Przejdź do zawartości

Jaime Oncins

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jaime Oncins
Państwo

 Brazylia

Data i miejsce urodzenia

16 czerwca 1970
São Paulo

Wzrost

196 cm

Gra

praworęczna, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1988

Zakończenie kariery

2001

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

2

Najwyżej w rankingu

34 (3 maja 1993)

Australian Open

3R (1991)

Roland Garros

4R (1992)

Wimbledon

1R (1991)

US Open

1R (1991–1993, 1996, 1997)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

5

Najwyżej w rankingu

22 (10 lipca 2000)

Australian Open

1R (1992, 2000)

Roland Garros

SF (2000)

Wimbledon

3R (2000)

US Open

3R (2000)

Jaime Oncins (ur. 16 czerwca 1970 w São Paulo) – brazylijski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.

Od 1996 roku jest żonaty, ma syna Lucasa (ur. 6 kwietnia 1998).

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Treningi tenisowe rozpoczął w wieku 6 lat, idąc w ślady starszych braci Eduardo i Alexandre. Eduardo Oncins (ur. 10 grudnia 1964) wystąpił nawet w 1982 roku w reprezentacji w Pucharze Davisa, ale przegrał w meczu z Ekwadorem zarówno pojedynek singlowy, jak i deblowy (z Fernando Roese). Razem z braćmi prowadzi w São Paulo szkołę tenisową Oncins Tennis.

Jaime Oncins karierę zawodową rozpoczął w 1988 roku, a kontynuował ją do 2001 roku.

W 1991 roku był w pierwszych finałach turniejowych rangi ATP World Tour – przegrał w Búzios z Jordim Arresem, a następnie w São Paulo z Christianem Miniussim.

W 1992 roku Oncins przegrał w finale w São Paulo z Luizem Mattarem, ale nieco wcześniej wygrał dwa turnieje – w Bolonii (jedyny w karierze singlowy finał poza Brazylią) pokonał Renzo Furlana, w Búzios Luisa Herrerę. Był w tymże roku w 4 rundzie French Open, eliminując w 2 rundzie Ivana Lendla 3:6, 3:6, 6:3, 6:2, 8:6 (odpadł z późniejszym finalistą Petrem Kordą). W marcu 1993 roku Brazylijczyk zajmował najwyższe miejsce w karierze w rankingu światowym – nr 34.

Na początku lat 90. stoczył ze zmiennym szczęściem kilka pojedynków z weteranami światowego tenisa. Poza wspomnianym zwycięstwem nad Lendlem we French Open udało się Oncinsowi pokonać również próbującego powrotu do tenisa Björna Borga w 1 rundzie w San Francisco (1993). W 1 rundzie US Open 1992 Brazylijczyk przegrał z 40–letnim Jimmym Connorsem. Na tym samym turnieju rok później Oncins poniósł porażkę z Matsem Wilanderem.

Od 1994 roku Oncins ograniczył występy singlowe. Skoncentrował się na grze podwójnej odnosząc sukcesy. Wygrał łącznie 5 turniejów ATP World Tour, w dalszych 6 dochodził do finałów, a w październiku 2000 roku sklasyfikowany został na 22. miejscu w rankingu światowym deblistów. W 2000 był w półfinale wielkoszlemowego French Open w parze z Danielem Orsanicem i z tym samym partnerem wystąpił w tymże roku w deblowym Tennis Masters Cup w Bengaluru. Południowoamerykańska para zakończyła start w zawodach na etapie rozgrywek grupowych, pokonując Ellisa Ferreirę i Ricka Leacha, a przegrywając w duetami Joshua EagleAndrew Florent oraz Simon AspelinJohan Landsberg.

W 2001 roku Oncins osiągnął swój jedyny wielkoszlemowy finał – w grze mieszanej na French Open w parze z Paolą Suárez. W finale lepsi okazali się Tomás Carbonell i Virginia Ruano Pascual.

