Przejdź do zawartości

Leoncjusz II (cesarz bizantyński)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leoncjusz II
Ilustracja
Cesarz bizantyński
Okres

od 695
do 698

Poprzednik

Justynian II Rhinotmetos

Następca

Tyberiusz III

Dane biograficzne
Data urodzenia

ok. 660

Data śmierci

706

Moneta
moneta
Solid Leoncjusza II

Leoncjusz II (Leontius II, ok. 660706) – cesarz bizantyjski w latach 695698.

Zanim został cesarzem, Leoncjusz był dowódcą wojsk za panowania cesarza Justyniana II, został jednak uwięziony przez cesarza z powodu klęski, jaką poniósł pod Sebastopolis w walce z Arabami. Został uwolniony w 695 r., lecz natychmiast zorganizował spisek przeciwko cesarzowi, obalił go i sam objął tron, zaś Justyniana wypędził z kraju. Podczas jego rządów w 697[1] r. Arabowie zdobyli Kartaginę. Wkrótce potem (698) wybuchł kolejny bunt, dowodzony przez Tyberiusza III, za sprawą którego Leoncjusz utracił władzę. Spędził w więzieniu kilka lat, aż do roku 705, kiedy to za pomocą Bułgarów do władzy wrócił Justynian II. Obydwaj buntownicy (Leoncjusz, jak i Tyberiusz) zostali skazani na karę śmierci i straceni.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Praca zbiorowa: Oxford - Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Wędrówka ludów - Merowingowie. T. 15. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 180. ISBN 83-7425-025-9.