Przejdź do zawartości

John Edward Taylor

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
John Edward Taylor
Data i miejsce urodzenia

15 listopada 1914
East Saint Louis, USA

Data i miejsce śmierci

9 września 1976
Sztokholm, Szwecja

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

oblaci

Prezbiterat

1940

Nominacja biskupia

2 lipca 1962

Sakra biskupia

21 września 1962

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

21 września 1962

Miejscowość

Sztokholm

Miejsce

Stadshuset

Konsekrator

Bruno Bernard Heim

Współkonsekratorzy

Jacques Mangers
Fulton Sheen

John Edward Taylor OMI (ur. 15 listopada 1914 w East Saint Louis, zm. 9 września 1976 w Sztokholmie) – amerykański duchowny katolicki, biskup ordynariusz sztokholmski od 1962 r.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

John Taylor urodził się w 1914 r. w East Saint Louis, w stanie Illinois. Po ukończeniu szkoły średniej zdecydował się wstąpić do zakonu oblatów oraz podjął studia teologiczne, które ukończył w 1940 r. W tym samym roku otrzymał święcenia kapłańskie. Przez następne kilkanaście lat pracował jako misjonarz w parafiach należących do jego zgromadzenia.

2 lipca 1962 r. został wyznaczony przez papieża Jana XXIII na ordynariusza sztokholmskiego. Konsekracja biskupia miała miejsce 21 września 1962 r. w Niebieskim Hallu ratusza w Sztokholmie, a transmitowana była przez telewizję[1] Przyszło mu zarządzać diecezją liczącą wówczas ponad 30 tys. wiernych, którym posługiwało 73 kapłanów.

W 1963 r. otworzył pierwszy od czasów reformacji zamknięty klasztor karmelitów w Glumslöv, co wywołało burzliwą dyskusję w Riksdagu, trwającą kilka dni. Po 1965 r. wprowadzał w życie postanowienia soboru watykańskiego II, m.in. odnośnie do sprawowania liturgii w języku szwedzkim. Wprowadzenie wszystkich reform zajęło mu cztery lata.

W 1966 r. pierwszy raz w historii szwedzkiego Kościoła katolickiego szwedzka telewizja państwowa transmitowała na żywo niedzielną mszę świętą z kościoła św. Eugenii. W 1968 r. uczestniczył w Walnym Zgromadzeniu Światowej Rady Kościołów, która odbywała się w Uppsali jako reprezentant kościoła rzymskokatolickiego. W tym okresie stale wzrastała liczba katolików w Szwecji za sprawą emigrantów z Ameryki Łacińskiej, Jugosławii, NRD, Węgier i Polski.

W latach 1970–1973 był przewodniczącym Konferencji Episkopatu Skandynawii. Zmarł w 1976 r. w Sztokholmie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Informacja na stronie Szwedzkiego Kościoła Katolickiego. [dostęp 2009-09-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-24)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]