Przejdź do zawartości

Karin Schubert

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karin Schubert
Ilustracja
Karin Schubert w filmie Tutti per uno botte per tutti (1973)
Imię i nazwisko

Karin Johanna Schubert

Data i miejsce urodzenia

26 listopada 1944
Hamburg, Niemcy

Zawód

aktorka, fotomodelka, aktorka filmów pornograficznych

Współmałżonek

Klaus-Peter
(1970-?; rozwód)

Lata aktywności

1967-1994

Multimedia w Wikimedia Commons

Karin Johanna Schubert[1] (ur. 26 listopada 1944 w Hamburgu) – niemiecka aktorka i fotomodelka, która w latach 1985–1994 występowała także w produkcjach pornograficznych[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Hamburgu[3][4]. Ukończyła szkołę i otrzymała dyplom w zakresie administracji.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Zadebiutowała w spaghetti westernie Faccia a faccia (1967)[5] z Gianem Marią Volonté. Pozowała jako fotomodelka dla różnych magazynów, w tym „Wochenend” (Niemcy; 1969, 1970), „Playmen” (Włochy; 1970, 1976), „La Nación Revista” (Argentyna; 1972)[6], „Ciné-Revue” (Belgia; 1972, 1975, 1978)[7], „Epoca” (Włochy; 1974) czy „Le Ore” (Włochy; 1984, 1985)[8]. Brała udział także w reklamach, w tym włoskiego piwa Peroni z udziałem Ugo Tognazziego.

Zabiegała o pracę w filmie i przeniosła się do Włoch. Sergio Corbucci powierzył jej rolę Zairy w spaghetti westernie Compañeros (1970)[9] u boku Franco Nero, Tomasa Miliana i Jacka Palance. Z kolei Gérard Oury zaangażował ją do roli królowej w komedii Mania wielkości (La folie des grandeurs, 1971) z Louisem de Funèsem i Yvesem Montandem[10]. Była blond kurtyzaną w komedii Satiricosissimo (1970) z Arturo Dominicim (Ofoniusz Tygellinus) i Edwige Fenech (cesarzowa Poppea Sabina).

W dreszczowcu Edwarda Dmytryka Sinobrody (Bluebeard, 1972)[11] zagrała obok takich gwiazd jak Richard Burton, Raquel Welch czy Sybil Danning. Z kolei w dreszczowcu Porwanie (L’attentat, 1972), gdzie pojawiła się jako Sabine, gwiazdami byli: Jean-Louis Trintignant, Michel Piccoli, Jean Seberg, Gian Maria Volonté, Michel Bouquet, Bruno Cremer, Philippe Noiret i Roy Scheider. W tym samym roku wystąpiła wraz z Edwige Fenech we włoskiej komedii erotycznej Ubalda, naga i ciepła (Quel gran pezzo dell’Ubalda tutta nuda e tutta calda)[12].

Potem zaczęła pojawiać się w filmach przygodowych, spaghetti westernie Trzej muszkieterowie Zachodu (Tutti per uno ... botte per tutti, 1973)[13] – adaptacji powieści Aleksandra Dumasa Trzej muszkieterowie, dramacie kryminalnym Lo sgarbo (1975) z Leonardem Mannem oraz dramacie szpiegowskim Missile X – Geheimauftrag Neutronenbombe (1978) u boku Petera Gravesa, Curda Jürgensa i Johna Carradine. Po występie w filmie Czarna Emanuelle (Emanuelle nera, 1975)[14], zwróciła uwagę reżysera Joego D’Amato i zaczęła występować w jego filmach erotycznych, w tym Emanuelle i niewolnice miłości (Emanuelle – perché violenza alle donne?, 1977)[15].

Była żoną Klausa-Petera, przedstawiciela marki Opel, z którym ma syna. Po rozwodzie przyjęła ofertę włoskiego magazynu, by pozować do zdjęć pornograficznych. Pojawia się w czasopismach takich jak „Men” czy „Le Ore”. W 1985, w wieku 41 lat, została gwiazdą europejskiego kina pornograficznego i wzięła udział w swoim pierwszym włoskim filmie hardcore Morbosamente vostra. Ostatnie lata jej kariery w kinie X, miały miejsce głównie we Włoszech, ale także w Niemczech Zachodnich. Jej ekranowymi partnerami byli m.in.: Amber Lynn, Dolly Buster, Tracey Adams, Christoph Clark, John Holmes, Roberto Malone[16] i Rocco Siffredi[16]. W 1994 występowała także na scenie obok Ciccioliny i Moany Pozzi, a później pracowała dla usług telefonicznych – seks przez telefon.

