Klojz

Klojz, klaus (jid. ‏קלויז‎ klojz, z niem. Klause „cela”), klajzł (zdrobniałe jid. ‏קלײַזל‎ klajzl) – mały budynek lub jego część, służący jako dom modlitwy (niewielka bóżnica lub bet midrasz), należący do określonej grupy zawodowej bądź społecznej^[1].

Określenia tego używali Żydzi środkowej i wschodniej Europy od XVII wieku. Szczególnie często swoje domy modlitwy nazywali tak chasydzi zamieszkujący Galicję^[1]^[2].

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b Zofia Borzymińska: Klojz. W: Polski słownik judaistyczny. Dzieje – kultura – religia – ludzie. Oprac. Zofia Borzymińska i Rafał Żebrowski. T. 1: A–K. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2003, seria: Słowniki. ISBN 83-7255-126-X.
↑ Andrzej Potocki: Żydzi w Podkarpackiem. Rzeszów: Libra, 2004, s. 210. ISBN 83-89183-05-6.

[Borzymińska-1] Zofia Borzymińska: Klojz. W: Polski słownik judaistyczny. Dzieje – kultura – religia – ludzie. Oprac. Zofia Borzymińska i Rafał Żebrowski. T. 1: A–K. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2003, seria: Słowniki. ISBN 83-7255-126-X.

[Potocki-2] Andrzej Potocki: Żydzi w Podkarpackiem. Rzeszów: Libra, 2004, s. 210. ISBN 83-89183-05-6.

[1]

[2]