Jean-Siffrein Maury
Kardynał prezbiter | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
26 czerwca 1736 |
Data i miejsce śmierci |
10 maja 1817 |
Arcybiskup ad personam Tarquinii | |
Okres sprawowania |
1794–1816 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
1769 |
Sakra biskupia |
1 maja 1792 |
Kreacja kardynalska |
21 lutego 1794 |
Kościół tytularny |
Santissima Trinità al Monte Pincio |
Data konsekracji |
1 maja 1792 |
---|---|
Konsekrator | |
Współkonsekratorzy |
Charles-François-Joseph Pisani de La Gaude |
Jean-Siffrein Maury (ur. 26 czerwca 1736 w Valréas, zm. 10 maja 1817 w Rzymie) – francuski kardynał.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 26 czerwca 1736 roku w Valréas, jako syn Jean’a Jacques’a Maury’ego i Jeanne Guille[1]. W 1769 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. Wkrótce potem został kanonikiem kapituły w Lombez, a jako reprezentant Stanów Generalnych bronił monarchii[1]. 24 kwietnia 1792 roku został tytularnym arcybiskupem Nicei, a 1 maja przyjął sakrę[2]. 21 lutego 1794 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santissima Trinità al Monte Pincio[2]. Tego samego dnia mianowano go arcybiskupem ad personam Tarquinii[2]. Gdy armia napoleońska najechała Italię, udał się do Sieny, a następnie do Wenecji[1]. Ludwik XVIII mianował go ambasadorem przy Piusie VII[1]. W 1805 roku spotkał się z Napoleonem, a rok później osiadł w Paryżu i został nazwany „kardynałem Francji”, a także objął urząd senatora[1]. Był obecny podczas zaślubin cesarza z Marią Ludwiką i w tym samym roku został mianowany przez Napoleona arcybiskupem Paryża, jednak nominacja nie uzyskała zgody papieża[1]. W 1812 roku brał udział w negocjacjach konkordatu z Fontainebleau, a rok później został odznaczony Orderem Zjednoczenia[1]. W 1814 roku musiał uciekać z Francji, obawiając się zemsty Ludwika XVIII[1]. Po powrocie do Rzymu, papież zabronił mu uczestniczenia w kongregacjach kardynalskich i Kolegium Kardynałów, a także złożył z zarządzania diecezją[1]. Dzięki wstawiennictwu Ercole Consalviego odzyskał przywileje kardynalskie w 1815 roku[1]. Rok później zrezygnował z biskupstwa Tarquinii[2]. Zmarł 10 maja 1817 roku w Rzymie[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ISNI: 0000000081130608
- VIAF: 34475151
- ULAN: 500354506
- LCCN: n85253458
- GND: 116857978
- LIBRIS: xv8b67xg47kdmz3
- BnF: 12044717w
- SUDOC: 028656814
- NKC: skuk0003979
- NTA: 070023956
- CiNii: DA0957525X
- Open Library: OL646634A, OL4488349A, OL5282642A
- PLWABN: 9810567717905606
- NUKAT: n2016004127
- J9U: 987007334539405171
- PTBNP: 1777156