W 1994 w wywiadzie dla „Corriere della Sera” wyjaśniła, że zgodziła się grać w filmach pornograficznych, by pomóc finansowo swojemu synowi uzależnionemu od narkotyków[17]. W październiku 1994 w programie telewizyjnym Il Fatto wyjawiła, że gdy miała jedenaście lat – były wykorzystywane seksualnie przez ojca[18].

1 września 1994 dokonała pierwszej próby samobójczej poprzez pochłanianie barbituranów i pół butelki alkoholu. Próbowała popełnić samobójstwo, po raz kolejny 20 maja 1996 wdychając gaz, a następnie trafiła do szpitala psychiatrycznego. Ostatecznie zamieszkała w Manzianie, we Włoszech, w regionie Lacjum, w prowincji Rzym, ze swoimi psami. We wrześniu 2015 została wydana książka biograficzna Pornification autorstwa Jean-Luca Marreta, w którym Karin Schubert opowiada o swoim życiu i karierze[19][20].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1968: Der Arzt von St. Pauli jako fotomodelka
  • 1969: Willst du ewig Jungfrau bleiben? jako Yvonne
  • 1970: Kotku, kotku, kocham cię (Pussycat, Pussycat, I Love You)
  • 1970: Vamos a matar, compañeros jako Zaira
  • 1971: Mania wielkości (La folie des grandeurs) jako La Reine / królowa
  • 1972: Sinobrody (Bluebeard) jako Greta
  • 1972: Tutti per uno... botte per tutti jako Alice Fergussen
  • 1972: Quel gran pezzo dell'Ubalda tutta nuda e tutta calda
  • 1972: Porwanie (L'attentat) jako Sabine
  • 1973: La punition jako Britt
  • 1974: Mój Boże, jak ja nisko upadłam! (Mio Dio, come sono caduta in basso!) jako Evelyn
  • 1975: This Time I'll Make You Rich jako Joyce O’Hara
  • 1975: Czarna Emanuelle (Emanuelle nera) jako Ann Danieli
  • 1977: Missile X – Geheimauftrag Neutronenbombe jako Galina Fiedorowna
  • 1977: Emanuelle i niewolnice miłości (Emanuelle – perché violenza alle donne?) jako Cora Norman
  • 1984: Hanna D. – La ragazza del Vondel Park jako matka Hanny
  • 1986: Panther Squad jako Barbara

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Karin Schubert. Listal. [dostęp 2018-01-02]. (ang.).
  2. ↑ Karin Schubert. FamousFix. [dostęp 2016-07-30]. (ang.).
  3. ↑ Karin Schubert. Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)]. (ang.).
  4. ↑ Karin Schubert – Actor. Moviefone. [dostęp 2016-07-30]. (ang.).
  5. ↑ Karin Schubert. ČSFD.cz. [dostęp 2018-01-02]. (cz.).
  6. ↑ Descripción del vendedor. mercadolibre.com.ar. [dostęp 2016-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)]. (ang.).
  7. ↑ Reve Revue. Pulp International. [dostęp 2016-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)]. (ang.).
  8. ↑ Karin Schubert Magazines. FamousFix. [dostęp 2016-07-30]. (ang.).
  9. ↑ Karin Schubert Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2014-12-27]. (ang.).
  10. ↑ Małgorzata Gajos (2017-08-07): Ta komedia rozbawi was do łez. Gość Niedzielny. [dostęp 2018-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-07)]. (pol.).
  11. ↑ Karin Schubert. AlloCiné. [dostęp 2016-07-30]. (fr.).
  12. ↑ Karin Schubert. Filmow. [dostęp 2019-06-24]. (port.).
  13. ↑ Portraits Karin Schubert. en.unifrance.org. [dostęp 2016-07-30]. (wł.).
  14. ↑ Personalidade: Karin Schubert (Alemanha). InterFilmes.com. [dostęp 2018-07-11]. (port.).
  15. ↑ Karin Schubert. MYmovies.it. [dostęp 2017-11-05]. (wł.).
  16. ↑ a b Karin Schubert Dating. FamousFix. [dostęp 2016-07-30]. (ang.).
  17. ↑ Le destin tragique de Karin Schubert: de La Folie des Grandeurs au cinéma porno. Premiere. [dostęp 2016-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)]. (fr.).
  18. ↑ A gambe aperte – Vita violenta di Karin Schubert. Giornalettismo. [dostęp 2016-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)]. (wł.).
  19. ↑ Pornification ; vie de Karin Schubert. Chapitre.com. [dostęp 2016-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)]. (fr.).
  20. ↑ Pornification, Vie de Karin Schubert, Jean-Luc Marret (2015). Sionmettaitleslivres. [dostęp 2016-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)]. (fr.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Karin_Schubert&oldid=72721480”