W latach 1991–2001 Oncins występował w reprezentacji narodowej w Pucharze Davisa. Początkowo grał jako singlista, od 1997 roku wyłącznie jako deblista. Bilans jego występów to 23 zwycięstwa i 14 porażek. Przyczynił się dwukrotnie do osiągnięcia półfinału Pucharu Davisa (1992, 2000).

Barw narodowych bronił także dwukrotnie na igrzyskach olimpijskich. W Barcelonie (1992) doszedł do ćwierćfinału w singlu, pokonując m.in. Michaela Changa, a przegrywając w 5 setach z Andriejem Czerkasowem. 8 lat później w Sydney wystąpił w grze podwójnej w parze z Gustavo Kuertenem, ale już w 1 rundzie Brazylijczycy zostali wyeliminowani przez późniejszych mistrzów olimpijskich, Daniela Nestora i Sébastiena Lareau.

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (2–3)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 3 listopada 1991 Búzios Twarda Hiszpania Jordi Arrese 6:1, 4:6, 0:6
Finalista 2. 10 listopada 1991 São Paulo Twarda Argentyna Christian Miniussi 6:2, 3:6, 4:6
Zwycięzca 1. 24 maja 1992 Bolonia Ceglana Włochy Renzo Furlan 6:2, 6:4
Zwycięzca 2. 8 listopada 1992 Búzios Twarda Meksyk Luis Herrera 6:3, 6:2
Finalista 3. 15 listopada 1992 São Paulo Twarda Brazylia Luiz Mattar 1:6, 4:6

Gra mieszana (0–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 9 czerwca 2001 French Open, Paryż Ceglana Argentyna Paola Suárez Hiszpania Virginia Ruano Pascual
Hiszpania Tomás Carbonell
5:7, 3:6

Gra podwójna (5–6)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 6 stycznia 1991 Wellington Twarda Stany Zjednoczone John Letts Brazylia Luiz Mattar
Wenezuela Nicolás Pereira
6:4, 6:7, 2:6
Finalista 2. 5 maja 1991 Madryt Ceglana Brazylia Luiz Mattar Argentyna Gustavo Luza
Brazylia Cássio Motta
0:6, 5:7
Finalista 3. 26 maja 1991 Bolonia Ceglana Brazylia Luiz Mattar Stany Zjednoczone Luke Jensen
Australia Laurie Warder
4:6, 6:7
Zwycięzca 1. 10 listopada 1991 São Paulo Twarda Ekwador Andrés Gómez Meksyk Jorge Lozano
Brazylia Cássio Motta
7:5, 6:4
Zwycięzca 2. 28 lutego 1993 Meksyk Ceglana Meksyk Leonardo Lavalle Argentyna Horacio de la Peña
Meksyk Jorge Lozano
7:6, 6:4
Finalista 4. 8 sierpnia 1993 Praga Ceglana Meksyk Jorge Lozano Holandia Hendrik Jan Davids
Belgia Libor Pimek
3:6, 6:7
Zwycięzca 3. 28 marca 1999 Casablanca Ceglana Brazylia Fernando Meligeni Włochy Massimo Ardinghi
Włochy Vincenzo Santopadre
6:2, 6:3
Zwycięzca 4. 13 czerwca 1999 Merano Ceglana Argentyna Lucas Arnold Ker Niemcy Marc-Kevin Goellner
Filipiny Eric Taino
6:4, 7:6
Zwycięzca 5. 25 lipca 1999 Stuttgart Ceglana Argentyna Daniel Orsanic Macedonia Północna Ałeksandar Kitinow
Stany Zjednoczone Jack Waite
6:2, 6:1
Finalista 5. 6 maja 2001 Monachium Ceglana Argentyna Daniel Orsanic Czechy Petr Luxa
Czechy Radek Štěpánek
7:5, 2:6, 6:7(5)
Finalista 6. 27 maja 2001 Sankt Pölten Ceglana Argentyna Daniel Orsanic Czechy Petr Pála
Czechy David Rikl
3:6, 7:5, 5:7

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]