Kanczyl jawajski
Tragulus javanicus[1] | |||
(Osbeck, 1765) | |||
Kanczyl jawajski z ZOO w Jerozolimie | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
kanczyl jawajski | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
brak danych
|
Kanczyl jawajski[3], kanczyl malajski[4], kanczyl malajski mniejszy[5] (Tragulus javanicus) – gatunek ssaka z rodziny kanczylowatych (Tragulidae) zamieszkujący lasy tropikalne południowo-wschodniej Azji.
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Niewielki, bezrogi ssak kopytny o długości ciała 50–53 cm, ogona 4–6 cm; masa ciała wynosi 1,7–2,1 kg (samice mniejsze od samców)[6]. Ssak o brązowo-pomarańczowym umaszczeniu z białym brzuchem. Głowa jest trójkątna, z pyska wystają kły. Bardzo cienkie nogi mają średnicę odpowiadającą średnicy ołówka. Wzór zębowy: I 0/3; C 1/1; P 3/3; M 3/3 (x2) = 34[6].
Tryb życia
[edytuj | edytuj kod]Kanczyle jawajskie żyją w niewielkich grupach rodzinnych i prowadzą nocny tryb życia. Są terytorialne, samce oznaczają swoje tereny zapachem. Na wolności żywią się głównie roślinami, w niewoli chętnie jedzą również owady.
Rozmnażanie
[edytuj | edytuj kod]Samice kanczyla malajskiego są płodne przez cały rok. Ciąża trwa 4,5 miesiąca, po których na świat przychodzi jedno młode. Młode jest karmione mlekiem przez 10-13 tygodni, dojrzałość płciową osiąga w ciągu 5-6 miesięcy. Zwierzęta te dożywają 12 lat.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tragulus javanicus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ J.W. Duckworth , R. Timmins , G. Semiadi , Tragulus javanicus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2016-1 [dostęp 2016-09-07] (ang.).
- ↑ W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński, W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 191. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol.).
- ↑ Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005. ISBN 83-01-14344-4.
- ↑ H. Komosińska, E. Podsiadło: Ssaki kopytne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002. ISBN 83-01-13806-8.
- ↑ a b E. Meijaard: Family Tragulidae (Chevrotains). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. 2011, s. 331. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Animal Diversity Web (Dostęp 26 grudnia 2009)