Jerzy Zabielski

Jerzy Zabielski
	; Jerzy Zabielski (przed 1928)
Data i miejsce urodzenia	28 marca 1897 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	19 listopada 1958 ; Warszawa
Obywatelstwo	polskie
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Polska
	Igrzyska olimpijskie
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jerzy Feliks Zabielski (ur. 28 marca 1897 w Warszawie, zm. 19 listopada 1958 tamże) – polski szermierz, medalista olimpijski, major intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego.

Życiorys

W 1916, po ukończeniu Gimnazjum im. Emiliana Konopczyńskiego w Warszawie, rozpoczął studia prawnicze, których nie ukończył, bowiem w listopadzie 1918 wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego. W 1919 został podporucznikiem, a 3 maja 1922 zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 grudnia 1921, w korpusie oficerów intendentów.

Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej pozostał w armii, w intendenturze. W latach 1921–1923 studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Był jednym z organizatorów sportu szermierczego w Polsce: współzałożycielem Warszawskiego Klubu Szermierczego (w 1916) oraz członkiem zarządu sekcji szermierczej AZS Kraków. Prowadził także kursy szermierki w szkołach wojskowych.

Dwukrotnie startował na olimpiadach, oba razy w turnieju drużynowym szabli. W Paryżu 1924 polska drużyna odpadła w eliminacjach, ale cztery lata później w Amsterdamie 1928 zdobyła brązowy medal (oprócz Zabielskiego drużynę tworzyli Tadeusz Friedrich, Kazimierz Laskowski, Aleksander Małecki, Adam Papée i Władysław Segda).

Zabielski trzykrotnie startował w mistrzostwach Europy: w 1930 (brązowy medal drużynowo w szabli), 1933 i 1934. Podczas akademickich mistrzostw świata w 1924 w Warszawie wywalczył srebrne medale drużynowo w szabli i florecie.

Czterokrotnie zdobywał brązowe medale mistrzostw Polski: w szabli w 1924, 1926 i 1927 oraz w szpadzie w 1929. Zakończył uprawianie szermierki w 1935.

W latach 1930–1932 był słuchaczem Kursu Intendentów w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie^[1]. Z dniem 19 października 1932, po ukończeniu kursu, został przeniesiony w korpusie oficerów administracyjnych (grupa oficerów administracji intendentury) do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie celem odbycia praktyki intendenckiej^[2]. z Dniem 1 listopada 1934 roku został przeniesiony z Departamentu Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych do Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego^[3]. 27 czerwca 1935 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 roku i 26. lokatą w korpusie oficerów intendentów^[4]. Wziął udział w kampanii wrześniowej, a następnie służył w Oddziale III Sztabu Generalnego Polskich Sił Zbrojnych. Zakończył służbę w stopniu majora. Po II wojnie światowej pozostał w Wielkiej Brytanii, a w 1958 powrócił do Polski, gdzie wkrótce zmarł. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera BII 28-2-25)^[5].

Ordery i odznaczenia

Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)^[6]

Przypisy

↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 376, 801.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 406.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 271.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 79.
↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
↑ M.P. z 1931 r. nr 74, poz. 120 „za zasługi na polu wychowania fizycznego i rozwoju sportu”.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
RyszardR. Wryk RyszardR., Sport olimpijski w Polsce 1919–1939, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2006, ISBN 83-7177-278-5, ISBN 83-921889-4-2, OCLC 69274661 .
Rocznik Oficerski 1932, s. 376, 801.
Polski Komitet Olimpijski: Jerzy Zabielski. olimpijski.pl. [dostęp 2021-06-16]. (pol.).

[CITEREFRocznik_Oficerski1932376,_801-1] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 376, 801.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_13_z_9_grudnia_1932_roku,_s._406-2] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 406.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_14_z_22_grudnia_1934_roku,_s._271-3] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 271.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_9_z_28_czerwca_1935_roku,_s._79-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 79.

[5] Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

[6] M.P. z 1931 r. nr 74, poz. 120 „za zasługi na polu wychowania fizycznego i rozwoju sportu”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]