Lech Grobelny
| Data i miejsce urodzenia |
8 listopada 1951 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 marca 2007 |
| Przyczyna śmierci |
rana kłuta klatki piersiowej ze skutkiem w postaci przebicia lewej komory serca |
| Zawód, zajęcie |
fotograf |
Lech Grobelny (ur. 8 listopada 1951 w Poznaniu, zm. prawdopodobnie 28 marca 2007 w Warszawie) – polski przedsiębiorca, założyciel Bezpiecznej Kasy Oszczędności (1989).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej, działał w tym czasie w ZSP[1]. Za czasów PRL był właścicielem studia fotograficznego. Pierwsze wielkie pieniądze zarobił pod koniec lat 70. i na początku lat 80., handlując w całej Polsce obrazkami z fotografią Jana Pawła II[1]. Utworzył następnie zakład obróbki fotograficznej AFP (Art-Foto Projekt) i sieć w całej Polsce[1]. W 1988 założył spółkę Dorchem Sp. z o.o. (był prezesem jednoosobowego zarządu), początkowo handlującą chemikaliami fotograficznymi, a po transformacji ustrojowej będącą właścicielem sieci kantorów wymiany walut[1].
Największy rozgłos przyniosła mu Bezpieczna Kasa Oszczędności – parabank zbierający długoterminowe pożyczki od ludności i oferujący znacznie wyższe oprocentowanie niż lokaty w PKO BP. Grobelny, osobiście reklamujący swoje przedsięwzięcie, stał się wówczas znaną osobą życia publicznego. Utrzymywał też kontakty z przestępczością zorganizowaną, zatrudniając gangsterów do ochrony interesów[1].
O Grobelnym i jego Bezpiecznej Kasie Oszczędności stało się głośno w drugiej połowie 1990, gdy nadszedł termin spłaty pożyczek. Wyjeżdżając za granicę w czerwcu 1990, nie pozostawił nikomu pełnomocnictw do prowadzenia dużego przedsiębiorstwa. W lipcu 1990 zaginął bez wieści na wiele miesięcy. Ludzie, chcąc odzyskać swoje pieniądze, przypuścili szturm na BKO. W tym parabanku ulokowało swoje oszczędności ok. 7,5 tys. Polaków (szacowano je przed denominacją na 32 mld starych złotych)[1]. Syndyk masy upadłości Dorchemu Sp. z o.o. wypłacił wierzycielom w sumie ok. 7 mld starych zł. Poszukiwanego przez Interpol przedsiębiorcę zatrzymano w 1992 w Niemczech, a następnie dokonano jego ekstradycji do Polski. W 1996 Sąd Wojewódzki w Warszawie skazał go na 12 lat więzienia za zagarnięcie w latach 1989–1990 ponad 8 mld starych zł (przed denominacją – dzisiejsze 800 tys. zł) z kasy Dorchemu. W 1997 Sąd Apelacyjny w Warszawie uchylił wyrok i zwrócił sprawę prokuraturze, a przedsiębiorcę zwolnił z aresztu. Prokuratura w 2002 umorzyła sprawę z braku wystarczających dowodów[1]. Grobelny przesiedział w areszcie pięć lat, za co domagał się od Skarbu Państwa 1 mln zł zadośćuczynienia oraz 14,93 mln zł odszkodowania za niesłuszne aresztowanie. W październiku 2005 Sąd Okręgowy w Warszawie oddalił jego powództwo[2].
Po wyjściu na wolność Grobelny założył firmę Odzysk do windykacji długów, lecz działalność nie przynosiła dochodów. Był niewypłacalny, mieszkał w pawilonie handlowym w Warszawie przy ul. Wysockiego, gdzie poprzednio było stoisko Dorchemu[1]. O Grobelnym zrobiło się głośno ponownie w styczniu 2007 po tym, jak przekazał policji uzyskane rzekomo od nieżyjącego już gangstera[1] informacje na temat rzekomego zagrożenia życia premiera Jarosława Kaczyńskiego. Biuro Ochrony Rządu, mając na uwadze powyższe informacje, wzmocniło ochronę zarówno premiera, jak i prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Według Grobelnego na premiera wydano wyrok śmierci, którego wykonawcą miał być gangster o pseudonimie Szczur.
Okoliczności śmierci
[edytuj | edytuj kod]Pod koniec życia nadużywał alkoholu, był zewnętrznie zaniedbany, a przez jego mieszkanie przewijało się wiele osób, z którymi spożywał alkohol[1]. 2 kwietnia 2007 w pawilonie sklepowym na warszawskim Targówku przy ul. Wysockiego 26 policja znalazła ciało Grobelnego. Poinformowano, że miał ranę kłutą klatki piersiowej, w okolicy serca. Według ustaleń, Grobelny zmarł pięć dni wcześniej, tj. 28 marca[3].
Po roku od wszczęcia śledztwa w sprawie okoliczności śmierci Grobelnego zostało ono umorzone na skutek niewykrycia sprawców. Ekspertyzy śledcze potwierdziły fakt, że do śmierci byłego przedsiębiorcy przyczyniły się osoby trzecie[4][5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j P. Pytlakowski, Nasza..., s. 28-29.
- ↑ Jakub Stachowiak, Sylwetka Lecha Grobelnego (GW).
- ↑ Lech Grobelny nie żyje (Money.pl).
- ↑ Grażyna Zawadka. Tajemnica śmierci Grobelnego. „Rzeczpospolita”. Piątek, 20 czerwca 2008 roku. 143 (8044). s. A8.
- ↑ Janusz Szostak. Kto zabił Lecha Grobelnego?. „Express Wieczorny”. 4 kwietnia 2007 roku. [zarchiwizowane z adresu 2012-07-10].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Piotr Pytlakowski: Nasza pierwsza piramida w: Polityka nr 35(2872)/2012, s. 28-29.
- Janusz Szostak, Kto zabił Lecha Grobelnego? – Reporter [online], e-reporter.pl, 20 marca 2017 [dostęp 2018-05-02] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-21] (pol.).