Przejdź do zawartości

Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1932

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Państwa uczestniczące w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1932
Galeria medalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1932
Irving Jaffee – amerykański panczenista, dwukrotny medalista olimpijski z Lake Placid

Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1932 – zestawienie państw, reprezentowanych przez narodowe komitety olimpijskie, uszeregowanych pod względem liczby zdobytych medali na III Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 1932 roku w Lake Placid.

Podczas igrzysk w Lake Placid, wzięło udział 252 zawodników (231 mężczyzn i 21 kobiet) z 17 państw, którzy uczestniczyli w 14 konkurencjach w pięciu dyscyplinach sportowych[1]. Rozegrano również zawody pokazowe, które nie są wliczane do ogólnej klasyfikacji medalowej igrzysk – curling, łyżwiarstwo szybkie kobiet i zaprzęgi z psami[2][3][4].

Medalistami olimpijskimi zostali przedstawiciele dziesięciu państw, spośród których siedem państw zdobyło przynajmniej jeden złoty medal. Dla siedmiu reprezentacji oznaczało to zatem brak medalu na tych igrzyskach. Najwięcej medali – dwanaście (sześć złotych, cztery srebrne i dwa brązowe) – zdobyli reprezentanci Stanów Zjednoczonych, jednocześnie osiągnęli największą liczbę medali złotych – sześć[1]. Był to najlepszy dotychczas występ tej reprezentacji w zimowych edycjach igrzysk[5].

W olimpiadzie łącznie 3 zawodników przynajmniej dwukrotnie stawało na podium olimpijskim w Lake Placid, spośród których wszystkim udało się zdobyć co najmniej jedno złoto. Najbardziej utytułowanymi zawodnikami igrzysk zostali amerykańscy łyżwiarze szybcy Jack Shea i Irving Jaffee zdobywając po dwa złote medale.

Pierwszy w historii medal zimowych igrzysk olimpijskich dla reprezentacji Węgier zdobyli łyżwiarze figurowi – Emília Rotter i László Szollás, którzy zajęli trzecie miejsce w parach sportowych[6].

Spośród krajów, które zdobyły medale na poprzednich zimowych igrzyskach w Lake Placid, żadnego medalu nie wywalczyli reprezentanci Belgii, Czechosłowacji i Wielkiej Brytanii[1][7].

Klasyfikacja państw

[edytuj | edytuj kod]

Poniższa tabela przedstawia klasyfikację medalową państw, które zdobyły medale na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1932 w Lake Placid, sporządzoną na podstawie oficjalnych raportów Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Klasyfikacja posortowana jest najpierw według liczby osiągniętych medali złotych, następnie srebrnych, a na końcu brązowych. W przypadku, gdy dwa kraje zdobyły tę samą liczbę medali wszystkich kolorów, o kolejności zdecydował porządek alfabetyczny[8].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Stany Zjednoczone USA 6 4 2 12
2. Norwegia Norwegia 3 4 3 10
3. Szwecja Szwecja 1 2 – 3
4. Kanada Kanada 1 1 5 7
5. Finlandia Finlandia 1 1 1 3
6. Austria Austria 1 1 – 2
7. Francja 1 – – 1
8. Szwajcaria – 1 – 1
9. Niemcy – – 2 2
10. Węgry – – 1 1
Razem 14 14 14 42

Klasyfikacje według dyscyplin

[edytuj | edytuj kod]

Biegi narciarskie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Biegi narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1932.

Podczas igrzysk w Lake Placid, podobnie jak cztery i osiem lat wcześniej, przyznano medale olimpijskie w dwóch konkurencjach biegowych mężczyzn – na dystansach 18 i 50 km[9]. Medalistami zostali biegacze z trzech państw nordyckich – Finlandii, Szwecji i Norwegii[10]. Norwegowie po raz pierwszy nie zdobyli żadnego złotego i srebrnego medalu olimpijskiego w biegach narciarskich[11][12][10].

Jedynym biegaczem, który dwukrotnie stanął na podium olimpijskim w 1932 roku, był Veli Saarinen. Zdobył złoty medal w biegu na 50 km i brązowy na 18 km[13].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Finlandia Finlandia 1 1 1 3
2. Szwecja Szwecja 1 1 – 2
3. Norwegia Norwegia – – 1 1
Razem 2 2 2 6

Bobsleje

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Bobsleje na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1932.

