Kalinawaje
55°21′23″N 28°13′06″E/55,356389 28,218333 Cerkiew św. Mikołaja Cudotwórcy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie obwodu witebskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 55°21′23″N 28°13′06″E/55,356389 28,218333
| |
Kalinawaje (biał. Калінавае; ros. Калиновое; hist.: Błoszniki) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie miorskim, w sielsowiecie Jazno.
Siedziba parafii prawosławnej pw. św. Mikołaja Cudotwórcy (w dekanacie głębockim eparchii połockiej i głębockiej Egzarchatu Białoruskiego Patriarchatu Moskiewskiego)[1].
Do 1964 wieś nosiła nazwę Błoszniki[2].
Historia
[edytuj | edytuj kod]W czasach zaborów miasteczko w gminie Jazno, w powiecie dzisieńskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. Pod koniec XIX wieku należało Korsaka[3][4].
W latach 1921–1945 Błoszniki leżały w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie dziśnieńskim, w gminie Jazno.
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 211 osób, 8 było wyznania prawosławnego, 163 prawosławnego a 40 mojżeszowego. Jednocześnie 108 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 53 białoruską, 40 żydowską a 10 rosyjską. Było tu 37 budynków mieszkalnych[5]. W 1931 w 34 domach zamieszkiwało 192 osoby[6].
Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Jaźnie i miejscowej prawosławnej. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Dziśnie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Jaźnie[7].
W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. W 1944 miejscowość została ponownie zajęta przez wojska sowieckie i włączona do obwodu witebskiego Białoruskiej SRR.
Od 1991 w składzie niepodległej Białorusi.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- Cerkiew św. Mikołaja Cudotwórcy – wybudowana w latach 1900–1912, parafialna.
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Глубокское благочиние. eparhia992.by. [dostęp 2021-09-02]. (ros.).
- ↑ Указ Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР Аб перайменаванні некаторых населеных пунктаў Беларускай ССР ад 30 ліпеня 1964 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1964, № 23 (1063).
- ↑ Błoszniki, miasteczko, powiat dzisieński, gmina Prozoroki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 24.
- ↑ Błoszniki, miasteczko, powiat dzisieński, gmina Jazno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 24.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 48.
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 18.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 113.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Błoszniki, miasteczko, powiat dzisieński, gmina Prozoroki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 24.
- Błoszniki, miasteczko, powiat dzisieński, gmina Jazno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 24.