Przejdź do zawartości

Lucijan Marija Škerjanc

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lucijan Marija Škerjanc
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 grudnia 1900
Graz

Pochodzenie

słoweńskie

Data i miejsce śmierci

27 lutego 1973
Lublana

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, dyrygent, pianista

Odznaczenia
Kawaler Orderu Świętego Sawy (Serbia) Kawaler Orderu Palm Akademickich (Francja)

Lucijan Marija Škerjanc (ur. 17 grudnia 1900 w Grazu, zm. 27 lutego 1973 w Lublanie[1][2]) – słoweński kompozytor, dyrygent i pianista.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Początkowo studiował w Lublanie i Pradze[1]. W latach 1922–1924 kształcił się w Akademie für Musik und darstellende Kunst w Wiedniu u Josepha Marxa (kompozycja) i Antona Trosta (fortepian)[1]. Od 1924 do 1927 roku kształcił się w zakresie kompozycji u Vincenta d’Indy’ego w Schola Cantorum w Paryżu, dyrygentury uczył się u Felixa Weingartnera w Bazylei (1930)[1]. Od 1922 roku działał jako nauczyciel muzyki w Lublanie[2], w latach 1926–1940 wykładał kompozycję w lublańskim konserwatorium[1][2]. Od 1940 do 1970 roku był wykładowcą akademii muzycznej w Lublanie, w latach 1945–1947 pełnił funkcję jej rektora[1][2].

Występował jako pianista i dyrygent[1]. Od 1925 do 1945 roku prowadził towarzystwo orkiestrowe Glasbena Matica[2]. W latach 1950–1955 dyrygował orkiestrą Filharmonii Słoweńskiej[1][2]. Od 1949 roku był członkiem Słoweńskiej Akademii Nauki i Sztuki[1]. Otrzymał nagrodę im. Prešerena (1947, 1948, 1950, 1971) i nagrodę im. Herdera (1964)[1]. Odznaczony jugosłowiańskim Orderem św. Sawy i francuskim Orderem Palm Akademickich[1].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Tworzył w stylu późnoromantycznym, z elementami impresjonizmu[1][2]. Posługiwał się typowo romantycznymi formami takimi jak intermezzo, nokturn i bagatela, w swoich symfoniach wprowadzał elementy słoweńskiego folkloru muzycznego[1]. W późniejszym okresie swojej twórczości posługiwał się techniką dodekafoniczną[1].

Był autorem licznych monografii oraz podręczników muzycznych[1].

Kompozycje

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • 2 koncerty skrzypcowe (I 1927, II 1944)
  • 5 symfonii (I 1931, II 1938, III 1940, IV 1941, V 1943)
  • 4 uwertury (Lirična 1925, Slavnostna 1933, Dramatična 1942, Svečana 1961)
  • poemat symfoniczny Mařenka (1940)
  • Gazele (1950)
  • Koncert fortepianowy (1940)
  • Koncert na fagot i orkiestrę (1953)
  • Koncert na harfę i orkiestrę (1954)
  • Koncert na klarnet, smyczki, perkusję i harfę (1958)
  • Koncert na flet i orkiestrę (1962)
  • Koncert na fortepian na lewą rękę i orkiestrę (1963)
  • Suita v starem slogu na kwartet smyczkowy i orkiestrę smyczkową (1928)
  • Allegro de concert na wiolonczelę i orkiestrę (1947)

Utwory kameralne

  • 5 kwartetów smyczkowych (I 1917, II 1921, III 1925, IV 1935, V 1945)
  • Kwintet dęty (1925)
  • Trio fortepianowe (1935)
  • Kwintet smyczkowy (1945)
  • Duo na 2 skrzypiec (1953)
  • 5 liričnih melodij na wiolonczelę i fortepian (1953)
  • Concertone na 4 wiolonczele (1954)

Utwory fortepianowe

  • 4 utwory (1925)
  • Pro memoria 13. II (1927)
  • 7 nokturnów (1935)
  • 24 dijatoničnih preludijev (1936)
  • 10 mladinskih skladb (1938)
  • 6 improwizacji (1942)
  • 12 wariacji bez tematu (1944)
  • 6 kompozycji na jedną rękę (1945–1950)
  • 12 preludiów (1954)
  • Sonata (1956)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • kantata Sonetni venec na głosy solowe, chór i orkiestrę (1948)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 9. Część biograficzna s–sł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 281–282. ISBN 978-83-224-0865-0.
  2. a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3356. ISBN 0-02-865530-3.