Przejdź do zawartości

Klasztorna Góra

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Klasztorna Góra
Ilustracja
Widok z Trzech Koron
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Pieniny

Wysokość

657 m n.p.m.

Wybitność

52 m

Położenie na mapie Pienin
Mapa konturowa Pienin, w centrum znajduje się czarny trójkącik z opisem „Klasztorna Góra”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Klasztorna Góra”
Ziemia49°24′01″N 20°25′26″E/49,400278 20,423889

Klasztorna Góra (słow. Kláštorná hora, 657 m n.p.m.) – szczyt w Pieninach, w Grupie Golicy, na terenie słowackiego Pienińskiego Parku Narodowego (PIENAP)[1].

Jest najdalej na zachód wysuniętym szczytem słowackich Pienin. Od masywu Płaśni oddziela go Przełęcz pod Klasztorną Górą (słow. Cerla, 605 m). Góra ma dwa wierzchołki oddalone od siebie o około 1 km – główny i wyższy północny (657 m) oraz niższy południowy wznoszący się na wysokość 647 m. Grzbiet przebiega tu łagodnie z wyjątkiem bardziej stromego odcinka na północny zachód od głównej kulminacji opadającego do przełomowej doliny Dunajca, który opływa górę od północnego zachodu, północy i wschodu. Zachodni stok obniża się zaś do doliny potoku Lipnik, w której leży miejscowość Czerwony Klasztor[1]. Od położonego tam klasztoru pochodzi nazwa góry. Cała Klasztorna Góra porośnięta jest dobrze zachowanym, niegdyś typowym dla Pienin lasem bukowym i bukowo-jodłowym[2]. Przy ujściu Lipnika Do Dunajca znajduje się niewielka Dolina św. Antoniego położona pomiędzy Klasztorną Górą i znajdującym się po drugiej stronie Dunajca szczytem Uhliská (600 m)[1].

Na szczyt nie prowadzą żadne szlaki turystyczne, cała góra jest obszarem ochrony ścisłej, lecz kilka tras biegnie na obrzeżach masywu. U podnóża, wzdłuż Dunajca przebiega jednak Droga Pienińska, a dwa szlaki piesze z Czerwonego Klasztoru – czerwony na Płaśnie oraz niebieski do Leśnicy – wiodą południowym skrajem masywu przez Przełęcz pod Klasztorną Górą. U zachodniego podnóża Klasztornej Góry, na dawnej polanie Cyrhla znajduje się pole namiotowe[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Pieniny polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” s.c., 2008.
  2. a b Józef Nyka, Pieniny, wyd. IX, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, ISBN 83-915859-4-8.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]