Matthew Holman
| Odkryte planetoidy: 11 | |
|---|---|
| (44594) 1999 OX3[i][ii][iii] | 21 lipca 1999 |
| (45802) 2000 PV29 | 5 sierpnia 2000 |
| (54520) 2000 PJ30 | 5 sierpnia 2000 |
| (60620) 2000 FD8[i][ii][iii] | 27 marca 2000 |
| (60621) 2000 FE8[i][ii][iii] | 27 marca 2000 |
| (76803) 2000 PK30 | 5 sierpnia 2000 |
| (182222) 2000 YU1[ii][iv] | 16 grudnia 2000 |
| (182223) 2000 YC2[ii][iv] | 17 grudnia 2000 |
| (468422) 2000 FA8[i][ii][iii] | 27 marca 2000 |
| (469333) 2000 PE30 | 5 sierpnia 2000 |
| (506439) 2000 YB2[ii][iv] | 16 grudnia 2000 |
Matthew J. Holman (ur. 1967[1]) – astrofizyk ze Smithsonian Astrophysical Observatory, wykładowca na Uniwersytecie Harvarda. Studiował na MIT, gdzie otrzymał swój licencjat z matematyki w 1989 i doktorat z planetologii w 1994[2].
Był częścią zespołu, który odkrył liczne nieregularne satelity Saturna (Albioriks), Urana (Prospero, Setebos, Stefano, Trinculo, Francisco, Ferdynand) i Neptuna (Halimede, Sao, Laomedeia, Neso)[3].
Odkrył 11 planetoid, z czego 4 samodzielnie, a 7 wspólnie z innymi astronomami[4].
Jego imieniem została nazwana planetoida (3666) Holman[1].
W 1998 roku otrzymał nagrodę Newcomb Cleveland Prize[5] za artykuł opublikowany w czasopiśmie Science – The Origin of Chaos in the Outer Solar System.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b (3666) Holman w bazie Minor Planet Center (ang.)
- ↑ Matthew J. Holman. Biographical Information. Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics. [dostęp 2015-04-23]. (ang.).
- ↑ Planetary Satellite Discovery Circumstances. [w:] Solar System Dynamics [on-line]. Jet Propulsion Laboratory, 2021-11-15. [dostęp 2022-08-23]. (ang.).
- ↑ Minor Planet Discoverers. [w:] Minor Planet Center [on-line]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2018-02-03. [dostęp 2018-03-01]. (ang.).
- ↑ AAAS Awards: Newcomb Cleveland Prize Recipients. American Association for the Advancement of Science. [dostęp 2010-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-23)]. (ang.).