Kazimierz Sławiński (chemik)

Kazimierz Sławiński
Data i miejsce urodzenia	21 stycznia 1870 ; Lipki
Data i miejsce śmierci	14 października 1941 ; Warszawa
	profesor nauk chemicznych
Profesura	1920
	Doktor honoris causa; Uniwersytet Wileński – 4 marca 1936
Uczelnia	Politechnika Warszawska; Uniwersytet Wileński
	Odznaczenia

Kazimierz Sławiński (ur. 21 stycznia 1870 w Lipkach, zm. 14 października 1941 w Warszawie) – chemik, profesor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie.

Życiorys

Szkołę średnią ukończył w Kielcach. W roku 1891 zapisał się na wydział farmacji Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. W 1898 uzyskał stopień magistra farmacji na Uniwersytecie Moskiewskim i otrzymał stanowisko starszego laboranta w Katedrze Chemii Organicznej Warszawskiego Instytutu Politechnicznego. W 1915 r., kiedy nastąpiła ewakuacja Warszawskiego Instytutu Politechnicznego do Rosji, Sławiński otrzymał od Rektora polecenie pozostania w Warszawie i nawiązania współpracy z Komitetem Obywatelskim. Z ramienia tego Komitetu został kuratorem mienia, które pozostało po ewakuacji – ochronił je przez rekwizycją i wywiezieniem przez Niemców. W 1915 opracował techniczną metodę otrzymywania kwasu salicylowego dla potrzeb farmaceutycznych i nadzorował budowę fabryki tego kwasu w Warszawskich Zakładach Gazowych. W 1918 r. zgodził się na objęcie wykładów Technologii Środków Spożywczych Politechniki Warszawskiej. W 1919 na podstawie orzeczenia Komisji Stabilizacyjnej został powołany na profesora nadzwyczajnego Politechniki Warszawskiej i Kierownika Zakładu Chemii Organicznej. Jeszcze w tym samym roku zdecydował się jednak przyjąć propozycję objęcia wykładów z chemii na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym organizowanego wówczas Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W 1920 został mianowany profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Wileńskiego. W 1934 został wybrany na prezesa Polskiego Towarzystwa Chemicznego w Warszawie. Brał czynny udział w pracach: Francuskiego Towarzystwa Chemicznego w Paryżu, Towarzystwa Polskich Przyrodników we Lwowie, Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Wilnie, Polskiego Towarzystwa Botanicznego, Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego, Komisji Umundurowania Wojsk Polskich, Radzie Dozoru nad Żywnością. W 1935 na prośbę Polskiego Monopolu Tytoniowego zwiedzał plantacje i fabryki tytoniowe. Opracował projekt organizacji przerobu surowca dla Polskiego Monopolu Spirytusowego, prowadził badania nad środkami do skażenia spirytusu. W 1936 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Wileńskiego i opuścił stworzoną przez siebie, dobrze urządzoną placówkę naukową w Wilnie^[1]. Opublikował ponad 30 artykułów, w tym kilka dotyczących historii Uniwersytetu Wileńskiego.^[2] W latach 1899–1905 uczestniczył w pracach redakcji Wielkiej Encyklopedii Powszechnej Ilustrowanej – był autorem licznych haseł z dziedziny chemii. W sierpniu 1936 przeszedł na emeryturę i powrócił do Warszawy. Nie założył rodziny; wolny czas poświęcał hodowli kwiatów, zwłaszcza róż^[3].

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 315-3-29)^[4].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (19 marca 1936)^[5]
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (22 października 1929)^[6]^[7]

Przypisy

↑ Witold Zacharewicz, Prof. dr h. c. Kazimierz Sławiński (1879–1941) [w:] Wiadomości Chemiczne, t. XV wyd. 1965, s. 609–618.
↑ Wybrane publikacje profesora
↑ Stanisław Konarski, Kazimierz Sławiński (1870–1941) [w:] Polski Słownik Biograficzny tom XXXVIII wyd. 1997–1998
↑ Cmentarz Stare Powązki: MIECZYSŁAW SŁAWIŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-22] .
↑ M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 130 „za wybitne zasługi na polu pracy naukowej”.
↑ M.P. z 1929 r. nr 247, poz. 578 „za zasługi na polu pracy narodowo-społecznej”.
↑ Dalszy ciąg uroczystości wileńskich. Przemówienia i gratulacje. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 235 z 12 października 1929.

Linki zewnętrzne

Publikacje Kazimierza Sławińskiego w bibliotece Polona

[1] Witold Zacharewicz, Prof. dr h. c. Kazimierz Sławiński (1879–1941) [w:] Wiadomości Chemiczne, t. XV wyd. 1965, s. 609–618.

[2] Wybrane publikacje profesora

[3] Stanisław Konarski, Kazimierz Sławiński (1870–1941) [w:] Polski Słownik Biograficzny tom XXXVIII wyd. 1997–1998

[4] Cmentarz Stare Powązki: MIECZYSŁAW SŁAWIŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-22] .

[5] M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 130 „za wybitne zasługi na polu pracy naukowej”.

[6] M.P. z 1929 r. nr 247, poz. 578 „za zasługi na polu pracy narodowo-społecznej”.

[7] Dalszy ciąg uroczystości wileńskich. Przemówienia i gratulacje. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 235 z 12 października 1929.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]