Klaus Voormann
.jpg) Klaus Voormann (2018) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność |
od 1964 |
| Wydawnictwo |
Apple Records, EMI, Fontana, Zapple, Epic, Sony, RCA Victor |
| Powiązania |
The Beatles, Manfred Mann, The Plastic Ono Band, George Harrison, Ringo Starr, Harry Nilsson, Carly Simon |
| Instrument | |
| gitara basowa | |
| |
| Strona internetowa | |
Klaus Voormann (ur. 29 kwietnia 1938 w Berlinie) – niemiecki artysta, muzyk oraz producent muzyczny. Laureat dwóch nagród Grammy: za okładkę albumu „Revolver” zespołu The Beatles (1966) oraz udział w koncercie charytatywnym na rzecz Bangladeszu George’a Harrisona (1971). Trzeci raz był nominowany za okładkę własnego albumu Voormann & Friends - A Sideman’s Journey (2011). Zaprojektował ponad 100 okładek płyt, książek i plakatów m.in. dla zespołów The Beatles, Bee Gees, Wet Wet Wet oraz Turbonegro[1].
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Od 8 do 15 roku życia uczył się gry na fortepianie. Studiował sztukę w berlińskiej Meisterschule für Grafik und Buchgewerbe i w Meisterschule für Gestaltung w Hamburgu. Następnie rozpoczął pracę jako grafik i ilustrator w Düsseldorfie, a potem przez kilka miesięcy pracował w agencji reklamowej w Londynie. Karierę muzyczną zaczął na początku lat 60., kiedy został członkiem zespołu Paddy, Klaus & Gibson. W 1966 dołączył do zespołu Manfreda Manna, z którym występował do 1969. Później pracował jako muzyk sesyjny, grając m.in. w solowych przedsięwzięciach Lou Reeda, Carly Simon, Jamesa Taylora i Harry’ego Nilssona. Był także członkiem grupy The Plastic Ono Band, w składzie z Johnem Lennonem, Yoko Ono, Alanem White i Erikiem Claptonem, występując na ich albumie Live Peace in Toronto 1969[2].
W latach 70. mieszkał w Los Angeles, gdzie wystąpił w zespole George’a Harrisona w słynnym pierwszym w historii koncercie charytatywnym na rzecz Bangladeszu, który odbył się w nowojorskim Madison Square Garden w sierpniu 1971. Był muzykiem studyjnym w utworach takich wykonawców, jak: B.B. King, Jerry Lee Lewis, Lou Reed, Leon Russell, Badfinger, Donovan, Randy Newman, Howlin’ Wolf, Peter Frampton, Martha Reeves, The Band, Dr. John, Ry Cooder, Larry Carlton, Art Garfunkel[2].
W latach 80. wrócił do Niemiec, gdzie wypromował zespół Trio i ich światowy hit Da Da Da[2].
W 2009 roku Voormann wydał swój debiutancki solowy album A Sideman's Journey, na którym wystąpiło wielu znanych muzyków, głównie sesyjnych, występujących jako „Voormann and Friends”, w tym dwóch pozostałych przy życiu członków zespołu The Beatles, Paul McCartney i Ringo Starr, a także: Yusuf Islam, Don Preston, Jim Keltner, Albert Lee, David Hood, Van Dyke Parks, Tom McGuinness, Rob Townsend, Mike d'Abo, Mike Hugg, Joe Walsh, Grant Geissman, Dr. John[3].
Miał wystawy prac plastycznych m.in. w Londynie, Sztokholmie, Berlinie, Tokio, Los Angeles, Chicago, Madrycie, Liverpoolu[1].
W 2003 ukazała się biografia Klausa Voormanna Warum spielst du Imagine nicht auf dem weißen Klavier, John?[1].
Mieszka z żoną Christiną w okolicach Monachium[1].
Współpraca z The Beatles
[edytuj | edytuj kod].jpg)
Na początku lat 60. Voormann mieszkał w Hamburgu. Podczas koncertu w klubie Kaiserkeller usłyszał pierwszy raz, nieznanych wtedy, The Beatles i zaprzyjaźnił się z członkami zespołu. Niedługo potem pojechał do Londynu i zamieszkał z George’em Harrisonem i Ringo Starrem. W 1965 zaprojektował okładkę albumu „Revolver”, za którą otrzymał nagrodę Grammy. Później projektował także okładki do solowych projektów Harrisona i Starra[2].
Voormann brał udział jako basista w solowych projektach trzech byłych Beatlesów w 1. połowie lat 70. – Johna Lennona: John Lennon/Plastic Ono Band (1970), Imagine (1971), Some Time in New York City (1972), Walls and Bridges (1974) i Rock’n’ Roll (1975); George Harrisona: All Things Must Pass (1970), Living in the Material World (1973), Dark Horse (1974) i Extra Texture (Read All About It) (1975) oraz Ringo Starra: Ringo (1973), Goodnight Vienna (1974) i Ringo's Rotogravure (1976)[2].
W latach 90. zaprojektował oprawę graficzną albumów The Beatles Anthology[2].