Madeline
| Postać z Madeline | |
| Pierwsze wystąpienie |
Madeline (1939) |
|---|---|
| Twórca | |
| Grany przez |
Hatty Jones |
| Dubbing |
Marsha Moreau |
| Dane biograficzne | |
| Pochodzenie | |
| Płeć |
żeńska |
| Rodzina |
państwo Fogg (rodzice) |
| Inne informacje | |
| Wiek |
7 lat |
Madeline – bohaterka serii książek dla dzieci napisanych i zilustrowanych Ludwiga Bemelmansa, seriali animowanych (Nowe przygody Madeline) i filmu fabularnego z Hatty Jones. Wbrew obiegowej opinii i niektórym adaptacjom Madeline w książkowym oryginale nie jest sierotą, jej wychowawczyni – panna Clavel nie jest zakonnicą, zaś dom w którym żyją ona i jej koleżanki to internat, a nie sierociniec[1].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Madeline jest amerykańską 7-letnią dziewczynką uczęszczającą do katolickiego internatu w Paryżu[2]. Madeline jest najdrobniejsza z całej klasy, a także jako jedyna ma rude włosy. Jednocześnie jest najbardziej spontaniczną i najodważniejszą z dziewczynek. Gdy spadła z mostu do wody, w ostatniej chwili uratowała ją bezdomna suka, którą potem reszta dziewczynek z panną Clavel zaadoptowały i nazwały ją Genevieve. Jednym z przyjaciół Madeline jest Pepito, syn mieszkającego obok hiszpańskiego ambasadora, który był początkowo nieznośnym i okrutnym chłopcem, ale potem zmienił swe nastawienie.
Literatura
[edytuj | edytuj kod]Madeline została napisana w brytyjskiej odmianie języka angielskiego przez Ludwiga Bemelmansa i wydana w 1939 roku. Opowiadała o tym jak Madelina trafiła do szpitala z powodu wyrostka robaczkowego. Bemelmans napisał i zilustrował pięć następnych książek w latach 1953-1961. Późniejsze książki z serii zostały napisane przez jego wnuka, Johna Bemelmansa-Marciano. Większość ilustracji pokazuje klasyczne paryskie widoki takie jak Wieża Eiffla czy Sekwana. Do 1998 roku seria sprzedała się w ilości ok. powyżej 15 milionów egzemplarzy[3].
Adaptacje
[edytuj | edytuj kod]Film
[edytuj | edytuj kod]W 1952 roku wytwórnia United Productions of America wyprodukowała animowaną krótkometrażowy Madeline, adaptującą pierwszą książkę z serii. Film był nominowany w 1952 roku do Oscara za najlepszy krótkometrażowy film animowany[4].
W 1959 roku wytwórnia Rembrandt Films zekranizowała dla celów edukacyjnych Madeline's Rescue, Madeline and the Bad Hat i Madeline and the Gypsies. Te dwie ostatnie weszły w skład antologii filmowej Alice of Wonderland in Paris z 1966 roku[5][6].
W 1998 roku wytwórnia TriStar Pictures w koprodukcji z francuską Jaffilms stworzyła aktorską ekranizację Madeline. W roli tytułowej wystąpiła Hatty Jones, zaś w roli panny Clavel Frances McDormand. Scenariusz został oparty na czterech pierwszych książkach z serii, jednak w tej wersji Madeline to sierota, a panna Clavel jest zakonnicą[7].
Telewizja
[edytuj | edytuj kod]W 1960 roku książki z serii Madeline zostały zaadaptowane w jednym odcinku The Shirley Temple Show dla NBC[8].
W 1988 roku DIC Enterprises zaadaptowało pierwszą książkę z serii do animowanego filmu telewizyjnego dla HBO[9]. Następnie w latach 1990-1991 zekranizowano w tej samej formie pozostałe książki stworzone przez Bemelmansa przez CINAR dla Family Channel[10]. W 1993 roku DIC Enterprises wyprodukował kontynuował animacje w postaci serialu telewizyjnego pt. Nowe przygody Madeline, który również był emitowany na Family Channel[10]. We wszystkich produkcjach rolę narratora zagrał Christopher Plummer[10]. W latach 2000–2001 serial był kontynuowany dla Disney Channel, zaś w rolę narratora wcielił się Christopher Gaze[11][9].
