Kropiwnica (gmina Mońki)
53°24′09″N 22°54′40″E/53,402500 22,911111| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2006) | |
| Strefa numeracyjna |
85 |
| Kod pocztowy |
19-100[4] |
| Tablice rejestracyjne |
BMN |
| SIMC |
0035560[5] |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego  | |
Położenie na mapie powiatu monieckiego  | |
Położenie na mapie gminy Mońki  | |
| 53°24′09″N 22°54′40″E/53,402500 22,911111[1]
| |
Kropiwnica – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie monieckim, w gminie Mońki[5][6].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Starsze pokolenie mieszkańców Kropiwnicy w codziennych kontaktach sporadycznie posługuje się zanikającą gwarą języka białoruskiego, nazywaną przez nich językiem prostym. Stanowi to kuriozum, ze względu na fakt, iż mieszkańcy wsi nigdy nie wykształcili białoruskiej tożsamości narodowej i określają się jako Polacy. Z perspektywy dialektologicznej nazywani są oni mianem białoruskojęzycznych katolików bądź Białorusinami Sokólszczyzny[7][8][9]. Kropiwnica stanowi jedną z najdalej wysuniętych na zachód miejscowości na mapie białoruskiego kręgu językowego[10].
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Anny w Kalinówce Kościelnej[11].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 62108
- ↑ Wieś Kropiwnica w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-10-10], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 621 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Stanisław Glinka: Atlas gwar wschodniosłowiańskich Białostocczyzny. Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 1980, s. 40. [dostęp 2015-12-27].
- ↑ Jadwiga Głuszowska-Babicka: Wschodniosłowiańskie cechy językowe w polskich nazwach terenowych. T. 12: Acta Albaruthenica. Katedra Białorutenistyki Uniwersytetu Warszawskiego, 2012, s. 110. ISBN 1898-8091. [dostęp 2015-12-20].
- ↑ Dorota Wysocka. Białorusini Sokólszczyzny – gdzież są?. „Przegląd Prawosławny”. 3 (273), marzec 2008. Fundacja im. Księcia Konstantego Ostrogskiego. ISSN 1230-1078. [dostęp 2015-12-27].
- ↑ Jan Maksymiuk, Zarys pisowni i gramatyki języka podlaskiego, [w:] Zarys pisowni i gramatyki języka podlaskiego, Praha: svoja.org, 2007, s. 1,2 [dostęp 2015-12-30].
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
