Kacyk bahamski
| Icterus northropi | |||
| Allen, 1890 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
kacyk bahamski | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Kacyk bahamski[2] (Icterus northropi) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kacykowatych (Icteridae). Endemit Bahamów, zagrożony wyginięciem.
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Jest to gatunek monotypowy[3]. Dawniej bywał uznawany za podgatunek kacyka haitańskiego (Icterus dominicensis)[4][5].
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Występuje endemicznie na Bahamach. Pozostał jedynie na grupie wysp Andros[6]. Dawniej zamieszkiwał też Abaco, ale wymarł tam na początku lat 90. XX wieku[1]. Preferuje tereny leśne[1], głównie lasy sosnowe oraz mokradła[6].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Kacyki bahamskie osiągają zwykle od 20 cm do 22 cm długości[6]. Dorosłe osobniki mają najczęściej czarny grzbiet, pierś i głowę oraz jaskrawożółty brzuch i boki skrzydeł. Młode charakteryzują się żółtym lub pomarańczowym upierzeniem[7]. Mają szaroniebieskie nogi[6].
Dieta
[edytuj | edytuj kod]Żywią się nektarem kwiatowym, owocami[7] oraz stawonogami[6].
Rozmnażanie
[edytuj | edytuj kod]Ich sezon lęgowy trwa od marca do sierpnia, jednak najczęściej rozmnażają się w maju oraz lipcu. Ich gniazdo przypomina kosz[6].
Status
[edytuj | edytuj kod]W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN kacyk bahamski od 2021 roku jest uznawany za gatunek zagrożony (EN, ang. endangered); wcześniej, od 2011 roku klasyfikowano go jako gatunek krytycznie zagrożony (CR, ang. Critically Endangered). Według danych z 2021 roku jego populacja liczy od 2400 do 8400 dorosłych osobników. BirdLife International ocenia trend liczebności populacji jako spadkowy. Do głównych zagrożeń należą: drapieżnictwo gatunków inwazyjnych, pasożytnictwo lęgowe starzyka granatowego oraz utrata i degradacja preferowanych siedlisk sosnowych wskutek huraganów i późniejszych wlewów słonej wody oraz wylesiania na potrzeby rolnictwa[1][6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Icterus northropi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2024-07-15] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Icterinae Vigors, 1825 - kacyki (wersja: 2024-01-18). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-07-15].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v14.1). [dostęp 2024-07-15]. (ang.).
- ↑ D. Lepage, Bahama Oriole Icterus northropi, [w:] Avibase [online] [dostęp 2024-07-15] (ang.).
- ↑ O.H. Garrido, J.W. Wiley & A. Kirkconnell. The genus Icterus in the West Indies. „Ornitologia Neotropical”. 16 (4), s. 449–470, 2005. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Species factsheet: Bahama Oriole Icterus northropi [online], BirdLife International, 2024 [dostęp 2024-07-15] (ang.).
- ↑ a b Bahama Oriole, [w:] eBird [online], Cornell Lab of Ornithology [dostęp 2024-07-15] (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i nagrania głosów. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).