Serial doczekał się trzech pełnometrażowych kontynuacji. W 1999 rok Buena Vista Home Video wydał na rynek domowy Madeline zaginęła w Paryżu (ang. Madeline: Lost in Paris), w którym Madeline zostaje pod opieką zaginionego przed laty wujka z Austrii[12]. Film przeczy serialowemu kanonowi i przedstawia Madeline jako sierotę, której rodzice zmarli wiele lat temu, kiedy w serialu było pokazane, iż ma żyjącego ojca.
W 2002 roku, w ramach serii filmów telewizyjnych DIC Movie Toons, DIC wyprodukowało Madeline (ang. My Fair Madeline) wyemitowany 17 listopada 2002 roku na antenie Nickelodeon, a następnie wydany na rynek domowy przez MGM Home Entertainment. Film koncentrował się na Madeline próbującej złapać dwóch złodziei w Luwrze i jej perypetiach w londyńskiej pensji. Większość obsady głosowej została zmieniona, zaś w rolę panny Clavel wcieliła się Whoopi Goldberg[13].
W 2005 roku DIC wyprodukował ostatni film w ramach Nowych przygód Madeline – Madeline in Tahiti. Został wydany na DVD w niektórych regionach w 2007 roku, zaś w Stanach Zjednoczonych na iTunes i Amazon Video w 2015 roku. Część z obsady głosowej Madeline powtórzyły swoje role, a niektóre postacie zyskały nowych aktorów głosowych[14].
Audiobooki
[edytuj | edytuj kod]Książki z serii Madeline w formie audiobooków pojawiła w latach 70. jako płyty winylowe. Płyta zazwyczaj składała się z mieszanki opowiadań i piosenek[15].
Ścieżka dźwiękowa z Nowych przygód Madeline została wydana dwukrotnie. Pierwsza płyta, Madeline's Favorite Songs wydana została w 1995 roku i zawierała 16 utworów muzycznych z sześciu odcinków specjalnych, skomponowanych przez Joe Raposo i Jeffreya Zahna z tekstami Judy Rothman i Howarda Ashmana[16]. Druga płyta, Hats off to Madeline, została wydana w 1996 roku. Zawierała 17 utworów muzycznych z właściwego serialu z muzyką Andy'ego Streeta i tekstem Judy Rothman[17]. Wraz ze wznowieniem serialu w 2002 roku wydano płytę Sing-A-Long With Madeline, zawierającą 27 utworów z odcinków z lat 2000-2001. Ponownie za ich stworzenie odpowiadali Andy Street i Judy Rothman[18].
Gry komputerowe
[edytuj | edytuj kod]W latach 1995–1999 firma Vortex Media Arts we współpracy z DIC Entertainment opracowały serię edukacyjnych gier przygodowych typu Wskaż i kliknij na PC z systemami Windows i Mac. Gry została wyprodukowana na bazie Nowych przygód Madeline[19][20].
Pierwsza gra, Madeline and the Magnificent Puppet Show: A Learning Journey, została wydana jesienią 1995 roku, co zbiegło się z premierą Nowymi przygodami Madeline.
Gry zostały opublikowane kolejno przez Creative Wonders, Learning Company i Mattel Interactive. Seria gier była sukcesem komercyjnym, a poszczególne gry często pojawiały się na listach najlepiej sprzedających się gier[21]. Krytycy chwalili gry za koncentrację na edukacji, styl animacji oraz zapoznanie amerykańskich dzieci z europejską kulturą[22][23].