Podczas igrzysk w Lake Placid rozegrano dwie konkurencje bobslejowe mężczyzn. Do dotychczas przeprowadzanych zawodów olimpijskich w czwórkach/piątkach, które w Lake Placid ostatecznie zastąpiono rywalizacją czwórek, dołączono zawody dwójek[14][15]. Zawody w czwórkach, pierwotnie zaplanowane na 11–12 lutego, zostały przełożone z powodu burzy śnieżnej[16][15]. Ostatecznie rozegrane zostały w dniach 14–15 lutego, czyli już po ceremonii zamknięcia igrzysk[17].

Zawody zdominowali reprezentanci gospodarzy igrzysk – Amerykanie. Dorobek medalowy amerykańskich bobsleistów wyniósł cztery z sześciu przyznanych medali. Pozostałe dwa medale zdobyły Szwajcaria (srebro w dwójkach) i Niemcy (brąz w czwórkach)[18][15]. Zdobywając złoty medal w czwórkach, Amerykanie obronili tytuł mistrzów olimpijskich z Sankt Moritz[19]. W składzie było dwóch zawodników, którzy zdobyli złoto cztery lata wcześniej – William Fiske i Clifford Gray[20][21], a także Edward Eagan – mistrz olimpijski w boksie (waga półciężka) z igrzysk w Antwerpii w 1920 roku[22]. Został tym samym pierwszym sportowcem w historii, który zdobył złoty medal olimpijski zarówno na letnich, jak i zimowych igrzyskach olimpijskich[a][23].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Stany Zjednoczone USA 2 1 1 4
2. Szwajcaria – 1 – 1
3. Niemcy – – 1 1
Razem 2 2 2 6

Hokej na lodzie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Hokej na lodzie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1932.

Po raz czwarty w historii w programie olimpijskim znalazł się turniej hokeja na lodzie mężczyzn[24]. W zmaganiach olimpijskich, z uwagi na braki finansowe wywołane wielkim kryzysem gospodarczym, uczestniczyły tylko cztery zespoły – Kanada, Stany Zjednoczone, Niemcy i Polska[25][26].

Tak samo jak w poprzednich trzech turniejach olimpijskich, złote medale zdobyli Kanadyjczycy. Po raz trzeci w historii wicemistrzami olimpijskimi zostali Amerykanie, a po raz pierwszy medal olimpijski w hokeju (brązowy) wywalczyli reprezentanci Niemiec[24][27].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Kanada Kanada 1 – – 1
2. Stany Zjednoczone USA – 1 – 1
3. Niemcy – – 1 1
Razem 1 1 1 3

Kombinacja norweska

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Kombinacja norweska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1932.

Tak samo jak na poprzednich dwóch igrzyskach, w Lake Placid rozegrano jedną konkurencję w kombinacji norweskiej – zawody indywidualne, w skład których wchodził bieg narciarski na 18 km techniką klasyczną i dwie serie skoków[28].

Tak jak w Chamonix i Sankt Moritz wszystkie medale olimpijskie zdobyli dwuboiści z Norwegii[29]. Tytuł mistrza olimpijskiego z Sankt Moritz obronił Johan Grøttumsbråten, srebrny medal zdobył Ole Stenen, a brązowy Hans Vinjarengen – wicemistrz olimpijski z poprzednich igrzysk[28][30]. Zgodnie z obowiązującą wówczas zasadą „podwójnego mistrzostwa”, wedle której mistrz olimpijski stawał się automatycznie mistrzem świata w narciarstwie klasycznym[31], Grøttumsbråten obronił również tym samym tytuł mistrza świata, zdobyty w 1931 roku na mistrzostwach w Oberhofie[32].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Norwegia Norwegia 1 1 1 3
Razem 1 1 1 3

Łyżwiarstwo figurowe

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Łyżwiarstwo figurowe na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1932.

Konkurencje w łyżwiarstwie figurowym nie zmieniły się w porównaniu do poprzednich igrzysk – medale przyznano w rywalizacji solistów, solistek i par sportowych. Medalistami zostali reprezentanci siedmiu państw, spośród których tylko Austria i Stany Zjednoczone wywalczyły po dwa medale[33].

