Przejdź do zawartości

Jack Antonoff

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jack Antonoff
Ilustracja
Jack Antonoff
Imię i nazwisko

Jack Michael Antonoff

Data i miejsce urodzenia

31 marca 1984
Bergenfield

Instrumenty

gitara, syntezatory

Gatunki

rock, pop-rock

Zawód

muzyk, kompozytor, producent muzyczny

Aktywność

od 1999

Wydawnictwo

Drive-Thru, RCA, Fueled by Ramen

Powiązania

Steel Train, fun., Bleachers

Strona internetowa

Jack Antonoff (ur. 31 marca 1984 w Bergenfield) – amerykański muzyk, kompozytor i producent muzyczny, członek kilku zespołów muzycznych. Znany ze współpracy z takimi artystami jak: Taylor Swift, Lorde, St. Vincent, Lana Del Rey, Pink, Clairo i inni.

Do jego największych sukcesów należą piosenki „We Are Young” i „Masseduction”.

8 razy zdobył Nagrodę Grammy, a 18 razy był do niej nominowany.

Według dziennika The Guardian jest jednym z najbardziej rozchwytywanych autorów piosenek i producentów muzyki pop[1].

Życiorys i kariera muzyczna

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]

Jack Michael Antonoff urodził się 31 marca 1984 w Bergenfield[2]. Dorastał w hrabstwie Bergen, gdzie jego matka, Shira, córka rabina, wysłała go do żydowskiej szkoły dziennej. Jak wspominał, jego dziadkowie uciekli do Ameryki przed prześladowaniami, a w nowej ojczyźnie musieli walczyć o przetrwanie. Rodzice ciężko pracowali, aby zapewnić godne utrzymanie dzieciom[3]. Wychowywał się z dwiema siostrami: starsza, Rachel została projektantką mody, natomiast młodsza, Sarah, zmarła na raka mózgu, gdy miała 13 lat[4]. Młody Jack zawsze chciał grać muzykę. Mając piętnaście lat zaczął pisać i wykonywać piosenki. W dziesiątej klasie wraz z kilkoma przyjaciółmi założył hardcore-punkowy zespół Outline[3]. W latach 90. był pod wpływem takich zespołów jak Green Day i Weezer, a pod koniec dekady – Radiohead i jego albumu OK Computer, o którym wyraził się: „to brzmiało jak współcześni Beatlesi. Melodie Thoma Yorke’a przypominały mi mroczne melodie, które słyszałem w synagodze”[5].

Kariera muzyczna

[edytuj | edytuj kod]

W 1999 roku wspólnie z piosenkarzem Scottem Irby-Ranniarem założył duet muzyczny Steel Train[6]. Pierwszym singlem zespołu była piosenka „Better Love”, napisana z myślą o dziewczynie Antonoffa z liceum, wschodzącej gwieździe filmowej, Scarlett Johansson. W 2008 roku, podczas trasy koncertowej ze Steel Train, Antonoff poznał multiinstrumentalistę Andrew Dosta i tenora Nate’a Ruessa. Wspólnie założyli zespół nazywając go fun. Antonoff został jego gitarzystą. Piosenka zespołu, „We Are Young” stała się przebojem w 2012 roku[3]. Zespół zdobył nagrodę w kategorii: Najlepszy nowy artysta podczas rozdania nagród Grammy w 2013 roku, a następnie zakończył działalność, ponieważ Ruess i Antonoff zaangażowali się w swoje solowe kariery[4].

Antonoff występujący jako Bleachers (2014)

W 2013 roku, jeszcze podczas trasy koncertowej z fun., Antonoff założył swój projekt poboczny, Bleachers. Był jego jedynym członkiem. Utwory tworzył na laptopie. Pierwszy album Bleachers, Strange Desire, ukazał się w 2014 roku, zbierając mieszane recenzje[3]. Za elektroniczne brzmienie albumu odpowiadał syntezator, który Antonoff sprowadził z Malezji i którego jest zagorzałym zwolennikiem. Jak stwierdził „cała historia tego zespołu to ten dźwięk”. Sam album natomiast określił jako „trochę w stylu Johna Hughesa, trochę popieprzony”[1].

W tym samym roku Taylor Swift, która pracowała z Antonoffem nad piosenką do filmu Masz talent, zaprosiła go do wyprodukowania dwóch utworów na jej album 1989[3].

Po 2017 roku zyskał rozgłos jako producent, co uczyniło z niego legendę popu. za którą jest obecnie powszechnie uznawany. Pomógł licznym artystkom w rozwoju ich kariery; przykładem stał się album Pink Beautiful Trauma, którego był producentem i współautorem dwóch piosenek. Album zanotował najwyższą sprzedaż w pierwszym tygodniu od daty wydania w 2017 roku[7].