Zabawki
[edytuj | edytuj kod]Zabawki Madeline były produkowane przez Eden Toys LLC, od momentu nabycia przez Learning Curve[24]. W latach 90. najpopularniejsza była szmaciana lalka Madeline z charakterystycznym pół-uśmiechem i blizną po wyrostku robaczkowym[25]. Lalka Madeline od Eden Toys otrzymał nagrodę Toy of the Year za najlepszą zabawkę specjalną podczas pierwszej dorocznej nagrody Toy Of The Year w 2000 roku[26].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ At 75 She's Doing Fine; Kids Still Love Their 'Madeline'. NPR, 2013-10-11. [dostęp 2019-12-12]. (ang.).
- ↑ Amanda J. Lepper: The Story Behind the Story of Madeline. Going on a Book Hunt, 2014-03-10. [dostęp 2019-12-12]. (ang.).
- ↑ David Sterritt: Here Comes 'Madeline,' A First-Rate Frolic for Kids. Christian Science Monitor, 1998-08-10. [dostęp 2019-12-12]. (ang.).
- ↑ Madeline. Internet Movie Database. [dostęp 2019-12-12]. (ang.).
- ↑ Richard P. Krafsur: The American Film Institute Catalog of Motion Pictures Produced in the United States. University of California Press, 1997, s. 17. ISBN 0-520-20970-2.
- ↑ Phil Hall: The Bootleg Files: "Alice of Wonderland in Paris". Film Threat, 2006-10-06. [dostęp 2019-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-15)]. (ang.).
- ↑ Kristin Hohenadel: FILM; 'In an Old House In Paris ....'. New York Times, 1998-01-18. [dostęp 2019-12-12]. (ang.).
- ↑ Shirley Temple's Storybook - Season 2, Episode 5: Madeline. TV.com. [dostęp 2019-12-12]. (ang.).
- ↑ a b ABOUT Madeline. Shout! Factory. [dostęp 2019-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-11)]. (ang.).
- ↑ a b c David Perlmutter: The Encyclopedia of American Animated Television Shows. Lanham: Rowman & Littlefield, 2018, s. 374. ISBN 978-1-5381-0373-9.
- ↑ Christopher Gaze. Internet Movie Database. [dostęp 2019-12-12]. (ang.).
- ↑ Madeline: Lost in Paris VHS. Amazon. [dostęp 2019-12-12]. (ang.).
- ↑ My Fair Madeline (2002). BFI. [dostęp 2019-12-12]. (ang.).
- ↑ Madeline in Tahiti. maxdome Store. [dostęp 2019-12-12]. (niem.).
- ↑ Ludwig Bemelmans. Discogs Database & Marketplace. [dostęp 2019-12-12]. (ang.).
- ↑ Madeline's Favorite Songs. Amazon. [dostęp 2019-12-12]. (ang.).
- ↑ Hats Off To Madeline: Songs From The Hit TV Series [Soundtrack]. Amazon. [dostęp 2019-12-12]. (ang.).
- ↑ Sing-A-Long With Madeline. Amazon. [dostęp 2019-12-12]. (ang.).
- ↑ Anne Gregor, Martha Rose. For Girls Only. „Girls' Life”. 4 (1), s. 31, 1997-09-30. ProQuest.
- ↑ Katie Hafner, Martha Rose. Soft ware firms are finally making computer games designed for girls – Pack in Pink. „Chicago Tribune”, s. 31, 1998-11-28. Tribune Publishing.
- ↑ Yardena Arar: Computer Games For A Girl's World Entertainment, Education Discs Hit The Market. Digital First Media, 1995-12-11. [dostęp 2019-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-08)]. (ang.).
- ↑ Madeline: 1st and 2nd Grade Reading Deluxe. „Today's Catholic Teacher”. 33 (4), s. 13, luty 2000. Peter Li.
- ↑ Diane Roback. Madeline: European Adventures. „Publishers Weekly”. 244 (4), s. 36, 1997-01-27. Cahners Magazine Division of Reed Publishing.
- ↑ Eden Toys. Dollation, 2015-10-30. [dostęp 2019-12-12]. (ang.).
- ↑ Madeline Doll. Madeline Online. [dostęp 2019-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-07-11)]. (ang.).
- ↑ 2000 TOTY Winners. The Toy Association, Inc.. [dostęp 2019-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-12)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona Madeline (ang.)