Przejdź do zawartości

Kopydło (Wisła)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jednostki strukturalne Wisły
Klasztor i kościół salezjanów
Budynek dawnej Strażnicy WOP (obecnie prywatny budynek mieszkalny)

Kopydło – jednostka strukturalna[1] miasta Wisła w województwie śląskim. Stanowi najbardziej na północ wysuniętą część osiedla Głębce (nr 4)[2]. Obejmuje odcinek doliny potoku Kopydło na większej części długości ulicy Kopydło wraz z osiedlami położonymi na otaczających ją stokach: Kobylej po stronie zachodniej i grzbietu Groniczka po stronie wschodniej[3].

Przez Kopydło, wzdłuż doliny potoku Kopydło, biegnie droga nr 941 z Wisły przez przełęcz Kubalonkę do Istebnej, a nieco wyżej, stokami Kobylej, linia kolejowa z Goleszowa do Wisły Głębiec. Na terenie Kopydła znajduje się przystanek kolejowy Wisła Kopydło[3][4].

Kopydło było wspominane po raz pierwszy w drugiej połowie XVIII w. Feld (...) uber dem Fluß Kopidla gennant zanotowano w roku 1771, a Luka i pole Kopidlo były wzmiankowane w roku 1788. W 1836 roku pojawiła się forma Kopidło, a w roku 1900 Kopydła[5].

Osiedle zaczęło się rozwijać wraz z Głębcami w latach międzywojennych, zwłaszcza w latach 30., po wybudowaniu szosy przez Kubalonkę do Istebnej oraz linii kolejowej do Głębiec. Powstał wówczas szereg pierwszych willi i pensjonatów, w tym m.in. zbudowana w stylu witkiewiczowskim willa „Wierchy” pod grzbietem Groniczka[6]. Wówczas również powstała, działająca w stylowym, drewnianym (nieistniejącym już) budynku, słynna restauracja „Turystyczna” – jeden z kilku lokali w Wiśle z regularnymi dancingami. Pozostała po nim pamiątkowa nazwa przystanku autobusowego (Wisła Głębce Turystyczna)[7].

Na terenie Kopydła znajduje się m.in. Zespół Szkół Gastronomiczno-Hotelarskich im. Władysława Reymonta (ul. W. Reymonta 2). Początki szkolnictwa zawodowego w Wiśle wiążą się z szybkim rozwojem miejscowości jako ośrodka turystyczno-wypoczynkowego, jaki miał miejsce w latach międzywojennych. W 1936 roku powstała tu Szkoła Przysposobienia Hotelarskiego, prowadząca jednoroczne kursy hotelarstwa i żywienia. Po II wojnie światowej szkołę reaktywowano, a w 1947 roku przekształcono w trzyletnie Gimnazjum Hotelarskie. W 1951 roku powołano w jego miejsce czteroletnie Technikum Gospodarcze, przy którym w roku 1957 utworzono Zasadniczą Szkołę Zawodową. W 1968 roku zespół szkół uzupełniło Technikum Gastronomiczne, zwane później popularnie „Patelniokiem”. Szkoły te mieściły się w różnych obiektach i dopiero w 1969 roku zespół otrzymał nowoczesny obiekt w Kopydle. Absolwenci Zespołu Szkół od początku znajdowali zatrudnienie w licznych domach wczasowych w Wiśle, Ustroniu i okolicy, ale także w hotelach i obsłudze ruchu turystycznego w całej Polsce[8].

Na terenie Kopydła znajduje się klasztor o.o. salezjanów z kościołem p.w. Matki Boskiej Częstochowskiej.

Od 1945 roku na terenie Kopydła znajdowała się Strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza Stożek/Wisła, a od 1991 do 2003 roku Strażnica Straży Granicznej w Wiśle[4].

Na stoku u podnóży Kobylej, ponad torami kolejowymi, niewielki ośrodek narciarski „Pasieki”[3].

W Kopydle urodził się, a później mieszkał przez szereg lat Adam Małysz. W dzielnicy tej znajduje się bar „U Bociana”, w którym w czasach sukcesów sportowych Adama Małysza odnoszonych na skoczniach całego świata gromadził się fanklub skoczka[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Gmina Miejska Wisła: Obwieszczenie dot. zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Wisły. [w:] bip.wisla.pl [on-line]. 2009-02-24, 2009. [dostęp 2024-02-27].
  2. Gmina Miejska Wisła: Statut Miasta Wisła. 2013. [dostęp 2024-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
  3. a b c Mapa turystyczna. [dostęp 2024-03-16].
  4. a b Mapa geoportalu. [dostęp 2024-03-16].
  5. Robert Mrózek: Nazwy miejscowe dawnego Śląska Cieszyńskiego. Katowice: Uniwersytet Śląski w Katowicach, 1984, s. 96. ISBN 82-00-00622-2.
  6. Mirosław Barański: Beskid Śląski. Przewodnik. Wyd. II. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2019, s. 461. ISBN 978-83-8122-015-6.
  7. Mirosław J. Barański. O Wiśle, Wiśle i »Ślązaczce« u jej źródeł – skarb z pracowni. „Na Szlaku. Magazyn turystyczno-krajoznawczy”. R. XXXVI (e-191 (387)), s. 36–38, wrzesień 2022. Oddział Wrocławski PTTK. ISSN 1230-9931. 
  8. a b Franciszek Drewniok: Wisła. Przewodnik turystyczny. Trasy spacerowe. Chorzów: itatis, 2001, s. 59. ISBN 83-914403-5-4.