Wyprodukował album Masseduction St. Vincent. Wystąpił również w filmie dokumentalnym Miss Americana, poświęconym życiu i karierze Taylor Swift[3].

Na albumie Clairo Sling przypisuje mu się grę na osiemnastu instrumentach, z których niektórych nigdy wcześniej nie wziął do ręki[3].

Wyprodukował dziesięć z trzydziestu najwyżej notowanych singli Taylor Swift, wyprodukował i współtworzył dwa z albumy Lorde, dwa St. Vincent oraz dwa Lany Del Rey[3].

Pracuje niemal wyłącznie z kobietami. Twierdzi, iż „praca z uczciwymi artystkami jest o wiele bardziej atrakcyjna [...] niż wiele dziwnych ścieżek, którymi podążają niektórzy męscy autorzy piosenek, którzy skrywają i maskują emocje. Kobiety, z którymi pracuję, to osoby pełne energii”[7].

W marcu 2023 roku ogłoszono, iż Charli XCX i Jack Antonoff napiszą i wyprodukują oryginalne piosenki do nadchodzącego filmu Mother Mary (realizowanego dla wytwórni A24), choć oficjalną ścieżkę dźwiękową skomponuje Daniel Hart[8].

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Nagroda Grammy

[edytuj | edytuj kod]

8 razy zdobył Nagrodę Grammy, a 18 razy był do niej nominowany[9].

Złoty Glob

[edytuj | edytuj kod]

W 2014 roku piosenka Taylor Swift „Sweeter than Fiction”, którą napisała i wyprodukowała wspólnie z Antonoffem, została nominowana do nagrody Złotego Globu w kategorii: Best Song – Motion Picture[10].

Gracie Awards

[edytuj | edytuj kod]

w 2021 roku film Folklore: The Long Pond Studio Sessions w reżyserii Taylor Swift, w którym wystąpił Antonoff, zdobył nagrodę Gracie Award w kategorii: Grand Award for Special or Variety[11].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

W latach 2012–2018 był związany z aktorką Leną Dunham, będącą podobnie jak on żydowskiego pochodzenia[12]. W sierpniu 2021 roku poznał aktorkę Margaret Qualley. Znajomość była kontynuowana w kolejnych miesiącach, a 30 maja następnego roku w Cannes okazało się, że para jest zaręczona[13].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Albumy wyprodukowane przez Jacka Antonoffa.
 Z tym tematem związana jest kategoria: Piosenki wyprodukowane przez Jacka Antonoffa.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Alim Kheraj: Bleachers review – in-demand producer Jack Antonoff cuts loose with his band. The Guardian. [dostęp 2023-07-24]. (ang.).
  2. Jack Antonoff. AllMusic. [dostęp 2023-07-23]. (ang.).
  3. a b c d e f g h Andrew Marantz: Jack Antonoff’s Gift for Pop-Music Collaboration. The New Yorker. [dostęp 2023-07-23]. (ang.).
  4. a b Lindsay Zoladz: The Cure for Dr. Luke?. The Ringer. [dostęp 2023-07-23]. (ang.).
  5. Tim Coffman: The band Jack Antonoff called the "modern Beatles". Far Out. [dostęp 2023-07-27]. (ang.).
  6. Stewart Mason: Steel Train. AllMusic. [dostęp 2023-07-23]. (ang.).
  7. a b Victoria Mileson: Jack Antonoff: The Most Sought-After Producer In The Pop Industry. impactnottingham.com. [dostęp 2023-07-23]. (ang.).
  8. Surej Singh: Charli XCX and Jack Antonoff to pen original songs for upcoming A24 film ‘Mother Mary’. NME. [dostęp 2023-07-27]. (ang.).
  9. The Recording Academy: Jack Antonoff. Grammy.com. [dostęp 2023-07-23]. (ang.).
  10. Golden Globe: Winners & Nominees 2014. goldenglobes.com. [dostęp 2023-07-24]. (ang.).
  11. Alliance for Women in Media Foundation]: 46th Annual Gracie Awards Winners Announced by The Alliance For Women In Media Foundation. PR Newswire.com. [dostęp 2023-07-24]. (ang.).
  12. JTA: Jewish it couple Lena Dunham and Jack Antonoff break up. The Jerusalem Post. [dostęp 2023-07-24]. (ang.).
  13. Whitney Perry: Margaret Qualley and Jack Antonoff: A Complete Relationship Timeline. Glamour. [dostęp 2023-07-24]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]