Przejdź do zawartości

Jacenty Jędrusik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jacenty Jędrusik
Imię i nazwisko

Jacenty Ireneusz Jędrusik

Data i miejsce urodzenia

23 maja 1954
Siemianowice Śląskie

Data i miejsce śmierci

25 czerwca 2013
Sosnowiec

Zawód

aktor teatralny i filmowy

Współmałżonek

Joanna Kściuczyk-Jędrusik

Lata aktywności

1978–2013

Zespół artystyczny
Teatr im. W. Bogusławskiego w Kaliszu
(1978–1980)
Teatr Śląski w Katowicach
(1980–1989)
Teatr Rozrywki w Chorzowie
(1989–2013)
Odznaczenia
Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Jacenty Ireneusz Jędrusik (ur. 23 maja 1954 w Siemianowicach Śląskich zm. 25 czerwca 2013 w Sosnowcu[1][2]) – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser, konferansjer, wykładowca Akademii Muzycznej w Katowicach[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Bogusława i Ireny Kaczmarczyk[3]. Absolwent Technikum Energetycznego im. Władysława Dyląga w Sosnowcu[4]. W 1978 roku ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi, gdzie studiował na roku m.in. z Bożeną Stryjkówną, Elżbietą Piwek, Bogusławą Pawelec, Jackiem Komanem, Piotrem Skibą, Andrzejem Szczytko i Mariuszem Wojciechowskim. Na deskach teatru zadebiutował 1 października 1978 rolą Jurka w Szaleństwach panny Ewy Kornela Makuszyńskiego w reżyserii Waldemara Wilhelma[5].

Był aktorem Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu (1978–1980), Teatru Śląskiego im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach (1980–1989) oraz Teatru Rozrywki w Chorzowie (1989-2013)[6]. Wystąpił w ponad stu rolach teatralnych w spekataklach takich reżyserów jak Ryszard Ronczewski, Stanisław Brejdygant, Jan Maciejowski, Jerzy Zegalski, Józef Skwark, Józef Szajna, Maciej Korwin, Józef Opalski, Robert Talarczyk, Bogdan Tosza, Laco Adamík, Łukasz Kos i Monika Strzępka. Jego pożegnaniem z widzami były role w przedstawieniu Gottland na podstawie reportażu Mariusza Szczygła, w reżyserii Joanny Zdrady[5]. Był trzykrotnym laureatem Złotej Maski za swoje kreacje na deskach śląskich scen (w latach 1983, 1990 i 1997).

W 2013 został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[7].

10 czerwca przeszedł rozległy zawał serca i od tego czasu przebywał w szpitalu[8]. Zmarł 25 czerwca 2013 w Sosnowcu[9]. Pogrzeb artysty odbył się 27 czerwca 2013 w kościele Podwyższenia Krzyża Świętego na osiedlu Tysiąclecia w Katowicach[10][11][12].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Mąż Joanny Kściuczyk-Jędrusik, solistki Opery Śląskiej[13]. Miał syna Filipa[14].

Role teatralne

[edytuj | edytuj kod]

Teatr Śląski

Teatr Rozrywki w Chorzowie

  • Rozkoszna wojna jako konferansjer i Generał Haig
  • Cabaret jako Mistrz Ceremonii
  • Skrzypek na dachu jako Lejzor Wolf
  • Ślady jako Stary
  • Evita jako Perón
  • Człowiek z La Manchy jako Służący-Sancho Pansa
  • Jesus Christ Superstar jako Król Herod
  • Dyzma – musical jako Nikodem Dyzma
  • Canterville Ghost jako Francis Otis
  • Terapia Jonasza jako Ksiądz Piórko
  • Producenci jako Max Białystock
  • Sweeney Todd jako Sweeney Todd

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Film fabularny

[edytuj | edytuj kod]

Film fabularny – telewizyjny

[edytuj | edytuj kod]

Serial fabularny

[edytuj | edytuj kod]

Film dokumentalny – fabularyzowany

[edytuj | edytuj kod]
  • 2011: Bulwar Franza Waxmana jako Billy Wilder

Spektakl telewizyjny

[edytuj | edytuj kod]
  • 1985: Wyrok jako Gugliemo Piazza
  • 1985: Szewcy jako Towarzysz Abramowski
  • 1988: Pakamera jako Redaktor
  • 2003: Fryzjer jako ksiądz

Etiuda szkolna

[edytuj | edytuj kod]

Lektor

[edytuj | edytuj kod]

Film dokumentalny

[edytuj | edytuj kod]
  • 2008: Artes. Nadrealiści ze Lwowa

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1983: Złota Maska za rolę Diabeł w Panu Twardowskim
  • 1990: Złota Maska za rolę Konferansjera-Generała Haiga w Rozkosznej wojnie
  • 1997: Złota Maska za rolę Mistrza Ceremonii w Cabarecie
  • 1997: Medal Pamiątkowy Miasta Chorzowa[5]
  • 2000: Nagroda Prezydenta Chorzowa w dziedzinie kultury
  • 2012: Złota Honorowa odznaka „Zasłużony dla Województwa Śląskiego”
  • 2013: Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jacenty Jędrusik nie żyje. [w:] 2013-06-25 [on-line]. onet.pl. [dostęp 2013-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-28)].
  2. Jacenty Jędrusik nie żyje. Odszedł znakomity aktor. gazeta.pl, 2013-06-25. [dostęp 2013-06-25].
  3. a b Kto jest kim w województwie katowickim ʹ98. Książnica: Towarzystwo Zachęty Kultury (Katowice, Poland), 1998, s. 561. ISBN 83-86023-94-5, ISBN 978-83-86023-94-3.
  4. To były matury: wspominają Sławek, Barczak i Jędrusik. dziennikzachodni.pl, 2012-05-04. [dostęp 2013-06-26].
  5. a b c Jacenty Jędrusik, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2016-08-14].
  6. Jacenty Jędrusik nie żyje: Oto jego wielkie role na Śląsku. dziennikzachodni.pl, 2013-06-25. [dostęp 2013-06-26].
  7. a b Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. www.gov.pl. [dostęp 2020-06-20].
  8. Jacentego Jędrusika wspomina Jolanta Król. chorzowianin.pl, 2013-06-26. [dostęp 2013-07-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  9. Chorzów. Jacenty Jędrusik nie żyje. e-teatr.pl. [dostęp 2013-06-25].
  10. Pogrzeb Jacentego Jędrusika. Przyjaciele pożegnali aktora. dziennikzachodni.pl, 2013-06-27. [dostęp 2013-06-27].
  11. Jacenty Jędrusik. Pogrzeb odbył się w czwartek. chorzow.naszemiasto.pl, 2013-06-27. [dostęp 2013-06-27].
  12. Tłumy pożegnały Jacentego Jędrusika. chorzowianin.pl, 2013-06-28. [dostęp 2013-07-01].
  13. Walentynkowa galeria: Jacenty Jędrusik i Joanna Kściuczyk-Jędrusik. 2013-05-19. [dostęp 2013-06-25].
  14. Jędrusik: Jestem surowym aniołem stróżem. dziennikzachodni.pl, 2010-10-23. [dostęp 2013-06-25].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]