Przejdź do zawartości

Kupkówka pospolita

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kupkówka pospolita
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

kupkówka

Gatunek

kupkówka pospolita

Nazwa systematyczna
Dactylis glomerata L.
Sp. pl. 1:71. 1753[3]

Kupkówka pospolita, rżniączka pospolita[4], rajgras niemiecki (Dactylis glomerata L.) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Jego zasięg (w szerokim ujęciu gatunku) obejmuje północne krańce Afryki, niemal całą Europę i Azję z wyjątkiem jej południowych i wschodnich krańców. Poza tym introdukowany i zdziczały w Ameryce Północnej, Południowej, w Australii i południowej Afryce[3][5]. W Polsce jest to gatunek bardzo pospolity na niżu i w górach[6].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Kwiatostan
Pokrój
Wysoka trawa, tworząca bujne kępy o pędach bocznych zwykle śródpochwowych. Wykształca skrócone i wydłużone pędy wegetatywne o dużej ilości często pokładających się, sinozielonych, matowych liści. Pędy kwiatowe silnie z boku spłaszczone, szorstkie, słabo ulistnione.
Łodyga
Źdźbło ma wysokość od 50 cm do ok. 1,5 m.
Liście
Szarozielone, o szerokości 4–10 mm, przeważnie szorstkie. Liść w pączku złożony, blaszki liściowe długie, równowąskie, dość szerokie, składają się wzdłuż głównego nerwu, uwypuklonego po stronie zewnętrznej, na brzegach szorstkie, niewyraźnie unerwione. Języczek długi, ostro zakończony, porozrywany. Pochwy u dołu zrośnięte, spłaszczone, szorstkie.
Kwiaty
Zebrane w wiechę, początkowo ścieśnioną, później luźną i zwykle zagęszczającą się u góry. Kwiatostan – wiecha właściwa, ukośnie piramidalna, prosto wzniesiona, o niewielu szorstkich, zwykle falistych gałązkach, zakończonych gęstymi kupkami kłosków. Kłoski 3–4-kwiatowe, niekiedy fioletowo zabarwione, plewki zakończone krótką sztywną ością. Na grzbiecie zarówno plewy, jak i plewki pokryte długimi i sztywnymi rzęskami.

Biologia

[edytuj | edytuj kod]

Bylina, w dobrych warunkach trwa wiele lat. Po wysiewie rozwija się szybko, pełne plony daje w 2–3 roku. Wiosną rozwija się wcześnie i wcześnie kwitnie (koniec maja). Wrażliwa jest na przymrozki. Po wykłoszeniu się szybko drewnieje, dobrze znosi zacienienie. Po skoszeniu odrasta bujnie, w II pokosie wykształca głównie skrócone pędy wegetatywne.

Ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Jedna z pospolitszych traw w Polsce, powszechnie występuje na umiarkowanie wilgotnych i suchych glebach mineralnych i torfowych dostatecznie żyznych. Występuje w różnych łąkach i pastwiskach. Na glebach przepuszczalnych dobrze znosi zalew. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Arrhenatheretalia[7].

Zmienność

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek jest bardzo zmienny, wyróżnia się wiele podgatunków[3][5], ras i ekotypów[8]. W wąskim ujęciu gatunek obejmuje tetraploidalne, heksa- i oktoploidalne rośliny będące wynikiem poliploidyzacji drobnych gatunków diploidalnych[9], spotykanych głównie w basenie Morza Śródziemnego[8].

Wykaz podgatunków[5]
  • Dactylis glomerata subsp. glomeratapodgatunek nominatywny
  • Dactylis glomerata subsp. hackelii (Asch. & Graebn.) Cif. & Giacom.
  • Dactylis glomerata subsp. hispanica (Roth) Nyman
  • Dactylis glomerata subsp. hyrcana Tzvelev
  • Dactylis glomerata nothosubsp. intercedens (Domin) Acedo
  • Dactylis glomerata subsp. izcoi S.Ortiz & Rodr.Oubiña
  • Dactylis glomerata subsp. judaica Stebbins & D.Zohary
  • Dactylis glomerata subsp. juncinella (Bory) Stebbins & D.Zohary
  • Dactylis glomerata subsp. lobata (Drejer) H.Lindb. (syn.: D. aschersoniana Graebn., D. polygama Horv.) – kupkówka Aschersona
  • Dactylis glomerata subsp. lusitanica Stebbins & D.Zohary
  • Dactylis glomerata subsp. mairei Stebbins & D.Zohary
  • Dactylis glomerata subsp. merinoana (Horjales, Laso & Redondo) H.Scholz
  • Dactylis glomerata subsp. nestorii Rosselló & L.Sáez
  • Dactylis glomerata subsp. oceanica G.Guignard
  • Dactylis glomerata subsp. reichenbachii (Dalla Torre & Sarnth.) Stebbins & D.Zohary
  • Dactylis glomerata subsp. rigida (Boiss. & Heldr.) Hayek
  • Dactylis glomerata subsp. santai Stebbins & D.Zohary
  • Dactylis glomerata subsp. slovenica (Domin) Domin
  • Dactylis glomerata subsp. stebbinsii (Horjales, Laso & Redondo) H.Scholz
  • Dactylis glomerata subsp. woronowii (Ovcz.) Stebbins & D.Zohary

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Trawa należąca do roślin pastewnych. Daje wysokie plony siana dobrej wartości pastewnej, jeżeli jest wcześnie skoszona. Później szybko drewnieje. Wysiewana jest na łąki i pastwiska trwałe, wymaga jednak odpowiedniej pielęgnacji. Stosowana jest także w płodozmianach polowych.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-12-31] (ang.).
  3. a b c Taxon: Dactylis glomerata. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. United States Department of Agriculture. [dostęp 2010-12-31]. (ang.).
  4. Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 68, ISBN 978-83-62975-45-7.
  5. a b c Dactylis glomerata L., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-04-19].
  6. Delfina Gayówna: Rośliny łąk. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1992, s. 30. ISBN 83-02-00654-8.
  7. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  8. a b Dactylis. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2010-12-31]. (ang.).
  9. Clive A. Stace: Taksonomia roślin i biosystematyka. Warszawa: Wydawnictwa Naukowe PWN, 1993, s. 152. ISBN 83-01-11251-4.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  • B.Rutkowska. Atlas roślin łąkowych i pastwiskowych