Przejdź do zawartości

Kosmos 111

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kosmos 111
Inne nazwy

E-6S No. 204

Zaangażowani

 ZSRR

Indeks COSPAR

1966-017A

Rakieta nośna

Mołnia 8K78M

Miejsce startu

Bajkonur, Kazachska SRR

Cel misji

Księżyc

Orbita (docelowa, początkowa)
Okrążane ciało niebieskie

Ziemia

Perycentrum

182 km[1]

Apocentrum

194 km[1]

Okres obiegu

89,2 min[1]

Nachylenie

51,9[1]°

Mimośród

0,00091[1]

Czas trwania
Początek misji

1 marca 1966 (11:03:49 UTC)

Koniec misji

3 marca 1966

Wymiary
Masa całkowita

6540[1] kg

Kosmos 111 (ros. Космос-111) – radziecka sonda kosmiczna, która miała dotrzeć do Księżyca w ramach programu Łuna. Nie zdołała opuścić orbity okołoziemskiej.

Przebieg misji

[edytuj | edytuj kod]

Sonda została wystrzelona 1 marca 1966 roku z kosmodromu Bajkonur. Była to sonda tego samego typu co wystrzelona miesiąc później Łuna 10, pierwszy sztuczny satelita Księżyca. Sonda osiągnęła orbitę okołoziemską, ale człon ucieczkowy stracił kontrolę położenia podczas lotu po orbicie parkingowej, na skutek zacięcia się regulatora systemu kontrolnego w pozycji zerowej. W efekcie sonda pozostała na orbicie okołoziemskiej przez dwa dni, po czym spłonęła w atmosferze[2].

Radzieckim sondom, które pozostały na orbicie okołoziemskiej, nadawano oznaczenie Kosmos, niezależnie od tego jaki miał być cel misji. Zgodnie z tą praktyką sonda została nazwana Kosmos 111[1].

Wyposażenie

[edytuj | edytuj kod]

Sonda miała stać się sztucznym satelitą Księżyca, miała siedem instrumentów naukowych. Były to: spektrometr promieniowania gamma pracujący w zakresie 0,3–3 MeV, trójosiowy magnetometr, piezoelektryczny detektor mikrometeoroidów, instrument do badań plazmy wiatru słonecznego, mierniki poziomu promieniowania podczerwonego z Księżyca, detektor niskoenergetycznego promieniowania rentgenowskiego i detektory cząstek naładowanych. Orbiter był zasilany z baterii, komunikował się z Ziemią za pomocą dwóch anten radiowych[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Cosmos 111. [w:] NSSDC Master Catalog [on-line]. NASA. [dostęp 2016-03-14]. (ang.).
  2. Mark Wade: Luna E-6S. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2016-03-14]. (ang.).