Przejdź do zawartości

Jurij Nyrkow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jurij Nyrkow
Юрий Нырков
Pełne imię i nazwisko

Jurij Aleksandrowicz Nyrkow

Data i miejsce urodzenia

[29 czerwca 1924
Wysznij Wołoczok

Data i miejsce śmierci

20 grudnia 2005
Moskwa

Wzrost

183 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
Krylja Sowietow Moskwa
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1948–1952 CDKA/CDSA Moskwa 71 (0)
1953 MWO Moskwa 3 (0)
1954 CDSA Moskwa 23 (0)
W sumie: 97 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1952  ZSRR 3 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy (ZSRR) Order Przyjaźni Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Jurij Aleksandrowicz Nyrkow, ros. Юрий Александрович Нырков (ur. 29 czerwca 1924 w mieście Wysznij Wołoczok, w guberni twerskiej, zm. 20 grudnia 2005 w Moskwie) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji obrońcy, reprezentant ZSRR, olimpijczyk.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek klubu Krylja Sowietow Moskwa. W 1942 został powołany do wojska, skąd skierowano go do Artyleryjskiej Szkoły Technicznej w Tambowie. Po jej ukończeniu w maju 1943 jako młodszy porucznik wysłany na Front Kaliniński. Po zreformowaniu jednostki uczestniczył w wyzwoleniu Polski, doszedł ze swoim pułkiem do Szczecina. 11 maja 1945 zakończył wojnę na ulicach Berlina. W 1945 rozpoczął karierę piłkarską najpierw w drużynie Grupy Wojsk Radzieckich w Niemczech. Podczas meczów towarzyskich z CDKA Moskwa otrzymał propozycję zasilenia składu głównej drużyny wojskowej. W maju 1947 został służbowo przeniesiony do Moskwy. Najpierw bronił barw drużyny rezerwowej, a od 1948 występował w pierwszej drużynie do jej rozformowania w 1952. W 1953 został piłkarzem MWO Moskwa. Zakończył karierę piłkarską w 1954 w odrodzonym CDSA Moskwa.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

15 lipca 1952 zadebiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w wygranym 2:1 meczu z Bułgarią. W jej składzie uczestniczył w igrzyskach olimpijskich w Helsinkach w 1952 (drużyna radziecka odpadła w ⅛ finału).

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej kontynuował służbę wojskową. W 1952 ukończył Szkołę Trenerską w Państwowym Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego. Do 1964 pracował w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech. Potem był przeniesiony do Moskwy. Do października 1989 był szefem działu kadr Głównego Sztabu Generalnego ZSRR. Odszedł na emeryturę w stopniu generalmajora. Potem pracował na stanowisku Przewodniczącego Federacji Piłki Nożnej Rosyjskiej FSRR, jednocześnie pełniąc funkcje Wiceprzewodniczącego Federacji Piłki Nożnej ZSRR (1990-1991). Po rozpadzie ZSRR w 1992 stał na czele Komitetu Weteranów Rosyjskiego Związku Piłki Nożnej, a od 1995 pracował na stanowisku Prezesa Funduszu Weteranów Wojskowej Piłki Nożnej im. G. Fiedotowa.

Zmarł 20 grudnia 2005 w Moskwie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Trojekurowskim[1].

Sukcesy i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe

[edytuj | edytuj kod]
  • mistrz ZSRR: 1948, 1950, 1951
  • wicemistrz ZSRR: 1949
  • zdobywca Pucharu ZSRR: 1948, 1951

Sukcesy reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]