Przejdź do zawartości

Jarosław Mokrzycki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jarosław Mokrzycki
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

23 stycznia 1970
Głuszyca, Polska

Przebieg służby
Lata służby

od 1989

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Jednostki

Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Zmechanizowanych
21 BSP, PKW Syria
• 21 RWT, AON, DWL
• Norfolk (USA)
• DWL, PKW Irak, DWL
• 21 BSP
• Centrum Doktryn i Szkolenia SZ RP
Brygada LITPOLUKRBRIG, 2KP

Stanowiska

• dowódca plutonu piechoty górskiej w BSP
• oficer oper. PKW Syria
• dowódca kompanii szkolnej w RWT
• specjalista w DWL
• sekretariat w DWL
• szef Wydziału PZS w Wydziale Planowania w DWL
• zastępca Szefa Sztabu WD C-P w Iraku
• szef sekretariatu DWL
• szef Pionu Współpracy Międzynarodowej
• z-ca dowódcy 21 BSP
• p.o. dowódcy brygady
• oficer WZDWSZ w MON
• dyrektor CDiSSZ RP
• dowódca Brygady LITPOLUKRBRIG
• szef sztabu 2KP

Główne wojny i bitwy

UNDOF,
stabilizacja Iraku

Odznaczenia
Znak Spadochronowy
Wojskowy Krzyż Zasługi Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Gwiazda Iraku Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Krzyż Honorowy Bundeswehry w Srebrze (RFN)
Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Żołnierz RP” II stopnia Odznaka Honorowa Wojsk Lądowych

Jarosław Ernest Mokrzycki[1] (ur. 23 stycznia 1970 w Głuszycy) – polski dowódca wojskowy; generał brygady Wojska Polskiego; dyrektor Centrum Doktryn i Szkolenia Sił Zbrojnych RP (2017–2021), od 2021 dowódca Litewsko-Polsko-Ukraińskiej Brygady LITPOLUKRBRIG (2021–2023); od 11 września 2023 szef sztabu 2 Korpusu Polskiego – Dowództwa Komponentu Lądowego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jarosław Mokrzycki urodził się 23 stycznia 1970 w Głuszycach.

Wykształcenie

[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych (1993), Akademii Obrony Narodowej (2002), Joint Forces Staff College w Norfolk (USA) (1995–1996), ukończył studia podyplomowe w Akademii Sztuki Wojennej i Akademii Leona Koźmińskiego[2].

Służba wojskowa

[edytuj | edytuj kod]

Studia wojskowe podjął 25 września 1989 jako podchorąży Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. W 1993 został promowany na pierwszy stopień oficerski – podporucznika. Służbę zawodową rozpoczął w 1993 w 21 Brygadzie Strzelców Podhalańskich z siedzibą w Rzeszowie na stanowisku dowódcy plutonu piechoty górskiej. W latach 1995–1996 jako oficer operacyjny służył w Polskim Kontyngencie Wojskowym w Syrii[a] na Wzgórzach Golan w misji UNDOF[4][2]. W 1996 po powrocie z misji objął stanowisko dowódcy kompanii szkolnej w Ośrodku Szkolenia przy 21 Rejonowych Warsztatach Technicznych w Rzeszowie[5].

W 2002 po ukończeniu Akademii Obrony Narodowej został skierowany do Dowództwa Wojsk Lądowych jako specjalista – początkowo w Wydziale Szkolenia, a następnie w sekretariacie Dowódcy Wojsk Lądowych. W 2006 po studiach w Norfolk (USA) objął funkcję szefa Wydziału Planowania Zobowiązań Sojuszniczych w Wydziale Planowania Dowództwa Wojsk Lądowych. W latach 2007–2008 służył podczas IX zmiany PKW Irak jako zastępca Szefa Sztabu Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe[b], po czym został wyznaczony na stanowisko szefa sekretariatu Dowódcy Wojsk Lądowych[7][2]. W latach 2010–2013 sprawował funkcję szefa Pionu Współpracy Międzynarodowej. W dniach 28–29 lutego 2012 w Warszawie w Dowództwie Wojsk Lądowych przewodniczył wraz z płk Jeanem Baptiste Minjoulat-Rey (szef Oddziału Współpracy Międzynarodowej Armii Francuskiej) w polsko-francuskich rozmowach sztabowych zakończonych podpisaniem planu współpracy dwustronnej na 2012[8].

W kwietniu 2013 uczestniczył w Bukareszcie w posiedzeniu plenarnym Komitetu Dowódców Wojsk Lądowych Krajów Europejskich Finabel, będąc w składzie delegacji polskiej, której przewodniczył dowódca Wojsk Lądowych gen. broni Zbigniew Głowienka[9]. W styczniu 2014 został skierowany do Rzeszowa, gdzie objął stanowisko zastępcy dowódcy 21 Brygady Strzelców Podhalańskich, które sprawował do października 2017 r., pełniąc w ostatnim roku funkcję p.o. dowódcy brygady. 25 kwietnia 2014 został odznaczony w Rzeszowie przez attaché obrony Niemiec płk Joachima Franke Srebrnym Krzyżem Honorowym Bundeswehry. Podczas uroczystego wręczenia odznaczenia płk Franke powiedział[10]. W październiku 2017 został przeniesiony do Wydziału Zachodniego Departamentu Wojskowych Spraw Zagranicznych MON. 2 lipca 2018 decyzją ministra obrony narodowej Mariusza Błaszczaka objął stanowisko Dyrektora Centrum Doktryn i Szkolenia Sił Zbrojnych RP w Bydgoszczy. Koordynator kampanii pod kryptonimem „Nowe Urządzenie Polskie” NUP 2X35[c].

