Maria Kamocka
| Data i miejsce urodzenia |
10 sierpnia 1931 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 marca 1972 |
| Miejsce spoczynku |
cmentarz Rakowicki w Krakowie |
| Zawód, zajęcie |
etnografka, bibliotekarka |
| Alma Mater | |
| Pracodawca |
Miejska Biblioteka Publiczna w Krakowie |
| Rodzice |
Józef, Stefania z Wasilewskich |
| Małżeństwo |
Maria Teresa Kamocka z domu Gierowska (ur. 10 sierpnia 1931 w Częstochowie, zm. 13 marca 1972 w Krakowie) – polska etnografka[1] i bibliotekarka.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Była córką Józefa, lekarza oraz Stefanii z Wasilewskich. Miała dwóch braci: Andrzeja – który był historykiem, profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Stefana – artystę malarza, profesora na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie[1]. Rodzina pieczętowała się niegdyś herbem Pniejnia.
W latach okupacji służyła jako łączniczka Armii Krajowej w ochronie sztabu okręgu kielecko-radomskiego (potem 2. Dywizji), używając konspiracyjnego pseudonimu Marysia[2][1]. W 1948 zdała egzamin dojrzałości w żeńskim Prywatnym Gimnazjum Sióstr Nazaretanek im. Królowej Jadwigi w Kielcach, po czym podjęła studia na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1949 przeniosła się na Uniwersytet Jagielloński, gdzie jako studentka etnografii miała okazję uczestniczyć w terenowych badaniach nad sztuką ludową, prowadzonych przez Romana Reinfussa. Pracę magisterską z zakresu etnografii i etnologii pt. Rola kobiety w gospodarce społeczeństw pierwotnych, obronioną w 1952, przygotowała pod kierunkiem Kazimierza Moszyńskiego[3][1].
W 1953 wyszła za mąż za Janusza Kamockiego, z którym razem studiowała. Mieli syna Andrzeja[1].
Zmarła 13 marca 1972, została pochowana na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Praca zawodowa
[edytuj | edytuj kod]Wspólnie z mężem prowadziła etnograficzne badania terenowe na terenie Gór Świętokrzyskich (zagadnienia ubioru i folkloru) oraz Podkarpacia (sztuka ludowa). Bezpośrednio po studiach realizowała prace zlecone na potrzeby Muzeum Etnograficznego w Krakowie, a w 1962 podjęła pracę w krakowskiej Miejskiej Bibliotece Publicznej (pod koniec życia jako starszy bibliotekarz). Od 1950 aktywnie uczestniczyła w pracach Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego, należała do Oddziału PTL w Krakowie. Pełniła tam funkcję członkini Komisji Rewizyjnej[4].
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Strój świętokrzyski (razem z J. Kamockim), red. nauk. zesz. T. Seweryn, seria: „Atlas Polskich Strojów Ludowych”, t. 27, cz. V Małopolska, z. 10, Wrocław: Polskie Towarzystwo Ludoznawcze, 1961
- Z zagadnień etnografii województwa krakowskiego, Kraków: Wojewódzki Ośrodek Informacji Turystycznej, 1972[5] – skrypt dla przewodników Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Anna Kowalska-Lewicka, Maria Teresa Kamocka, [w:] Ewa Fryś-Pietraszkowa, Anna Kowalska-Lewicka, Anna Spiss (red.), Etnografowie i ludoznawcy polscy. Sylwetki, szkice biograficzne, t. 1, Kraków: Wydawnictwo Naukowe DWN, Oddział Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego w Krakowie, 2002, s. 155, ISBN 83-87623-65-2, OCLC 55860393 [dostęp 2020-05-20].
- ↑ Wojciech Borzobohaty, "Jodła" : Okręg Radomsko-Kielecki ZWZ-AK, 1939-1945, wyd. 1, Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1984, s. 443, ISBN 83-211-0442-8, OCLC 12549197 [dostęp 2020-05-20].
- ↑ „Kwartalnik historii kultury materialnej”, 1 (2), 1953, s. 268.
- ↑ Elżbieta Królikowska, Maria Kamocka, „Lud”, 57, 1973, s. 405.
- ↑ Józef Siwek, Adam Jarubas, Świętokrzyskie biografie : słownik biograficzny Kto jest kim w Województwie Świętokrzyskim, Kielce: Redakcja Informatorów Biograficznych, 2007–, ISBN 978-83-923913-2-6, OCLC 191069759 [dostęp 2020-05-20].