Leon Koczy

Leon Koczy

Państwo działania	II Rzeczpospolita, Wielka Brytania
Data i miejsce urodzenia	25 marca 1900 Strumień, Księstwo Cieszyńskie, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	1 września 1981 Glasgow, Wielka Brytania
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: mediewistyka
Alma Mater	Uniwersytet Poznański
nauczyciel akademicki
Uniwersytet	Uniwersytet Poznański
Okres zatrudn.	1928-1939
Uniwersytet	Polski Uniwersytet Na Obczyźnie
Okres zatrudn.	od 1951
Odznaczenia

Leon Koczy

kapitan
Data i miejsce urodzenia	25 marca 1900 Strumień
Data śmierci	1 września 1981
Przebieg służby
Lata służby	1939-1945
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, Kampania wrześniowa
Późniejsza praca	nauczyciel akademicki

Leon Bogusław Koczy ps. Sławomir Zawada (ur. 25 marca 1900 w Strumieniu, zm. 1 września 1981 w Glasgow) – polski historyk, mediewista, archiwista, nauczyciel akademicki, działacz polonijny i publicysta, kapitan Wojska Polskiego, uczeń prof. Kazimierza Tymienieckiego.

Członek założyciel Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie. Współzałożyciel Instytutu Historycznego im. gen. Sikorskiego w Londynie i kierownik jego oddziału w Glasgow. Jeden z głównych autorów Tek Historycznych (obok gen. Mariana Kukiela).

Zajmował się stosunkami polsko-skandynawskimi za pierwszych Piastów oraz historią wypraw krzyżowych. Przygotował obszerny program dla badań Pomorza. Gromadził akta polskich formacji wojskowych na Zachodzie. Opublikował liczne rozprawy poświęcone dziejom kultury. Wydał tom źródeł z archiwów duńskich, z lat 1526-1572, dotyczących Polski.

Życiorys

Urodził się 25 marca 1900 w Strumieniu w chłopskiej rodzinie Franciszka i Zuzanny z Kojzarów. W latach 1915–1920 uczył się w seminarium nauczycielskim w Bobrku koło Cieszyna.

Pracował jako nauczyciel w Zabłociu (1920-1923). Studiował historię na Uniwersytecie Poznańskim (1923-1928). Mieszkał przy ul. Wały Wazów 23 w Poznaniu. Podjął pracę w swojej Alma Mater, najpierw jako młodszy, potem jako starszy asystent przy seminarium historii średniowiecznej. W 1929 zdobył stopień naukowy doktora nauk humanistycznych (promotor: prof. Kazimierz Tymieniecki). W latach 1929–1931 studiował w Kopenhadze, Berlinie i Paryżu. Następnie uzyskał habilitację i docenturę (1934).

Mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z 1 marca 1923 w korpusie oficerów piechoty. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto. Posiadał przydział do 55 Poznańskiego Pułku Piechoty w Lesznie.

Walczył w kampanii wrześniowej. Został żołnierzem Armii Polskiej na Wschodzie i w stopniu kapitana przebył Bliski Wschód, Palestynę i Egipt. W latach 1942–1945 był redaktorem „Biblioteki Naukowej” i współredaktorem dwóch zeszytów „Kwartalnika Historycznego na Wschodzie”. Pod pseudonimem Sławomir Zawada publikował artykuły i książki (m.in. Wybuch wojny w świetle dokumentów dyplomatycznych, 1942).

Po wojnie przybył ze swym macierzystym oddziałem do Szkocji, gdzie został zdemobilizowany. Został kierownikiem Biblioteki Instytutu Historycznego im. gen. Sikorskiego w Glasgow i zaangażował się w życie tamtejszej społeczności polskiej jako animator życia kulturalnego. Od 1951 był nauczycielem akademickim w Polskim Uniwersytecie Na Obczyźnie w Londynie.

Jeden z głównych (obok prezesa, prof. Bronisława Śliżyńskiego) popularyzatorów nauki i kultury w Kole Przyrodników im. Mikołaja Kopernika w Edynburgu oraz (jako przyjaciel ks. prałata Wincentego Nagi-Drobiny) wielokrotny mistrz ceremonii w realizowaniu doniosłych uroczystości religijnych i świeckich polskiej diaspory.

Zmarł 1 września 1981 w wieku 81 lat w Glasgow i został tam pochowany.

Wybrane publikacje

W dorobku publikacyjnym L. Koczego znajdują się m.in.:

• Dzieje miasta Wieruszowa, Poznań: Towarzystwo Miłośników Historji – Wieruszów: Magistrat Miasta 1930.
• Handel Poznania do połowy wieku XVI, Poznań: Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk 1930.
• Rozwój nauk historycznych w Danji po roku 1863, Lwów: z Drukarni Zakładu Narodowego imienia Ossolińskich 1932.
• Związki handlowe Wrocławia z Polską do końca XVI wieku (1936).
• Księga Theudenkusa, Toruń: TNT 1937. Seria: Źródła do dziejów wojny trzynastoletniej t. 1.
• Dzieje handlu polskiego przed rozbiorami, Lwów: Państwowe Wydawnictwo Książek Szkolnych, 1939.
• Bitwa pod Grunwaldem, Jerozolima: Witold Wojciechowski 1942.
• Historia kościoła polskiego (1954).
• Res Polonicae ex Archivo Regni Daniae, coll. Leon Koczy, Romae: Institutum Historicum Polonicum, Romae 1964. Seria: Elementa ad Fontium Editiones 9.
• Uniwersytet Krakowski, Szkocja: Komitet ku Uczczeniu Sześćsetlecia Uniwersytetu Krakowskiego, 1964.
• Jomsburg (1960).
• University of Cracov – documents concerning its origins', The Polish Committee in Scotland for the Commemoration of Poland's Millennium of Christianty 1966.
• Kartki z dziejów polsko-szkockich (1980)
• Kościół w okresie wczesnego średniowiecza, Londyn: Instytut Polski i Muzeum gen. Sikorskiego – Biblioteka w Szkocji 1981.

Odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1956, przyznany przez Prezydenta RP na uchodźstwie Augusta Zaleskiego).
• Złota odznaka honorowa Koła Lwowian (17 grudnia 1979)

Życie prywatne

W 1958 ożenił się z Marią Kolabińską.

Bibliografia

• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
• Wojciech J. Podgórski, Zapomniana drukarnia polska w Szkocji PDF [dostęp z dnia: 2016-07-23]
• Józef Golec, Stefania Bojda, Słownik biograficzny ziemi cieszyńskiej, t. 1, Cieszyn 1993, s. 146.