Klasztor karmelitanek bosych w Hafnarfjörður
64°03′44″N 21°57′03″W/64,062222 -21,950833| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
Hafnarfjörður |
| Kościół |
rzymskokatolicki |
| Rodzaj klasztoru |
dom zakonny |
| Właściciel |
karmelitanki bose |
| Prowincja | |
| Przełożona |
M. Agnieszka od Bogurodzicy |
| Klauzura |
tak |
| Liczba zakonników (2022) |
13 |
| Data budowy |
1939 |
| Data zamknięcia |
1983 |
| Data reaktywacji |
1984 |
Położenie na mapie Islandii  | |
| 64°03′44″N 21°57′03″W/64,062222 -21,950833
| |
| Strona internetowa | |
Klasztor karmelitanek bosych w Hafnarfjörður – dom i wspólnota zakonu karmelitanek bosych znajdujące się w Hafnarfjörður na Islandii. Wspólnotę tworzą mniszki pochodzące z Polski. Posiada wezwanie Niepokalanej Pani Jasnogórskiej i św. Józefa.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Kościół katolicki na Islandii stanowi mniejszościową grupę religijną obejmującą głównie obcokrajowców. Pierwsze katolickie klasztoru zbudowano na wyspie już w XII wieku. Po przejęciu przez mieszkańców wyznania protestanckiego katolickie życie monastyczne zanikło. W XIX wieku na Islandii stopniowo odradza się katolicyzm. W 1939 roku przybywają pierwsze mniszki z zakonu karmelitanek bosych z Holandii. Pomimo trudnych warunków i przeciwności związanych także z wybuchem II wojny światowej udaje się siostrom wybudować w Hafnarfjörður skromny drewniany klasztor. Katolickie zakonnice, choć traktowane przez rodzimych mieszkańców jako obce, szybko zyskują szacunek i uznanie. Po zakończeniu wojny przybywają z Holandii kolejne siostry zakonne. Sytuacja zmienia się w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Kościół katolicki w krajach zachodniej Europy przeżywa kryzys, również w zakresie życia zakonnego. Brak nowych kandydatek, a także surowe warunki życia negatywnie wpływające na zdrowie doprowadza w 1983 roku do podjęcia decyzji o opuszczeniu islandzkiego klasztoru przez starsze wiekiem karmelitanki.
Rok później na Islandię docierają karmelitanki bose z klasztoru w Elblągu i zamieszkują na nowo w klasztorze w Hafnarfjörður. Pomimo braku rodzimych powołań wspólnota rozwija się szybko. Z Polski przybywają kolejne siostry. Dzięki temu dochodzi do fundacji nowych klasztorów karmelitańskich w Norwegii i Niemczech. Obecnie polskie siostry tworzą jedyną katolicką wspólnotę zakonną klauzurową na Islandii[1].
Działalność
[edytuj | edytuj kod]Misją i charyzmatem karmelitanek bosych jest modlitwa i przebywanie w samotności z Jezusem. Siostry żyją we wspólnocie objęte klauzurą papieską. Pełnią posługę duchową dla wszystkich poszukujących wsparcia, zarówno spośród katolików, jak i protestantów[2]. Stanowią również ważny ośrodek polonijny na wyspie. Ponadto prowadzą sklep z dewocjonaliami i pamiątkami, a także wydają płyty z muzyką religijną[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Klasztor pw. Niepokalanej Pani Jasnogórskiej i św. Józefa [online], KarmeliciBosi.pl [dostęp 2023-05-01] (pol.).
- ↑ Islandia. Modlitwa w kraju gejzerów i wulkanów [online], Misyjne.pl [dostęp 2023-05-01] (pol.).
- ↑ Klasztor Polskich Mniszek Karmelitanek Bosych na Islandii [online], www.karmel.is [dostęp 2023-05-01].