Karol Kumuniecki
 Karol Kumuniecki (przed 1934) | |
 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
23 października 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
25 stycznia 1943 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
kwatermistrz pułku |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
        
| |
.png){kind=small}
Karol Wojciech Kumuniecki vel Karol Adalbert Komuniecki[1] (ur. 23 października 1894 w Żywcu, zm. 25 stycznia 1943[2] w KL Auschwitz[2]) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Karol Kumuniecki urodził się w Żywcu, w rodzinie Antoniego i Marii z Błaszczyńskich[3][4]. Był bratem Michała (1896–1940), legionisty, architekta, porucznika rezerwy, zamordowanego w Katyniu[5][6]. Jego szwagier kapitan Aleksander Żebrowski (1893–1940) także został zamordowany w Katyniu[7].
W czasie I wojny światowej Karol walczył w Legionach Polskich[8]. Pełnił służbę w 1 pułku piechoty, a następnie w c. i k. Komendzie Legionów Polskich i 3 pułku piechoty[4]. 1 maja 1916 roku został mianowany chorążym piechoty. W czasie walk dostał się do rosyjskiej niewoli[8][9].
19 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[10][8]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w 9 pułku piechoty Legionów[11]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 488. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 9 pp[12]. W 1923 roku pełnił obowiązki komendanta Kadry Batalionu Zapasowego 21 pułku piechoty w Warszawie[13]. W latach 1924–1925 był kwatermistrzem tego pułku[14][15].
1 grudnia 1924 roku został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 146. lokatą w korpusie oficerów piechoty[16]. Następnie pełnił służbę w Biurze Ogólno Administracyjnym Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[17]. 24 grudnia 1929 roku został awansowany do stopnia podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 28. lokatą w korpusie oficerów piechoty[18]. 26 marca 1931 roku został przeniesiony do 11 pułku piechoty w Tarnowskich Górach na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[19][20][8]. 27 lutego 1937 roku został mianowany dowódcą 67 pułku piechoty w Brodnicy[21]. Na czele tego oddziału walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku. 19 września 1939 roku został ciężko ranny w czasie bitwy nad Bzurą. Miał przestrzelone płuco, wątrobę i staw łokciowy[6]. Do marca 1940 roku przebywał na leczeniu w Szpitalu Ujazdowskim w Warszawie. Po wyjściu ze szpitala zamieszkał razem z rodziną w mieszkaniu brata Michała. 16 lipca tego roku został zatrzymany i osadzony na Pawiaku. 2 stycznia 1941 roku został wysłany do obozu koncentracyjnego Auschwitz[6]. W obozie został członkiem Związku Organizacji Wojskowej. 25 stycznia 1943 roku został rozstrzelany wraz z innymi członkami obozowego ruchu oporu. Jego grób symboliczny znajduje się na cmentarzu bródnowskim w Warszawie (kw. 12B-6-26).
Karol Kumuniecki w 1920 roku ożenił się z Kazimierą, córką Piotra Żebrowskiego, administratora klucza majątków Sanniki-Konstantynów, i Aleksandry ze Śmiechowskich[6][7]. Z tego związku 19 grudnia 1927 roku urodziła się Hanna Kumuniecka-Chełmińska ps. „Maryla”, „Hanka”, sanitariuszka Pułku AK Baszta, uczestniczka powstania warszawskiego.
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7368[3]
- Krzyż Niepodległości (12 maja 1931)[22]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie) „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1931)[23]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)[24]
- Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)[25]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 czerwca 1935 roku, s. 56, ogłoszono sprostowanie nazwiska i drugiego imienia oraz datę urodzenia z „Komuniecki Karol Adalbert ur. 28 października 1894 r.” na „Kumuniecki Karol Wojciech ur. 23 października 1894 r.”.
- ↑ a b 80 lat temu Niemcy rozstrzelali w Auschwitz 53 Polaków [online], dzieje.pl [dostęp 2023-08-08] (pol.).
- ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 1.
- ↑ a b Wykaz Legionistów ↓.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 327.
- ↑ a b c d Dobrowolska 2013 ↓, s. 46.
- ↑ a b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 741.
- ↑ a b c d Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 29, tu jako „Karol Komaniecki”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 25 sierpnia 1920 roku, s. 786.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 47, 697.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 45 tu, jako „Janusz Karol Wojciech Komaniecki”.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 185, 408, tu również, jako „Janusz Karol Wojciech Komaniecki”.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 174, 351, tu jako „Karol Adalbert Komuniecki”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 268. Obsada pułków piechoty.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 735.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 122, 176.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 24 grudnia 1929 roku, s. 439.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 96.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 23, 541.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 12.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101 „za zasługi na polu administracji wojska”.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 239.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 185.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kumuniecki Karol Adalbert. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.66-5799 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-01-01].
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ewa Dobrowolska. Hanna, córka Karola i Kazimiery. „Puls”. 12/2012 - 01/2013, 2013. Warszawa: Okręgowa Rada Lekarska w Warszawie. ISSN 1232-0161.
- Komuniecki (vel.Komaniecki, od 1935 Kumuniecki). Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2018-11-24].
- Członkowie Związku Organizacji Wojskowej
- Dowódcy 67 Pułku Piechoty (II RP)
- Kwatermistrzowie 21 Pułku Piechoty (II RP)
- Ludzie urodzeni w Żywcu
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie Wojska Polskiego – ofiary KL Auschwitz
- Oficerowie 9 Pułku Piechoty Legionów
- Podpułkownicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Polacy odznaczeni Medalem 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej
- Polacy odznaczeni Medalem Zwycięstwa
- Uczestnicy bitwy nad Bzurą (1939)
- Upamiętnieni symbolicznym grobem na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie
- Urodzeni w 1894
- Zastępcy dowódcy 11 Pułku Piechoty (II RP)
- Zmarli w 1943