Przejdź do zawartości

Marko Dević

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marko Dević
Марко Девіч
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 października 1983
Belgrad

Wzrost

185 cm

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Sabah Baku

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2001–2002 FK Zvezdara Belgrad 14 (2)
2002–2003 FK Železnik Belgrad 19 (1)
2003–2004 FK Radnički Belgrad 16 (1)
2004 FK Voždovac 14 (0)
2005–2006 Wołyń Łuck 32 (2)
2006–2012 Metalist Charków 148 (64)
2012 Szachtar Donieck 15 (4)
2013 Metalist Charków 27 (20)
2014–2016 Rubin Kazań 41 (11)
2015 Al-Rajjan SC (wyp.) 18 (11)
2017 FK Rostów 6 (1)
2017–2018 FC Vaduz 33 (16)
2018–2019 Sabah Baku 21 (8)
2019 FK Voždovac 12 (4)
2020– Sabah Baku 0 (0)
W sumie: 416 (145)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2008–2014  Ukraina 35 (7)
  1. Aktualne na: 20.01.2020. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 19.01.2017.

Marko Dević, serb. cyr. Марко Девић, ukr. Марко Девіч, Marko Dewicz (ur. 27 października 1983 w Belgradzie, Jugosławia) – serbski piłkarz, grający na pozycji pomocnika, reprezentant Ukrainy. 25 czerwca 2008 otrzymał ukraińskie obywatelstwo.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Ojciec Devicia również był piłkarzem. Marko Dević rozpoczął treningi w wieku 10 lat. W 2001 zadebiutował w klubie FK Zvezdara Belgrad. Później występował w belgradzkich klubach Železnik, Radnički i Voždovac. W 2004 z Radnički zdobył brązowy medal mistrzostw Serbii i Czarnogóry. W styczniu 2005 za 150 tys. euro został kupiony do ukraińskiego klubu Wołyń Łuck[1]. W 2006 po spadku Wołyni przeniósł się do Metalista Charków, z którym odnosił największe sukcesy: został królem strzelców ligi ukraińskiej w sezonie 2007/2008 oraz zdobył brązowe medale mistrzostw Ukrainy w sezonie 2006/07 i 2007/08. 25 maja 2012 roku za 5 milionów euro przeszedł do Szachtara Donieck[2], ale już po pół roku, 27 lutego 2013 roku powrócił do Metalista Charków[3]. 27 lutego 2014 roku przeszedł do Rubinu Kazań[4]. 25 stycznia 2015 został wypożyczony do katarskiego Al-Rajjan SC[5]. Po wygaśnięciu kontraktu w końcu grudnia 2016 opuscił Rubin[6], a 17 stycznia 2017 został piłkarzem FK Rostów[7]. 17 czerwca 2017 opuścił rostowski klub[8], a 8 sierpnia został piłkarzem FC Vaduz[9]. 5 sierpnia 2018 zasilił skład Sabahu Baku[10]. 20 sierpnia 2019 wrócił do FK Voždovac[11]. 16 stycznia 2020 ponownie został piłkarzem Sabahu Baku[12].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Ponieważ selekcjonerzy reprezentacji Serbii nie powoływali go do reprezentacji, wyraził chęć występowania w ukraińskiej reprezentacji i zdecydował przyjąć ukraińskie obywatelstwo. 19 listopada 2008 zadebiutował w reprezentacji Ukrainy w spotkaniu towarzyskim z Norwegią wygranym 1:0.

Sukcesy i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy indywidualne

[edytuj | edytuj kod]
  • król strzelców Mistrzostw Ukrainy: 19 goli (2008)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]