Przejdź do zawartości

Loudness

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Loudness
Ilustracja
Loudness, 2010
Rok założenia

1981

Pochodzenie

 Japonia (Osaka)

Gatunek

heavy metal[1][2], hard rock[2], j-rock[2]

Wydawnictwo

Atlantic Records, Wounded Bird Records

Powiązania

Crush 40, EZO, X JAPAN, Galneryus, Yngwie Malmsteen

Strona internetowa

Loudnessjapoński zespół heavymetalowy (obracający się także – w zależności od okresu twórczości – w stylistyce speed, hard’n’heavy czy thrash metalu). Zespół założyli w maju 1981 r. Akira Takasaki i Munetaka Higuchi, którzy opuścili pop-rockowy (w późniejszym okresie – hardrockowy) zespół Lazy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ich pierwszy album, Birthday Eve, jak na debiutanckie wydanie odniósł duży sukces, zwłaszcza że heavy metal w Japonii nie był popularny. W 1983 roku po nagraniu ich trzeciego albumu, The Law of Devil’s Land, odbyli swoją pierwszą trasę po Stanach Zjednoczonych, a następnie po Europie. Przenieśli się do Europy, by nagrać czwarty z kolei album studyjny (Disillusion) i zagrali tam kilka koncertów.

Ostatecznie w 1985 roku za pośrednictwem zastępcy menadżera, Joego Gerbera, organizacji Twisted Sister podpisali kontrakt z Atco Records. Ich piąty album, Thunder in the East, był ich pierwszym wydawnictwem wypuszczonym w Ameryce. Album znalazł się na 74 miejscu listy Billboard. Wszystkie piosenki z Thunder in the East śpiewane były po angielsku, co stało się trendem w wielu japońskich zespołach, jak i u większości grup metalowych z krajów, gdzie posługiwano się innym językiem niż angielski.

Ich szósty album, Lightning Strikes, uplasował się na 64 miejscu, a zespół stał się sławny na całym świecie. Koncertowali wraz Mötley Crüe, AC/DC, Poison oraz Stryper. Jednakże popularność w Stanach Zjednoczonych nakłoniła zespół do napisania bardziej komercjalnego pop-metalu – najlepszym przykładem jest singiel Let it go, który różnił się całkiem od materiału z ich poprzednich albumów i dużo stracił w oczach stałego fandomu.

Następnym wydawnictwem było EP Jelously z 1988 roku. Wtedy też Niihara opuścił zespół, a jego miejsce zajął Amerykanin, Mike Vescera. Grupa miała nadzieję osiągnąć w ten sposób większy, komercyjny sukces wraz anglojęzyczną publicznością. Razem z nowym wokalistą nagrali dwa albumy: Soldier Of Fortune w (1989) oraz On The Prowl (w 1991). Vescera opuścił zespół podczas ich amerykańskiej trasy w 1991 roku i w końcu zastąpiony został przez wokalistę EZO, Masakiego Yamadę, do zakończenia trasy. Niedługo po tym Masayoshi Yamashita także opuścił grupę. Jego miejsce zajął były basista X JAPAN, Taiji Sawada. W 1992 roku wydali album LOUDNESS, a w 1993 live album Once And For All.

W roku 1993 zespół prawie się rozpadł z powodu odejścia Higuchiego i Sawady. Takasaki nigdy nie uznał, że LOUDNESS jako grupa zakończył działalność. Ostatecznie wraz z basistą ANTHEM, Naotą Shibata, oraz perkusistą EZO – Hirotsugu Honma kontynuował nagrywanie materiału. W nowym wcieleniu LOUDNESS wydał cztery albumy (Heavy Metal Hippies, Ghetto Machine, Dragon i Engine) oraz jeden album koncertowy (Loud ‘n’ Raw) w latach 1994–1998.

Oryginalny skład zespołu zjednoczył się w 2001 roku na prośbę Takasakiego, by celebrować 20. rocznicę LOUDNESS. Mimo że miał być to jednorazowy epizod, popularność z powodu ponownego zjednoczenia grupy w ojczystej Japonii była przytłaczająco wielka, więc członkowie zespołu zdecydowali się kontynuować działalność. Od tamtego momentu co roku grupa wydawała przynajmniej jeden album i jedno DVD, dodając do tego pojedyncze nagrania.

W 2006 roku obchodzili swoją 25. rocznicę.