W jeździe indywidualnej mężczyzn złoty medal zdobył Austriak Karl Schäfer. Po raz pierwszy mistrzem olimpijskim w tej konkurencji został zawodnik spoza Szwecji. Trzykrotny złoty medalista z lat 1920–1928, Gillis Grafström zdobył tym razem srebrny medal, mimo to był najbardziej utytułowanym łyżwiarzem figurowym na zimowych igrzyskach olimpijskich[34]. W konkurencji solistek tytuł mistrzyni olimpijskiej obroniła Sonja Henie, tak samo jak cztery lata wcześniej srebrny medal zdobyła Fritzi Burger[33][35]. Henje została pierwszą zawodniczką, która obroniła złoto olimpijskie w rywalizacji solistek. W zawodach par sportowych tytuł mistrzów olimpijskich obronili Andrée i Pierre Brunet, również dokonali tego po raz pierwszy w swojej konkurencji[33]. Srebrny medal w parach sportowych zdobyła Beatrix Loughran – wicemistrzyni olimpijska z Chamonix w jeździe indywidualnej[33]. Z kolei brązowy medal zdobyli Emília Rotter i László Szollás. Był to pierwszy medal zimowych igrzysk olimpijskich zdobyty dla reprezentacji Węgier[36].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Austria Austria 1 1 – 2
2. Francja 1 – – 1
2. Norwegia Norwegia 1 – – 1
4. Stany Zjednoczone USA – 1 1 2
5. Szwecja Szwecja – 1 – 1
6. Kanada Kanada – – 1 1
6. Węgry – – 1 1
Razem 3 3 3 9

Łyżwiarstwo szybkie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Łyżwiarstwo szybkie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1932.

Dystanse konkurencji olimpijskich w łyżwiarstwie szybkim nie zmieniły się w porównaniu do poprzednich igrzysk – medale olimpijskie przyznano w czterech konkurencjach mężczyzn – na dystansach 500, 1500, 5000 i 10 000 m[37][38]. Po raz pierwszy w programie olimpijskim znalazły się również biegi kobiet – na dystansach 500, 1000 i 1500 m. Nie były to jednak zawody oficjalne, miały jedynie charakter pokazowy[39].

Wszystkie złote medale zdobyli reprezentanci Stanów Zjednoczonych – po dwa tytuły wywalczyli Jack Shea i Irving Jaffee. Dwukrotnie na podium olimpijskim stanęli również Kanadyjczycy Alexander Hurd (srebrny i brązowy medal) oraz William Logan (dwa brązowe medale). Medalistami zostali reprezentanci trzech krajów – poza Stanami Zjednoczonymi i Kanadą dwa medale zdobyli jeszcze Norwegowie[39].

Zawody w łyżwiarstwie szybkim przeprowadzono po raz pierwszy, a zarazem jedyny w tamtych czasach na igrzyskach olimpijskich, w nowej formule – biegu ze startu wspólnego, zbliżonej do zasad obowiązujących w short tracku. W przeciwieństwie do wcześniej rozgrywanych zawodów, w których panczeniści rywalizowali w parach, biegi przeprowadzano w grupach[17][40][41]. System ten faworyzował gospodarzy igrzysk i Kanadyjczyków, a stawiał na straconej pozycji zawodników europejskich, dla których taka formuła zawodów była nieznana[42]. W związku z decyzją o wprowadzeniu takich zasad rozgrywania zawodów, ze startu w rywalizacji olimpijskiej wycofał się Clas Thunberg, pięciokrotny mistrz olimpijski z Chamonix i Sankt Moritz[42], wówczas najbardziej utytułowany zawodnik zimowych igrzysk olimpijskich[43].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Stany Zjednoczone USA 4 1 – 5
2. Norwegia Norwegia – 2 – 2
3. Kanada Kanada – 1 4 5
Razem 4 4 4 12

Skoki narciarskie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1932.

W programie igrzysk w Lake Placid znalazła się jedna konkurencja w skokach narciarskich – zawody indywidualne mężczyzn na dużej skoczni. Zmianie w porównaniu do poprzednich igrzysk uległa zasada punktacji – rezultat końcowy określany był jako suma trzech not sędziowskich i punktów za uzyskaną (ustaną) odległość[42].

Wszystkie trzy medale olimpijskie zdobyli reprezentanci Norwegii. Mistrzem olimpijskim został Birger Ruud, tym samym, zgodnie z obowiązującą wtedy regułą „podwójnego mistrzostwa”[31], obronił tytuł mistrza świata, zdobyty w 1931 roku na mistrzostwach w Oberhofie[44].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Norwegia Norwegia 1 1 1 3
Razem 1 1 1 3

Multimedaliści

[edytuj | edytuj kod]

Na igrzyskach olimpijskich w Lake Placid więcej niż jeden medal zdobyło pięciu zawodników, a trzech spośród nich wywalczyło przynajmniej jedno złoto. Dwóch multimedalistów to amerykańscy łyżwiarze szybcy, jeden – fiński biegacz narciarski[45].

