Język rawo
| Obszar |
prowincja Sandaun (Papua-Nowa Gwinea) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
506[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | rwa | ||
| IETF | rwa | ||
| Glottolog | rawo1244 | ||
| Ethnologue | rwa | ||
| WALS | pok | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język rawo, także poko-rawo[2][3] – język papuaski używany w prowincji Sandaun w Papui-Nowej Gwinei, przez grupę ludności na północnym wybrzeżu, na wschód od obszaru języka ningera[4], 35 km od miasta Vanimo[5]. Posługuje się nim 500 osób[1].
Jego użytkownicy zamieszkują wsie Rawo, Howage i Taris[6]. Uchodzi za zagrożony wymarciem[7].
Jest językiem tonalnym[3]. Należy do rodziny języków skou[5][1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Anna Belew i inni, The world’s endangered languages and their status, [w:] Lyle Campbell, Anna Belew (red.), Cataloguing the World’s Endangered Languages, Abingdon–New York: Routledge, 2018, s. 190, DOI: 10.4324/9781315686028, ISBN 978-1-315-68602-8, ISBN 978-1-138-92208-2, ISBN 978-1-317-41389-9, OCLC 1027125181 [dostęp 2022-09-01] (ang.).
- ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Rawo. Glottolog 4.6. [dostęp 2024-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-08-30)]. (ang.).
- ↑ a b Laura McPherson, Matthew S. Dryer. The tone system of Poko-Rawo (Skou). „Phonological Data and Analysis”. 3 (1), s. 1–32, 2021. DOI: 10.3765/pda.v3art1.54. ISSN 2642-1828. [dostęp 2022-09-01]. (ang.).
- ↑ Sandaun Province. [w:] Language distribution maps [on-line]. SIL International. [dostęp 2022-08-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-31)]. (ang.).
- ↑ a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Rawo, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Donald C. Laycock: Sepik languages – checklist and preliminary classification. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1973, s. 18, seria: Pacific Linguistics B-25. DOI: 10.15144/PL-B25. ISBN 0-85883-084-1. OCLC 5027628. [dostęp 2024-08-02]. (ang.).
- ↑ Rawo. Endangered Languages Project. [dostęp 2024-08-02]. (ang.).