Przejdź do zawartości

Jewgienij Gołowin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jewgienij Gołowin
Евгений Александрович Головин
Ilustracja
generał generał
Pełne imię i nazwisko

Jewgienij Aleksandrowicz Gołowin

Data i miejsce urodzenia

1782
gubernia smoleńska

Data śmierci

27 czerwca 1858

Przebieg służby
Lata służby

17971858

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego

Jednostki

11 Fanagoryjski Pułk Grenadierów
Lejb-Gwardyjski Pułk Jegrów

Odznaczenia
Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego III klasy (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Broń Złota „Za Waleczność” Broń Złota „Za Waleczność” Broń Złota „Za Waleczność” Polska Odznaka Zaszczytna za Zasługi Wojenne 2 klasy (Imperium Rosyjskie) Srebrny Medal pamiątkowy Wojny 1812 roku (Imperium Rosyjskie) Brązowy Medal pamiątkowy Wojny Ojczyźnianej 1812 roku (Imperium Rosyjskie) Medal pamiątkowy Wkroczenia do Paryża (Imperium Rosyjskie) Medal Za wojnę turecką I Klasa Orderu Orła Czerwonego (Prusy) Order „Pour le Mérite” Order Lwa i Słońca (Persja) dla obcokrajowców Order Chwały (Imperium Osmańskie)

Jewgienij Aleksandrowicz Gołowin, ros. Евгений Александрович Головин (ur. 1782, zm. 1858) – rosyjski generał piechoty od 1839, generał-adiutant, generał-gubernator inflancki, estoński i kurlandzki od 1845. W latach 18361837 przewodniczył w zastępstwie namiestnika Radzie Stanu Królestwa Kongresowego, w latach 18341837 był członkiem Rady Administracyjnej[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Służbę rozpoczął w 1797. W 1805 został ranny w czasie bitwy pod Austerlitz. Brał udział w VII wojnie rosyjsko-tureckiej. Wziął udział w bitwie pod Lützen w 1813. Mianowany generałem-majorem. W 1814 uczestniczył we wzięciu Paryża. Od 1826 generał-adiutant. Uczestnik VIII wojny rosyjsko-tureckiej. Dowodził 26 Dywizją Piechoty Imperium Rosyjskiego w czasie tłumienia powstania listopadowego w 1831. Dowódca Wydzielonego Korpusu Kaukaskiego w latach 18371842.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Andrzej Biernat, Ireneusz Ihnatowicz, Vademecum do badań nad historią XIX i XX wieku, Warszawa 2003, s. 574.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • «Словарь русских генералов, участников боевых действий против армии Наполеона Бонапарта в 1812–1815 гг.» // Российский архив. Т.VII – М.: студия «ТРИТЭ» Н.Михалкова, 1996, с. 366–367.