Przejdź do zawartości

Mercedes D.II

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mercedes D.II
Ilustracja
Mercedes D.II ze zbiorów Deutsches Technikmuseum w Berlinie
Dane podstawowe
Typ

rzędowy

Kraj pochodzenia

 Cesarstwo Niemieckie

Producent

Daimler-Motoren-Gesellschaft

Zastosowanie

samoloty myśliwskie,
wielozadaniowe,
wodnosamoloty

Rozwinięto z modelu

Mercedes D.I

Rozwinięto w model

Mercedes D.III

Dane techniczne
Liczba cylindrów

6

Średnica cylindra

125 mm

Skok tłoka

150 mm

Masa

210 kg

Komponenty
Układ rozrządu

górnozaworowy

Układ paliwowy

gaźnikowy

Układ chłodzenia

cieczą

Osiągi
Moc

88 kW (120 KM)

Mercedes D.IIsześciocylindrowy, rzędowy, chłodzony cieczą tłokowy silnik lotniczy o mocy 88 kW (120 KM), opracowany w 1914 roku przez niemieckie zakłady Daimler. Używany był m.in. do napędu samolotów Fokker D.I, Albatros B.I czy Albatros B.II. Dalszy rozwój konstrukcji doprowadził do powstania najliczniej produkowanego podczas I wojny światowej niemieckiego silnika – Mercedesa D.III.

Historia rozwoju

[edytuj | edytuj kod]

Silnik Mercedes D.II wywodził się z poprzedniej konstrukcji zakładów Daimler – modelu Mercedes D.I (litera „D” w nazwie silnika oznaczała firmę Daimler)[1]. Został opracowany w 1914 roku[2]. Zmiany obejmowały powiększenie średnicy cylindra ze 120 do 125 mm oraz skoku tłoka ze 140 do 150 mm, co zaowocowało osiągnięciem mocy 88 kW (120 KM) przy nieznacznie większej masie suchego silnika (wzrost ze 190 do 210 kg)[2]. Produkowany był do końca 1916 roku[3]. Rozwinięciem konstrukcji był najliczniej produkowany niemiecki silnik podczas I wojny światowejMercedes D.III[2][4].

Opis techniczny

[edytuj | edytuj kod]
Silnik Mercedes D.II eksponowany w Niemieckie Muzeum Techniki w Berlinie
Silnik Mercedes D.II eksponowany w Deutsches Technikmuseum w Berlinie

Mercedes D.II jest sześciocylindrowym, rzędowym, chłodzonym cieczą tłokowym silnikiem lotniczym[1]. Średnica cylindra wynosi 125 mm, a skok tłoka 150 mm[2]. Masa suchego silnika wynosi 210 kg[2]. Silnik ma układ górnozaworowy, a zgrupowane parami cylindry umieszczono pionowo na aluminiowej skrzyni korbowej[2][5]. Wyposażony jest w dwa gaźniki i dwa magneta Bosch[5]. Moc maksymalna wynosi 88 kW (120 KM)[2].

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Silnik Mercedes D.II stosowany był w następujących płatowcach:

Zastosowanie w lotnictwie polskim

[edytuj | edytuj kod]

Niewielka liczba silników Mercedes D.II znalazła się na wyposażeniu samolotów pochodzenia niemieckiego Albatros B.II, użytkowanych w początkowych latach istnienia polskiego lotnictwa[35]. Jednostki napędowe tego typu zamontowane były na płatowcach nr 817/17, nr 1013/17, nr 1290/17, nr 1765/17 i nr 2139/17[36][a].

  1. Powojenny Albatros B.IIa (L.30) nr fabryczny 10019, znajdujący się w ekspozycji Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie według większości źródeł wyposażony jest w silnik Mercedes D.III[37][38]; jednak Morgała 1997 ↓, s. 316 podaje, że ten egzemplarz wyposażony był w silnik Mercedes D.II.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Albatros B.IIa (L.30). muzeumlotnictwa.pl. [dostęp 2023-12-05]. (pol.).
  • Peter Gray, Owen Thetford: German Aircraft of The First World War. Wyd. 2. London: Putnam, 1970. ISBN 0-85177-809-7. (ang.).
  • Jane’s Fighting Aircraft of World War I. C.G. Grey (red.). London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-347-0. (ang.).
  • Bill Gunston: World Encyclopedia of Aero Engines. UK: Sutton Publishing Limited, 2006. ISBN 0-7509-4479-X. (ang.).
  • Jan Hoffmann: Serca samolotów. Silniki z kolekcji Muzeum Lotnictwa Polskiego. Kraków: Muzeum Lotnictwa Polskiego, 2012.
  • Marian Krzyżan: Samoloty w muzeach polskich. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1983. ISBN 83-206-0432-X.
  • James F. Miller: Albatros D.I–D.II. T. 5. UK: Osprey Publishing Limited, 2012, seria: Air Vanguard. ISBN 978-1-78096-600-7. (ang.).
  • Andrzej Morgała: Samoloty wojskowe w Polsce 1918-1924. Warszawa: Lampart, 1997. ISBN 83-86776-34-X.
  • Kenneth Munson: Aircraft of World War I. London: Ian Allan, 1969. ISBN 978-0385034715. (ang.).
  • Mark C. Wilkins: German Fighter Aircraft in World War I: Design, Construction and Innovation. Oxford: CASEMATE PUBLISHERS, 2019, seria: Casemate Illustrated Special. ISBN 978-1-61200-6208. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]