24 lipca 2019 w Warszawie w Wojskowej Akademii Technicznej uczestniczył w seminarium naukowym na temat „Metody analizy środowiska bezpieczeństwa”, w ramach kampanii „NUP 2X35” (Nowe Urządzenia Polskie)[d], gdzie przedstawił założenia kampanii „NUP 2X35”[12]. W dniach 16–20 listopada 2020 w Bydgoszczy w Centrum Doktryn i Szkolenia Sił Zbrojnych (CDiS SZ) zorganizował w formie online międzynarodową konferencję naukową GlobState III, odbywającą się w ramach kampanii analiz środowiska bezpieczeństwa i środowiska operacyjnego pod nazwą „Nowe Urządzenie Polskie” – NUP 2X35 i była poświęcona zasadom sztuki wojennej i operacyjnej dotyczącym przyszłego środowiska bezpieczeństwa na wschodniej flance NATO[13]. 29 września 2021 w Warszawie minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak wyznaczył go na dowódcę Litewsko-Polsko-Ukraińskiej Brygady LITPOLUKRBRIG[14]. 7 października 2021 w Lublinie przejął dowodzenie Litewsko-Polsko-Ukraińskiej Brygady (LITPOLUKRBRIG) od płka Dmytro Bratishko w obecności wiceministrów obrony narodowej sił zbrojnych Polski i LitwyMarcina Ociepy i Žilvinasa Tomkusa[15].

10 listopada 2022 prezydent RP Andrzej Duda mianował go na stopień generała brygady[16]. 29 sierpnia 2023 minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak wyznaczył go na stanowisko szefem sztabu 2 Korpusu Polskiego – Dowództwa Komponentu Lądowego z dniem objęcia obowiązków 11 września 2023[17]. Interesuje się sportem, techniką wojskową i akwarystyką[18].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest żonaty, ma jednego syna. Włada językami angielskim i rosyjskim. Jego hobby to inżynieria bezpieczeństwa, informatyka, literatura oraz sporty górskie[19].

Awanse

[edytuj | edytuj kod]

(...)

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

i inne

  1. Dowódca zmiany ppłk Edward Gruszka[3].
  2. Dowódca zmiany gen. dyw. Tadeusz Buk[6].
  3. Wojskowy projekt analitycznego kierowanego na analizy zmian środowiska bezpieczeństwa, operacyjnego i pola walki przyszłości, a prowadzonego przez wspólnoty praktyków integrujące wojskowych analityków oraz pracowników naukowych z uczelni cywilnych i wojskowych, a także ekspertów reprezentujących jednostki administracji publicznej[11].
  4. Kampania „NUP 2X35” poświęcona metodom, technikom i narzędziom wykorzystywanym do analizy środowiska bezpieczeństwa[12].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b M.P. z 2021 r. poz. 861.
  2. a b c d Dowódca brygady. litpolukrbrig.wp.mil.pl. [dostęp 2022-11-17].
  3. Krzysztof Komorowski 2008 ↓, s. 215.
  4. Awanse generalskie na Święto Niepodległości. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2022-11-17].
  5. Święto Litewsko-Polsko-Ukraińskiej Brygady. Szósta rocznica utworzenia. lublin.uw.gov.pl. [dostęp 2022-11-17].
  6. Krzysztof Komorowski 2009 ↓, s. 24.
  7. Płk Jarosław Mokrzycki awansował z podhalańczyków w Rzeszowie do ministerstwa obrony narodowej. nowiny24.pl. [dostęp 2022-11-18].
  8. Grzegorz Jasiński 2013 ↓, s. 42.
  9. Grzegorz Jasiński 2014 ↓, s. 75–76.
  10. a b Grzegorz Jasiński 2015 ↓, s. 76.
  11. Udział w VI Konferencji (2021). instytutpe.pl. [dostęp 2022-11-17].
  12. a b Piotr Jakuboszczak 2020 ↓, s. 121.
  13. Piotr Jakuboszczak 2021 ↓, s. 162.
  14. Anna Dąb-Kostrzewska 2022 ↓, s. 141.
  15. Anna Dąb-Kostrzewska 2022 ↓, s. 150.
  16. a b Awanse generalskie i admiralskie w Siłach Zbrojnych RP. prezydent.pl. [dostęp 2022-11-10].
  17. Zmiany kadrowe w armii. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2023-09-22].
  18. Komorowski 2005 ↓, s. 153.
  19. Dyrektor Centrum Doktryn i Szkolenia Sił Zbrojnych. cdissz.wp.mil.pl. [dostęp 2022-11-17].
  20. Awanse generalskie i admiralskie w Siłach Zbrojnych RP. prezydent.pl. [dostęp 2022-11-18].
  21. Post. Prezydenta RP NR 34/08 z dnia 21.02.2008.
  22. Dec. MON Nr 1703 z dnia 2020-07-15.
  23. Dec. MON Nr 250 z dnia 2009.07.20.
  24. Dec. MON Nr 247 z dnia 2005.08.03.
  25. Dec. MON Nr 1142 z dnia 2008.07.29.
  26. Dec. MON Nr b/n z dnia 2013-12-02, wyd. Federalny Minister Obrony (Republika Federalna Niemiec).
  27. ROZKAZ Nr 295 z dnia 2019-05-13, wyd. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.
  28. Przekazanie obowiązków dyrektora CDIS SZ. portal-mundurowy.pl. [dostęp 2022-11-18].
  29. Medale za Zasługi dla Straży Granicznej – wręczone. bieszczadzki.strazgraniczna.pl. [dostęp 2022-11-17].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]