W kwietniu 2008 roku, zaledwie dwa miesiące po wydaniu Metal Mad, zespół zdecydował przerwać działalność, ponieważ u perkusisty, Munetakiego Higeuchiego, zdiagnozowano nowotwór wątroby. We wrześniu zagrali wraz Mötley Crue w Saitama Super Arena. Miejsce Higeuchiego zajął perkusista sesyjny, Kozo Suganuma (Fragile, Ded Chaplin). 30 listopada 2008 roku Munetaka Higeuchi zmarł z powodu swojej choroby w szpitalu w Osace. Miał 49 lat[3].

Zespół zapewnił, że pomimo niedawnej straty perkusisty, Munetakiego Higeuchiego, zamierzają wydać nowy album[4].

Muzycy

[edytuj | edytuj kod]
Obecny skład zespołu
  • Masayoshi Yamashita – gitara basowa (1981–1992, od 2001)
  • Akira Takasaki – gitara (od 1981)
  • Minoru Niihara – śpiew (1981–1988, od 2001)
  • Masayuki „Ampan” Suzuki – perkusja (od 2009)
Muzycy koncertowi
  • Kōsuke Ōshima – instrumenty klawiszowe (1991)
  • Kouzou Suganuma – perkusja (2008)
  • Shinya Yamada – perkusja (2010)
Byli członkowie zespołu
  • Hiroyuki Tanaka (zmarły) – gitara basowa (1981)
  • Munetaka Higuchi (zmarły) – perkusja (1981–1992, 2001–2008)
  • Michael Vescera – śpiew (1988–1991)
  • Taiji Sawada (zmarły) – gitara basowa (1992–1993)
  • Masaki Yamada – śpiew (1992–2001)
  • Hirotsugu Homma – perkusja (1994–2001)
  • Naoto Shibata – gitara basowa (1995–2001)

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy

[edytuj | edytuj kod]
  • 1981 The Birthday Eve
  • 1982 Devil Soldier
  • 1983 Law of Devil’s Land
  • 1984 Disillusion [English version]
  • 1984 Disillusion [Japanese version]
  • 1985 Thunder in the East
  • 1986 Lightning Strikes / Shadows of War
  • 1987 Hurricane Eyes [English version]
  • 1987 Hurricane Eyes [Japanese version]
  • 1988 Jealousy EP
  • 1989 Soldier of Fortune
  • 1989 On the Prowl
  • 1992 Loudness
  • 1994 Heavy Metal Hippies
  • 1997 Ghetto Machine
  • 1998 Dragon
  • 1999 Engine
  • 2001 Spiritual Canoe
  • 2001 Pandamonium
  • 2002 Biosphere
  • 2004 Terror / Terror Hakuri
  • 2004 Racing [Japanese version]
  • 2005 Racing [English version]
  • 2005 Racing [English version] 2CD LE (+ bonus CD „RockShocks”)
  • 2007 Breaking The Taboo
  • 2008 Metal Mad
  • 2009 The Everlasting
  • 2010 King of Pain[5]
  • 2011 Eve to Dawn
  • 2012 2012
  • 2014 The Sun Will Rise Again
  • 2018 Rise To Glory

Single

[edytuj | edytuj kod]
  • 1982 Burning Love
  • 1983 Geraldine
  • 1983 Road Racer
  • 1985 Crazy Night
  • 1985 Gotto Fight
  • 1986 Let It Go
  • 1986 Risky Woman
  • 1989 Long Distance Love
  • 1989 Dreamer & Screamer
  • 1989 You Shook Me
  • 1991 Slap in the Face
  • 1992 Black Widow
  • 2004 Crazy Samurai
  • 2005 The Battleship Musashi

Zapisy koncertów

[edytuj | edytuj kod]
  • 1983 Live-Loud-Alive (Loudness in Tokyo)
  • 1986 Live 8186
  • 1994 Once And for All
  • 1995 Loud N’ Raw
  • 2000 Eurobounds ~ remastered ~
  • 2001 The Soldier’s Just Come Back
  • 2003 Live 2002

Kompilacje

[edytuj | edytuj kod]
  • 1989 Early Singles
  • 1996 Masters of Loudness
  • 2001 Re-Masterpieces (The Best of Loudness) [re-mastered]
  • 2004 RockShocks [re-recorded]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Encyclopaedia Metallum – Loudness. www.metal-archives.com. [dostęp 2013-11-23]. (ang.).
  2. a b c Eduardo Rivadavia: Loudness Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2013-11-23]. (ang.).
  3. Loudness drummer Munetaga Higuchi Dies. www.blabbermouth.net. [dostęp 2013-11-23]. (ang.).
  4. Loudness To Record A New Studio Album. www.metalunderground.com. [dostęp 2013-11-23]. (ang.).
  5. LOUDNESS To Release ‘King Of Pain’ In May – Mar. 4, 2010. blabbermouth.net. [dostęp 2010-03-04]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]