Kasa Stefczyka
Kasa Stefczyka – forma spółdzielni oszczędnościowo-pożyczkowych w Polsce, zwłaszcza w zaborze austriackim, tworzonych na wzór kas Raiffeisena. Inicjatorem ich był działacz spółdzielczy Franciszek Stefczyk[1], który w roku 1890 otworzył pierwszą kasę oszczędnościowo-pożyczkową w Czernichowie.
W 1909 roku utworzono dla nich rodzaj centrali finansowej pod nazwą Centralna Kasa Spółek Rolniczych we Lwowie[2].
W 1913 r. w Galicji działało 1397 kas Stefczyka z ok. 322 tysiącami członków[3].
W okresie międzywojennym do kas Stefczyka, których liczba osiągała 3500, należało półtora miliona osób. Kasom Stefczyka przypisuje się znaczną rolę w rozwoju usług i drobnej przedsiębiorczości w odrodzonej Polsce[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Leksykon finansowo-bankowy. Władysław L. Jaworski (red.). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, 1991, s. 169. ISBN 83-208-0703-4.
- ↑ Wojciech Morawski, Słownik historyczny bankowości polskiej do 1939 roku [online], Wydawnictwo „Muza”, 1998, s. 69 [dostęp 2019-12-11].
- ↑ kasy Stefczyka, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2016-02-29].
- ↑ Poradnik klienta usług finansowych: Prawa i obowiązki członków. Komisja Nadzoru Finansowego, s. 6.