Poniższa tabela przedstawia indywidualne zestawienie multimedalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1932, czyli zawodników, którzy zdobyli więcej niż jeden medal olimpijski na tych igrzyskach, w tym przynajmniej jeden złoty.

Miejsce Zawodnik Państwo Dyscyplina Złoto Srebro Brąz Razem
1. Jaffee, IrvingIrving Jaffee Stany Zjednoczone USA łyżwiarstwo szybkie 2 – – 2
1. Shea, JackJack Shea Stany Zjednoczone USA łyżwiarstwo szybkie 2 – – 2
3. Saarinen, VeliVeli Saarinen Finlandia Finlandia biegi narciarskie 1 – 1 2

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Nie dotyczy łyżwiarstwa figurowego i hokeju na lodzie, rozgrywanych podczas letnich igrzysk olimpijskich jeszcze przed pierwszymi zimowymi igrzyskami.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c 1932 Lake Placid Winter Games | Olympics at Sports-Reference.com [online], web.archive.org, 21 kwietnia 2011 [dostęp 2021-12-30] [zarchiwizowane z adresu 2011-04-21].
  2. ↑ Curling at the 1932 Lake Placid Winter Games: Men’s Curling | Olympics at Sports-Reference.com [online], web.archive.org, 11 kwietnia 2020 [dostęp 2021-12-31] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-11].
  3. ↑ Speed Skating at the 1932 Lake Placid Winter Games | Olympics at Sports-Reference.com [online], web.archive.org, 17 kwietnia 2020 [dostęp 2021-12-31] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-17].
  4. ↑ Felice Belman, Mike Pride, The New Hampshire Century: Concord Monitor Profiles of One Hundred People who Shaped it, UPNE, 2001, ISBN 978-1-58465-087-4 [dostęp 2021-12-31] (ang.).
  5. ↑ United States – Olympics at Sports-Reference.com [online], web.archive.org, 22 grudnia 2008 [dostęp 2021-12-31] [zarchiwizowane z adresu 2008-12-22].
  6. ↑ Hungary | Olympics at Sports-Reference.com [online], web.archive.org, 5 marca 2010 [dostęp 2021-12-30] [zarchiwizowane z adresu 2010-03-05].
  7. ↑ 1928 Sankt Moritz Winter Games | Olympics at Sports-Reference.com [online], web.archive.org, 8 lutego 2011 [dostęp 2021-12-30] [zarchiwizowane z adresu 2011-02-08].
  8. ↑ Lake Placid 1932 – Medal Table. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2021-08-14]. (ang.).
  9. ↑ SKIING – cross-country skiing: participation during the history of the Olympic Winter Games. Reference document. Międzynarodowy Komitet Olimpijski, listopad 2011. s. 3–4. [dostęp 2021-08-14]. (ang.).
  10. ↑ a b Cross Country Skiing at the 1932 Lake Placid Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2021-08-14]. (ang.).
  11. ↑ Cross Country Skiing at the 1924 Chamonix Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2021-08-14]. (ang.).
  12. ↑ Cross Country Skiing at the 1928 Sankt Moritz Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2021-08-14]. (ang.).
  13. ↑ Lake Placid 1932 Cross Country Skiing. Olympics.com. [dostęp 2021-08-14]. (ang.).
  14. ↑ Bobsleigh history. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. [dostęp 2021-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-02-13)]. (ang.).
  15. ↑ a b c 1932 Winter Olympics / Bobsleigh / Four, Men. Olympedia. [dostęp 2021-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-13)]. (ang.).
  16. ↑ SNOWSTORM AGAIN CHEERS LAKE PLACID; Gloom Dispelled as Heavy Fall Follows Rain at Scene of Winter Olympics. BOBSLEIGH RACES DELAYED Title Events Now Set for Saturday and Sunday -- Norwegians Test Intervales Ski Jump. „The New York Times”, s. 27, 28 stycznia 1932. [dostęp 2021-08-14]. 
  17. ↑ a b Lake Placid 1932 Olympic Winter Games, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2021-08-14] [zarchiwizowane z adresu 2021-07-13] (ang.).
  18. ↑ 1932 Winter Olympics / Bobsleigh / Two, Men. Olympedia. [dostęp 2021-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-11)]. (ang.).
  19. ↑ Bobsleigh – Four/Five, Men (discontinued). Olympedia. [dostęp 2021-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-28)]. (ang.).
  20. ↑ Roy Tomizawa: The Short But Incredible Life of Billy Fiske Part 1: Bobsleigh Gold in 1928 and 1932. The Olympians, 18 stycznia 2018. [dostęp 2021-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-18)]. (ang.).
