Przejdź do zawartości

Janusz Kaczmarek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Kaczmarek
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 grudnia 1961
Gdynia

Prokurator krajowy
Okres

od 31 października 2005
do 8 lutego 2007

Poprzednik

Karol Napierski

Następca

Dariusz Barski

Minister spraw wewnętrznych i administracji
Okres

od 8 lutego 2007
do 7 sierpnia 2007

Poprzednik

Ludwik Dorn

Następca

Władysław Stasiak

Janusz Kazimierz Kaczmarek (ur. 25 grudnia 1961 w Gdyni) – polski prawnik, prokurator i polityk, w latach 2005–2007 prokurator krajowy, w 2007 minister spraw wewnętrznych i administracji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego[1]. W 2012 na Uniwersytecie w Białymstoku uzyskał stopień doktora nauk prawnych na podstawie pracy zatytułowanej Kryminologiczne i prawne aspekty przestępstwa wzięcia i przetrzymywania zakładnika (art. 252 k.k.)[2].

Po odbyciu aplikacji prokuratorskiej pracował w Prokuraturze Rejonowej w Elblągu, a od 1988 w Prokuraturze Rejonowej w Gdańsku[1]. Należał także do Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej oraz Stronnictwa Demokratycznego. Pod koniec lat 80. był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[3].

W latach 1988–1993 pracował w Prokuraturze Rejonowej w Gdańsku. Od 1991 pełnił funkcję zastępcy prokuratora rejonowego w Gdańsku. W latach 1993–2000 był prokuratorem rejonowym w Gdyni[3]. W 1993 za namową prezydent Gdyni Franciszki Cegielskiej bez powodzenia kandydował w wyborach do Sejmu z listy Bezpartyjnego Bloku Wspierania Reform[4]. Prowadził zajęcia na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz w Studium Doskonalenia Nauczycieli oraz Podyplomowym Studium Przeciwdziałania Patologiom Społecznym w Gdańsku. Publikował w „Przeglądzie Oświatowym”, „Prokuraturze i Prawie”, „Państwie i Prawie[1]. Współautor książki Porwania dla okupu oraz autor monografii Przestępstwo wzięcia i przetrzymywania zakładnika. Aspekty prawne i kryminologiczne.

W 2000 został prokuratorem okręgowym w Gdańsku. W 2001 pełnił funkcję zastępcy prokuratora generalnego, którym był wówczas Lech Kaczyński. Od sierpnia 2001 był wicedyrektorem Biura Postępowania Przygotowawczego w Prokuraturze Krajowej. W 2002 został powołany na stanowisko prokuratora apelacyjnego w Gdańsku[1]. 31 października 2005 objął stanowisko prokuratora krajowego w strukturach Ministerstwa Sprawiedliwości kierowanego wówczas przez Zbigniewa Ziobrę.

8 lutego 2007 premier Jarosław Kaczyński odwołał go ze stanowiska prokuratora krajowego, a prezydent Lech Kaczyński na jego wniosek powołał go na urząd ministra spraw wewnętrznych i administracji. 14 marca 2007 otrzymał nominację na członka Rady Bezpieczeństwa Narodowego. 8 sierpnia 2007 został odwołany z zajmowanego stanowiska. Bezpośrednią przyczyną były informacje o tym, jakoby był on źródłem przecieku w sprawie planowanej akcji CBA w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi (tzw. afera gruntowa). 13 sierpnia 2007 został kandydatem grupy posłów LPR i Samoobrony RP na prezesa Rady Ministrów w trybie konstruktywnego wotum nieufności[5]. 7 września 2007 Janusz Kaczmarek wycofał jednak zgodę na kandydowanie[6], wobec czego wniosek poselski jako bezprzedmiotowy nie został poddany pod głosowanie.

30 sierpnia 2007 został zatrzymany przez funkcjonariuszy ABW pod zarzutem utrudniania śledztwa i składania fałszywych zeznań[7]. Zatrzymanie to zostało przez sąd uznane za bezzasadne i nieprawidłowe[8]. Postępowanie przeciwko niemu w tym zakresie zostało umorzone w 2009[9]. W 2008 ukazał się wywiad rzeka z Januszem Kaczmarkiem pt. Cena władzy autorstwa Marka Balawajdera i Romana Osicy, poświęcony m.in. sprawie zatrzymania Janusza Kaczmarka.

W 2010 Janusz Kaczmarek uzyskał wpis na listę radców prawnych, a następnie na listę adwokatów, podejmując praktykę w zawodzie. Został też wykładowcą w Wyższej Szkole Administracji i Biznesu im. Eugeniusza Kwiatkowskiego w Gdyni[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Janusz Kaczmarek. gazetapodatnika.pl, 8 lutego 2007. [dostęp 2016-09-25].
  2. a b Dr Janusz Kazimierz Kaczmarek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2016-09-25].
  3. a b Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego zatrzymała byłego szefa MSWiA Janusza Kaczmarka. naszemiasto.pl, 31 sierpnia 2007. [dostęp 2016-09-25].
  4. Sławomir Sowula, Krzysztof Katka: Ballada o Januszku. gazeta.pl, 8 lutego 2007. [dostęp 2016-09-25].
  5. Druk nr 2009: wniosek o wyrażenie wotum nieufności Radzie Ministrów kierowanej przez Prezesa Rady Ministrów Jarosława Kaczyńskiego, ze wskazaniem Pana Janusza Kazimierza Kaczmarka jako kandydata na Prezesa Rady Ministrów. sejm.gov.pl, 13 sierpnia 2007. [dostęp 2016-09-25].
  6. Giertych: Kaczmarek zrezygnował z kandydowania na premiera. gazeta.pl, 7 września 2007. [dostęp 2016-09-25].
  7. Kaczmarek, Netzel i Kornatowski usłyszeli zarzuty. tvn24.pl, 30 sierpnia 2007. [dostęp 2011-08-22].
  8. Sąd: Zatrzymanie Kaczmarka bezzasadne i nieprawidłowe. tvn24.pl, 6 września 2007. [dostęp 2016-09-25].
  9. Umorzono śledztwo ws. wydarzeń na 40. piętrze „Mariotta”. gazetaprawna.pl, 30 listopada 2009. [dostęp 2016-09-25].