Leonard Marconi

Leonard Marconi
Data i miejsce urodzenia	6 października 1835 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	1 kwietnia 1899 ; Lwów
Narodowość	polska
Alma Mater	Akademia Świętego Łukasza
Dziedzina sztuki	rzeźba
	Ważne dzieła
	Pomnik Aleksandra Fredry we Wrocławiu; Pomnik Tadeusza Kościuszki na Wawelu
	Multimedia w Wikimedia Commons

Grób Leonarda Marconiego na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie

Leonard Marconi (ur. 6 października 1835 w Warszawie, zm. 1 kwietnia 1899 we Lwowie) – polski rzeźbiarz pochodzenia włoskiego.

Życiorys

Syn rzeźbiarza włoskiego Ferrante, który od 1828 roku żył w Polsce, bratanek architekta Henryka Marconiego.

Kształcił się w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, a następnie w latach 1859–1861 w Akademii św. Łukasza w Rzymie. W latach 1862–1873 prowadził atelier rzeźbiarskie w Warszawie. W 1873 roku wyjechał do Lwowa, gdzie został wykładowcą w Akademii Technicznej. Zajmował się głównie rzeźbą architektoniczną, nagrobną i portretową.

Cesarz Franciszek Józef I nadał postanowieniem z 12 czerwca 1893 roku nadzwyczajnemu profesorowi Leonardowi Marconiemu tytuł i charakter zwyczajnego profesora^[1].

Twórczość (lista niepełna)

epitafium wykute w marmurze kararyjskim umieszczone w 1880 na jednym z filarów bazyliki św. Krzyża w Warszawie^[2] w miejscu wmurowanej urny z sercem Fryderyka Chopina
dekoracja fasady i wnętrz Sejmu Galicyjskiego we Lwowie (obecnie siedziba uniwersytetu), wykonana w latach 1879–1888
pomnik Hrabiego Aleksandra Fredry, przeniesiony po II wojnie światowej ze Lwowa do Wrocławia
pomnik Tadeusza Kościuszki w Krakowie (znajduje się na Wawelu), którego kopia istnieje w Detroit, USA
Oszczędność, rzeźba na fasadzie budynku Galicyjskiej Kasy Oszczędności we Lwowie^[3]
dekoracje Hotelu George’a we Lwowie
fasada Grand Hotelu we Lwowie (z atlantami)^[4]
dwa pomniki na cmentarzu Łyczakowskim
wystrój pałacu Kronenberga w Warszawie
rzeźby na fontannie na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie (od 1952 roku przed kinem „Muranów”)^[5]

Przypisy

↑ Mianowania i przeniesienia. „Muzeum”. R. 9, zeszyt 6–7, s. 619, 1893.
↑ Kościół ten został podniesiony do godności bazyliki mniejszej w 2003 roku.
↑ Lwów. Ilustrowany przewodnik, Wydawnictwo Centrum Europy, Lwów-Wrocław 2003, s. 71.
↑ Elżbieta Lisowska Andrzej Lisowski: Prospekt Swobody. W: Kieszonkowy przewodnik: Lwów od środka. Warszawa: RM, 2007, s. 44. ISBN 978-83-7243-467-8.
↑ Maria Irena Kwiatkowska: Rzeźbiarze warszawscy XIX wieku. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, s. 175. ISBN 83-01-08790-0.

[1] Mianowania i przeniesienia. „Muzeum”. R. 9, zeszyt 6–7, s. 619, 1893.

[2] Kościół ten został podniesiony do godności bazyliki mniejszej w 2003 roku.

[3] Lwów. Ilustrowany przewodnik, Wydawnictwo Centrum Europy, Lwów-Wrocław 2003, s. 71.

[4] Elżbieta Lisowska Andrzej Lisowski: Prospekt Swobody. W: Kieszonkowy przewodnik: Lwów od środka. Warszawa: RM, 2007, s. 44. ISBN 978-83-7243-467-8.

[5] Maria Irena Kwiatkowska: Rzeźbiarze warszawscy XIX wieku. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, s. 175. ISBN 83-01-08790-0.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]