  21. ↑ Bobsleigh – Olympic Games 1928 at St. Moritz (swi) – Men: 5-Man. Sports123.com. [dostęp 2021-08-14]. (ang.).
  22. ↑ Eddie Eagan. Olympedia. [dostęp 2021-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-14)]. (ang.).
  23. ↑ On 15 February 1932, Eddie Eagan became the first and only person to win gold at the Summer and Winter Games. Olympics.com. [dostęp 2021-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-10)]. (ang.).
  24. ↑ a b Olympic Ice Hockey Tournaments, Men. Międzynarodowa Federacja Hokeja na Lodzie. [dostęp 2021-08-14]. (ang.).
  25. ↑ Dariusz Jaroń: Skoczkowie. Przerwany lot. Warszawa: Wydawnictwo Marginesy, 2020, s. 98, 100. ISBN 978-83-66335-92-9.
  26. ↑ Piotr Chłystek: Medal utopiony w barszczu. W: Tomasz Łyżwiński, Przemysław Rudzki, Paweł Wołosik: Najlepsze sportowe historie. Reportaże „Przeglądu Sportowego”. Warszawa: Ringier Axel Springer Polska, 2019, s. 197. ISBN 978-83-8091-728-6.
  27. ↑ Canadians retain invincible ice hockey aura. Olympics.com. [dostęp 2021-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-13)]. (ang.).
  28. ↑ a b 1932 Winter Olympics / Nordic Combined / Individual, Men. Olympedia. [dostęp 2021-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-03)]. (ang.).
  29. ↑ Nordic Combined – Individual, Men (discontinued). Olympedia. [dostęp 2021-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-08)]. (ang.).
  30. ↑ 1928 Winter Olympics / Nordic Combined / Individual, Men. Olympedia. [dostęp 2021-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-13)]. (ang.).
  31. ↑ a b Józef Łuszczek – 39 lat minęło od sukcesu w Lahti. Rzeczpospolita, 22 lutego 2017. [dostęp 2021-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-21)].
  32. ↑ Krzysztof Mecner: Narciarstwo klasyczne. Mistrzostwa świata. Katowice: Mecner Media, 2015, s. 29. ISBN 978-83-940027-5-6.
  33. ↑ a b c d Figure Skating / Olympic Games. AllCompetitions. [dostęp 2021-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-02)]. (ang.).
  34. ↑ Megszületik az első magyar érem. Nemzeti Sport Online, 26 stycznia 2010. [dostęp 2021-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-11)]. (węg.).
  35. ↑ Jere Longman: FIGURE SKATING; In the Fading Light Of the Brilliant Henie. The New York Times, 28 stycznia 1994. [dostęp 2021-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-26)]. (ang.).
  36. ↑ Zoltán Szabó: A Rotter, Szollás páros nyerte az első magyar érmet. Új Szó, 27 stycznia 2018. [dostęp 2021-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-13)]. (węg.).
  37. ↑ Uitslag Olympische Spelen 1928. SchaatsStatistieken.nl. [dostęp 2021-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-14)]. (niderl.).
  38. ↑ Uitslag Olympische Spelen 1932. SchaatsStatistieken.nl. [dostęp 2021-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-14)]. (niderl.).
  39. ↑ a b Speed Skating at the 1932 Lake Placid Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2021-08-14]. (ang.).
  40. ↑ Short Track History. CBC Sports, 4 grudnia 2009. [dostęp 2021-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-14)]. (ang.).
  41. ↑ Linda J. Adler: Lake Placid recalls '32 -- the charm’s still here. The Christian Science Monitor, 5 lutego 1980. [dostęp 2021-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-02)]. (ang.).
  42. ↑ a b c Adam Bucholz: Skoki w stóg siana – Lake Placid 1932. Skijumping.pl, 26 listopada 2013. [dostęp 2021-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-06)].
  43. ↑ Clas Thunberg, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2021-08-14] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-08] (ang.).
  44. ↑ Krzysztof Mecner: Narciarstwo klasyczne. Mistrzostwa świata. Katowice: Mecner Media, 2015, s. 30. ISBN 978-83-940027-5-6.
  45. ↑ 1932 Lake Placid Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2021-08-14]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Klasyfikacje medalowe igrzysk olimpijskich
Letnie igrzyska olimpijskie
Zimowe igrzyska olimpijskie

Flaga olimpijska

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Klasyfikacja_medalowa_Zimowych_Igrzysk_Olimpijskich_1932&oldid=74859417”