Julian Sadłowski

Julian Sadłowski
Data i miejsce urodzenia	15 lutego 1907 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	14 września 1974 ; Warszawa
	Poseł na Sejm Ustawodawczy
Okres	od 4 lutego 1947; do 4 sierpnia 1952
Przynależność polityczna	poseł niezrzeszony
	Odznaczenia

Julian Sadłowski (ur. 15 lutego 1907 w Warszawie, zm. 14 września 1974 tamże) – polski rzemieślnik, przewodniczący Związku Izb Rzemieślniczych (1947–1972), poseł na Sejm Ustawodawczy (1947–1952), członek Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu w 1958^[1].

Życiorys

Urodził się w rodzinie rzemieślników warszawskich. Uczył się początkowo w Gimnazjum Mariana Rychłowskiego w Warszawie, a następnie w Szkole Handlowej Średniej „Koła Prażan” na Pradze^[2]. Maturę uzyskał w gimnazjum im. Władysława IV, później kształcił się w Wyższej Szkole Dziennikarskiej. W tym samym czasie pomagał ojcu w prowadzeniu zakładu wędliniarskiego. Uzyskał wykształcenie na czeladnika i mistrza. Należał do Cechu Wędliniarzy w Warszawie, gdzie pełnił obowiązki podstarszego, przewodniczącego Komisji Egzaminacyjnej Czeladniczej oraz członka analogicznej Komisji Mistrzowskiej. W 1936 został prezesem organizowanej przez siebie Spółdzielni Wędliniarzy i Rzeźników „Żubr” w stolicy. Przed wojną i w czasie wojny kierował kursami wędliniarskimi w Rzemieślniczym Instytucie Naukowym.

Po II wojnie światowej organizował Spółdzielnię Przemysłu Mięsnego w Warszawie (był jej prezesem). 17 grudnia 1946 został wybrany prezesem Związku Izb Rzemieślniczych RP – funkcję tę pełnił do przejścia na emeryturę w 1972. W wyborach z 19 stycznia 1947 kandydował z listy Stronnictwa Pracy w okręgu Warszawa^[3], jednak po zdobyciu mandatu pozostał posłem bezpartyjnym^[4]. W 1947 został przewodniczącym Związku Izb Rzemieślniczych – funkcję sprawował do 1972. Był także prezesem Rzemieślniczej Spółdzielni Specjalistycznej Elektryków w Warszawie^[5], członkiem Prezydium Komitetu Drobnej Wytwórczości^[6], a także współtwórcą Muzeum Rzemiosł Artystycznych i Precyzyjnych w stolicy^[7].

Odznaczony m.in. Krzyżami Kawalerskim, Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Honorową Odznaką Rzemiosła, a także Złotą Odznaką Honorową „Zasłużony dla m.st. Warszawy”^[8]^[5]. W 1977 w budynku przy ul. Miodowej 14 (siedzibie Centralnego Związku Rzemiosła, obecnie: Związek Rzemiosła Polskiego) odsłonięto tablicę pamiątkową ku pamięci Juliana Sadłowskiego. Od 1986 jest patronem konkursu organizowanego przez Związek Rzemiosła Polskiego.

Zmarł 14 września 1974^[6]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 148-5-23)^[9].

Przypisy

↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 4 (4350), 7 stycznia 1958, s. 2
↑ Sadłowski Julian (1907–1974), w: Polski słownik biograficzny. T. 34 (1992), s. 284.
↑ Po Naradzie Gospodarczej w Warszawie, „Ilustrowany Kurier Polski”, nr 244, 18 grudnia 1946, s. 1; Kandydaci Stronnictwa Pracy na posłów do Sejmu Ustawodawczego, tamże, nr 3/1947, s. 5
↑ Kandydaturę Sadłowskiego wystawił Komitet Wyborczy Bezpartyjnego Rzemiosła, Handlu i Drobnej Wytwórczości, zob. Waldemar Bujak, Historia Stronnictwa. Pracy 1937–1946–1950, Warszawa 1988, s. 200; Przedstawiciele inicjatywy prywatnej na pierwszych miejscach list SP, „Ilustrowany Kurier Polski”, nr 351, 25 grudnia 1946, s. 17
↑ ^a ^b „Życie Warszawy”, nr 226 z 21 września 1974, s. 11 (nekrolog)
↑ ^a ^b „Życie Warszawy”, nr 222 z 17 września 1974, s. 9 (nekrolog)
↑ „Życie Warszawy”, nr 231 z 27 września 1974, s. 11 (nekrolog)
↑ „Życie Warszawy”, nr 225 z 20 września 1974, s. 11 (nekrolog)
↑ Cmentarz Stare Powązki: JULIAN SADŁOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-22] .

Bibliografia

Czołowi kandydaci rzemiosła, „Przyjaciel Rzemieślnika” [Warszawa-Łódź], nr 2, 15 stycznia 1947
Serdecznie bliski, niezapomniany, „Rzemieślnik”, nr 39 (1001), 29 września 1974, s. 2 (wraz ze zdjęciem)
Odsunięcie tablicy pamiątkowej Juliana Sadłowskiego, „Rzemieślnik”, 27 lutego 1977 (publikacja udostępniona dzięki życzliwości Związku Rzemiosła Polskiego)

[1] „Trybuna Robotnicza”, nr 4 (4350), 7 stycznia 1958, s. 2

[2] Sadłowski Julian (1907–1974), w: Polski słownik biograficzny. T. 34 (1992), s. 284.

[3] Po Naradzie Gospodarczej w Warszawie, „Ilustrowany Kurier Polski”, nr 244, 18 grudnia 1946, s. 1; Kandydaci Stronnictwa Pracy na posłów do Sejmu Ustawodawczego, tamże, nr 3/1947, s. 5

[4] Kandydaturę Sadłowskiego wystawił Komitet Wyborczy Bezpartyjnego Rzemiosła, Handlu i Drobnej Wytwórczości, zob. Waldemar Bujak, Historia Stronnictwa. Pracy 1937–1946–1950, Warszawa 1988, s. 200; Przedstawiciele inicjatywy prywatnej na pierwszych miejscach list SP, „Ilustrowany Kurier Polski”, nr 351, 25 grudnia 1946, s. 17

[ZW-21wrzesnia-5] „Życie Warszawy”, nr 226 z 21 września 1974, s. 11 (nekrolog)

[ZW-17wrzesnia-6] „Życie Warszawy”, nr 222 z 17 września 1974, s. 9 (nekrolog)

[7] „Życie Warszawy”, nr 231 z 27 września 1974, s. 11 (nekrolog)

[8] „Życie Warszawy”, nr 225 z 20 września 1974, s. 11 (nekrolog)

[9] Cmentarz Stare Powązki: JULIAN SADŁOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-22] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]