Josef Tamir

Josef Tamir

‏יוסף תמיר‎

Josef Tamir (1937)
Data i miejsce urodzenia	5 marca 1915 Berdyczów, Imperium Rosyjskie
Data śmierci	10 sierpnia 2009
Poseł do Knesetu
Okres	od 22 listopada 1965 do 20 lipca 1981
Przynależność polityczna	Gahal, Likud, Szinui

Josef Tamir (hebr. יוסף תמיר, ang. Yosef Tamir, ur. 20 lutego^?/5 marca 1915 w Berdyczowie, zm. 10 sierpnia 2009) – izraelski prawnik, dziennikarz, lekkoatleta, działacz społeczny i ekologiczny oraz polityk, w latach 1965–1981 poseł do Knesetu z list Gahalu oraz Likudu. W młodości trzykrotny medalista I Olimpiady Machabejskiej.

Życiorys

Urodził się 5 marca 1915 w Berdyczowie w ówczesnym Imperium Rosyjskim (obecnie Ukraina). W 1924 wraz z rodziną wyemigrował do Palestyny, stanowiącej brytyjski mandat.

Uczył się w chederze i szkole średniej w Petach Tikwie. Od młodości był aktywnym sportowcem działającym w ruchu Maccabi. W 1932 podczas pierwszej Olimpiady Machabejskiej zdobył trzy brązowe medale w lekkoatletyce – w biegu na 200 metrów, biegu na 400 metrów oraz w rzucie oszczepem. Grał również w piłkę nożną – miał wystąpić w meczu reprezentacji Mandatu Palestyny, ale został zatrzymany na granicy, bo nie miał odpowiednich dokumentów.

W 1935 rozpoczął pracę jako korespondent gazety „Ha-Arec” w Libanie i Syrii. W latach 1935–1945 pracował jako dziennikarz we wszystkich najważniejszych żydowskich gazetach – poza Ha-Arec również w „Palestine Post”, „Ma’ariw”, „Jedi’ot Acharonot” oraz „Ha-Boker”.

Josef Tamir z rodziną przed siedzibą redakcji Ha-Boker w Petach Tikwie (1946)

Josef Tamir trenujący rzut oszczepem (1932)

Ukończył szkołę prawa i ekonomii na Uniwersytecie Telawiwskim. Był jednym z założycieli organizacji „B’nai Moszowot”. Podczas wojny o niepodległość Izraela pracował jako korespondent wojenny.

Był sekretarzem generalnym Ogólnych Syjonistów, a po ich połączeniu z Partią Progresywną, aktywnym politykiem Partii Liberalnej. Następnie był jednym z założycieli Gahalu, czyli sojuszu liberałów z Herutem.

W wyborach w 1965 został po raz pierwszy wybrany posłem właśnie z listy Gahalu. W szóstym Knesecie zasiadał w komisjach spraw wewnętrznych oraz spraw gospodarczych, a także w podkomisji ds. Jerozolimy oraz w komitecie wspólnym ds. wypadków drogowych. Jako szef frakcji liberalnej zasiadał w tym samym czasie we władzach Tel Awiwu, a w 1968 był inicjatorem powstania Ha-mo’aca le-Jisra’el ha-jafa (Rady dla Pięknego Izraela). W 1969 uzyskał reelekcję, a w Knesecie siódmej kadencji przewodniczył komitetowi wspólnemu ds. środowiska, a następnie specjalnej komisji ds. środowiska. Ponownie zasiadł w komisjach spraw wewnętrznych oraz spraw gospodarczych, a ponadto był członkiem dwóch nowych – komisji spraw zagranicznych i obrony oraz edukacji i kultury. W 1970 był inicjatorem powstania komisji ds. ekologii, a w 1972 reprezentował izraelski parlament podczas konferencja sztokholmskiej Organizacji Narodów Zjednoczonych poświęconej polityce ochrony środowiska.

Był jednym z założycieli Likudu powstałego po połączeniu Gahalu z partią La’am i z listy nowego ugrupowania uzyskał mandat poselski w wyborach w 1973. W ósmym Knesecie przewodniczył dwóm komisjom parlamentarnym – kontroli państwa oraz spraw wewnętrznych i środowiska. Był także członkiem podkomisji ds. energii oraz obserwatorem z ramienia izraelskiego parlamentu w Radzie Europy. W 1975 założył organizację pozarządową zajmującą się poprawą jakości życia i środowiska i został jej dyrektorem. W tym samym był członkiem delegacji Knesetu do amerykańskiego Kongresu, a dwa lata później do niemieckiego Bundestagu. W kolejnych wyborach w 1977 ponownie został wybrany posłem. W dziewiątym Knesecie stanął na czele podkomisji ds. ekologicznych oraz podkomisji ds. ochrony Tel Awiwu. Należał do czterech komisji – finansów; spraw wewnętrznych i środowiska; spraw zagranicznych i obrony oraz kontroli państwa, a także do komitetu wspólnego ds. energii, podkomisji ds. ochrony energii i podkomisji ds. zapobiegania założeniu cmentarza w północnym Tel Awiwie. 31 grudnia 1979 opuścił Likud i przyłączył się do powstałego po rozpadzie Dasz Ruchu na rzecz Zmian i Inicjatywy, który następnie przekształcił się w Szinui – Partię Centrową. Pod sam koniec kadencji, 11 maja 1981, opuścił Szinui i zasiadał w ławach Knesetu jako poseł niezależny. W wyborach w 1981 utracił miejsce w parlamencie.

Był autorem pięciu publikacji książkowych oraz setek artykułów. Wydawał czasopismo na temat ekologii i był członkiem wielu międzynarodowych organizacji ekologicznych. W 1991 założył Izraelskie Forum Gospodarcze Środowiska i został jego przewodniczącym.

Był pierwszym laureatem nagrody Knesetu za „osiągnięcia w dziedzinie jakości środowiska”, otrzymał także nagrodę ONZ za specjalny wkład w działalność ekologiczną, a także nagrodę Ministra Spraw Wewnętrznych.

Zmarł 10 sierpnia 2009.