Przejdź do zawartości

Kazimierz Szczekowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Szczekowski
major dyplomowany piechoty major dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

14 marca 1900
Babin

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

do 1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

19 Dywizja Piechoty

Stanowiska

oficer do zleceń

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości z Mieczami Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP)

Kazimierz Szczekowski (ur. 14 marca 1900 w Babinie, zm. 1940 w Katyniu) – major dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 14 marca 1900 w Babinie, w ówczesnym powiecie bracławskim guberni podolskiej, w rodzinie Jana, lekarza, i Wandy z Kossowskich (1875–1925), działaczki oświatowej, społecznej i niepodległościowej, pośmiertnie odznaczonej Krzyżem Niepodległości[1][2]. Był młodszym bratem działaczy niepodległościowych oraz oficerów dyplomowanych Wojska Polskiego: Stanisława (1896–1966), podpułkownika pilota i Władysława (1898–1944?), podpułkownika artylerii[1].

Działał w Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1920 ukończył Szkoły Podchorążych w Warszawie.

W latach 1921–1930 pełnił służbę w 59 pułku piechoty w Inowrocławiu[3][4][5][6]. W międzyczasie, 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 406. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7], a 27 stycznia 1930 awansował na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 i 170. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. Od 15 czerwca do 7 sierpnia 1930 roku odbył praktykę w 15 pułku artylerii polowej w Bydgoszczy, a od 15 października do 15 grudnia 1930 roku ukończył Kurs próbny przy Wyższej Szkole Wojennej. 5 stycznia 1931 roku został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza dwuletniego kursu 1930/1932[9]. Z dniem 1 listopada 1932 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[10]. Na majora został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 i 129. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Wiosną 1939 pełnił służbę w Dowództwie 19 Dywizji Piechoty w Wilnie na stanowisku oficera do zleceń[11].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie putywlskim[12], a następnie w Kozielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[13]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[14].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Andrzej Krzysztof Kunert: Szczekowski (przybrane nazwisko Jakubowski) Władysław. Internetowy Polski Słownik Biograficzny. [dostęp 2023-12-05].
  2. Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 611.
  3. Spis oficerów 1921 ↓, s. 181, 902.
  4. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 293, 451.
  5. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 266, 393.
  6. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 73, 250.
  7. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 129, tu podano, że urodził się 1 marca 1900.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28 stycznia 1930, s. 27.
  9. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 73, 800.
  10. Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 72.
  11. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 30, 536.
  12. 1 LISTOPADA 1939 r. WŚRÓD JEŃCÓW KOZIELSKA [online], www.rodzinapolska.pl [dostęp 2019-05-05].
  13. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  14. „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
  15. M.P. z 1931 r. nr 156, poz. 227.
  16. M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]