Języki sama-bajaw
| Obszar | |
|---|---|
| Klasyfikacja genetyczna |
|
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode. | |
Języki sama-bajaw – grupa spokrewnionych języków austronezyjskich używanych na Filipinach, w Archipelagu Sulu. Wariantami języka bajau posługuje się także ludność w Malezji i Indonezji.
Do grupy języków sama-bajaw należą następujące języki:[1]
- język yakan
- język inabaknon
- język bajau indonezyjski
- język bajau zachodniego wybrzeża
- język mapun
- język sama balangingih
- język sama centralny
- język sama południowy
- język sama pangutaran
R. Blust (2005, 2013) postuluje możliwość włączenia ich do rozszerzonej grupy języków barito (ang. Greater Barito); istnieje jednak możliwość, że podobieństwa między barito a sama-bajaw należy tłumaczyć zapożyczaniem[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Eberhard, Simons i Fennig 2020 ↓.
- ↑ Blust 2013 ↓, s. 743.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Sama-Bajaw, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 23, Dallas: SIL International, 2020 [dostęp 2020-06-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-08] (ang.).
- Robert Blust, The Austronesian languages, wyd. popr., Canberra: Asia-Pacific Linguistics, School of Culture, History and Language, College of Asia and the Pacific, The Australian National University, 2013 (Asia-Pacific Linguistics 008), ISBN 978-1-922185-07-5 [zarchiwizowane z adresu 2022-10-06] (ang.).