Język lavukaleve
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
1780 (1999) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | lvk | ||
| IETF | lvk | ||
| Glottolog | lavu1241 | ||
| Ethnologue | lvk | ||
| WALS | lav | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język lavukaleve (lub laumbe)[1] – język używany w Prowincji Centralnej (Wyspy Salomona), na wyspach Russella. Według danych z 1999 roku posługuje się nim 1780 osób, przy czym liczba użytkowników maleje[2].
W odróżnieniu od większości języków Wysp Salomona nie należy do rodziny austronezyjskiej[1]. Wraz z językami savosavo, bilua i touo został zaliczony do języków centralnych Wysp Salomona[3]. Niemniej część badaczy klasyfikuje go jako izolat, nie uznając pokrewieństwa tych języków[4]. Znalazł się też w dawnej propozycji rodziny wschodniopapuaskiej[5][6].
Sami użytkownicy wyróżniają trzy obszary językowe: zachodni (właściwie północno-zachodni), centralny, wschodni (południowo-wschodni). Różnice między nimi dotyczą cech intonacji. Język obszaru zachodniego uchodzi za „prawdziwą” (tj. najbardziej zachowawczą) odmianę lavukaleve[1].
Określenie „laumbe”, również odnoszone do tego języka i grupy etnicznej, pochodzi ze starszej literatury. Nazwa ta jest używana przez ludność wyspy Santa Isabel[1].
Sporządzono opis jego gramatyki (2003)[7]. W piśmie stosuje się alfabet łaciński[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Terrill 2003 ↓, s. 6.
- ↑ a b M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Lavukaleve, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-06-04] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-26] (ang.).
- ↑ M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Central Solomons, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [dostęp 2020-06-04] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (ang.).
- ↑ Hammarström 2018 ↓, s. 306–307, 307–308.
- ↑ Wurm 2007 ↓, s. 576.
- ↑ Terrill 2003 ↓, s. 8–9.
- ↑ Terrill 2003 ↓.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Harald Hammarström, Language isolates in the New Guinea region, [w:] Lyle Campbell (red.), Language Isolates, Abingdon–New York: Routledge, 2018 (Routledge Language Family Series), s. 287–322, DOI: 10.4324/9781315750026-11, ISBN 978-1-315-75002-6, ISBN 978-1-138-82105-7, ISBN 978-1-317-61091-5, OCLC 1000447105 (ang.).
- Angela Terrill, A Grammar of Lavukaleve, Berlin–New York: Walter de Gruyter, 2003 (Mouton Grammar Library 30), DOI: 10.1515/9783110923964, ISBN 978-3-11-092396-4, ISBN 3-11-017887-7, OCLC 607057217 (ang.).
- Stephen A. Wurm, Australasia and the Pacific, [w:] Christopher Moseley (red.), Encyclopedia of the World’s Endangered Languages, Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 425–577, DOI: 10.4324/9780203645659, ISBN 978-0-7007-1197-0, ISBN 978-0-203-64565-9, OCLC 47983733 (ang.).