Jack Cade
| |
| Data urodzenia |
ok. 1420 |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Stanowiska |
przywódca powstania |
| Główne wojny i bitwy | |
Jack Cade, John Mortimer (ur. w Irlandii, zm. 12 lipca 1450) – przywódca powstania w Anglii w 1450.
Z pochodzenia Irlandczyk. Po zakończeniu wojny stuletniej, w czasie której służył jako żołnierz we Francji, osiadł w hrabstwie Kent. Tam stanął na czele buntu chłopów i mieszczan, którzy domagali się obniżenia podatków i cen, usunięcia kilku ministrów, położenia kresy przekupstwu i powrotu z wygnania Ryszarda Plantageneta[1]. Jack Cade przyjął nazwisko John Mortimer i głosił, że jest kuzynem Ryszarda[1][2]. Powstańcy dowodzeni przez niego 18 czerwca 1450 roku odnieśli zwycięstwo nad oddziałami królewskimi w bitwie pod Sevenoaks[1]. Gdy do rebeliantów z Kentu dołączyli powstańcy z Esseksu, Jack Cade 4 lipca wkroczył do Londynu. W mieście wykonano egzekucję na Jamesie Fiennesie, baronie Saye and Sele i szeryfie Williamie Crowmer. Następnie powstańcy wycofali się do Southwark. Pokój został zawarty 6 lipca, w czym udział mieli arcybiskup Yorku i biskup Winchester. Jack Cade nie skorzystał z amnestii ogłoszonej przez rząd (z której skorzystała większość powstańców), ale nadal walczył, powstańcom udało się nawet rozbić więzienie w Southwark. Natomiast próba zdobycia zamku Queenborough zakończyła się fiaskiem. Śmiertelnie ranny Cade[1] 12 lipca został ujęty pod Lewes[3] i zabity, zanim stanął przed sądem[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d George Kohn Encyklopedia wojen, Warszawa 1998, s. 101.
- ↑ Cade John, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2018-09-14].
- ↑ Jack Cade, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-09-14] (ang.).
- ↑ Praca zbiorowa, Średniowiecze. Encyklopedia popularna., Warszawa 1996, s.61.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Rajman, Encyklopedia Średniowiecza, wyd. Zielona Sowa, Kraków, 2006, str. 177-178