Język piemoncki
Obszar | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Liczba mówiących |
ok. 2 mln | ||||||
Pismo/alfabet | |||||||
Klasyfikacja genetyczna | |||||||
| |||||||
Status oficjalny | |||||||
UNESCO | 3 zdecydowanie zagrożony↗ | ||||||
Ethnologue | 7 wypierany↗ | ||||||
Kody języka | |||||||
ISO 639-2 | roa | ||||||
ISO 639-3 | pms | ||||||
IETF | pms | ||||||
Glottolog | piem1238 | ||||||
Ethnologue | pms | ||||||
WALS | itu | ||||||
Występowanie | |||||||
W Wikipedii | |||||||
| |||||||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język piemoncki (piemontèis) – etnolekt romański używany w Piemoncie (północno-zachodnie Włochy). Tradycyjnie uznawany był za dialekt języka włoskiego, jednakże znacznie różni się od standardowego włoskiego. Z językoznawczego punktu widzenia język piemoncki nie tylko nie jest dialektem języka włoskiego, ale nawet zaliczany jest do innej podgrupy języków romańskich – język piemoncki jest klasyfikowany w podgrupie gallo-italskiej języków zachodnioromańskich[1][2], zaś włoski należy do grupy italsko-dalmatyńskiej[3], zbliżony jest zatem (lingwistycznie i geograficznie) z jednej strony do innych języków gallo-italskich północnych Włoch, lombardzkiego i liguryjskiego, z drugiej zaś do francuskiego i oksytańskiego.
W piśmiennictwie stosuje się alfabet łaciński[2]. Pierwsze teksty piemonckie napisane w lokalnym dialekcie pochodzą z XII wieku[potrzebny przypis]. Język literacki ukształtował się w wiekach XVII i XVIII, miał jednak w obejmującym Piemont Królestwie Sardynii nieco niższą rangę niż francuski i włoski. Twórczość w nim trwa nieprzerwanie do dnia dzisiejszego. Owocem tego jest bogata literatura, w tym poezja, proza, dramat, publicystyka, publikacje naukowe oraz przekłady dzieł obcych.
Jego znajomość jest w zaniku, zwłaszcza w miastach i wśród przedstawicieli młodszego pokolenia[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Gallo-Italian – MultiTree. multitree.linguistlist.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-02)]..
- ↑ a b c David M. Eberhard , Gary F. Simons , Charles D. Fennig (red.), Piedmontese, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
- ↑ David M. Eberhard , Gary F. Simons , Charles D. Fennig (red.), Italian, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).