Język koneraw
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
1200 (2001) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||
| Ethnologue | 7 wypierany↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | kdw | ||
| IETF | kdw | ||
| Glottolog | kone1241 | ||
| Ethnologue | kdw | ||
| BPS | 1020 4 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język koneraw (in. konorau[1], konerau[2]) – język papuaski używany na wyspie Kolopom (Frederik Hendrik) w prowincji Papua w Indonezji. Według danych z 2001 r. posługuje się nim 1200 osób[1].
Jego użytkownicy zamieszkują pojedynczą wieś na południu wyspy Kolopom[3][4]. Potencjalnie zagrożony wymarciem, znajduje się bowiem pod presją innych języków (indonezyjskiego i sąsiedniego kimaghima)[1][5].
Jest blisko spokrewniony z językiem mombum, z którym tworzy grupę języków mombum (komolom)[6][7]. Ich przynależność do języków transnowogwinejskich jest niepewna. Są bardzo słabo opisane[8]. Dostępne dane nt. koneraw mają charakter leksykalny[4][9].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Koneraw, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Bahasa Konerau. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2024-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-02)]. (indonez.).
- ↑ Evans i in. 2018 ↓, s. 663.
- ↑ a b Voorhoeve 1975 ↓, s. 397.
- ↑ Wurm 2007 ↓, s. 504.
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Mombum, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Pawley i Hammarström 2018 ↓, s. 72.
- ↑ Pawley i Hammarström 2018 ↓, s. 72–73.
- ↑ Timothy Usher: Konorau. [w:] NewGuineaWorld [on-line]. Linguistik Zentrum Zürich, Universität Zürich. [dostęp 2024-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-02)]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Nicholas Evans, Wayan Arka, Matthew Carroll, Yun Jung Choi, Christian Döhler i in.: The languages of Southern New Guinea. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 641–774, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-006. ISBN 978-3-11-029525-2. OCLC 1041880153. (ang.).
- Andrew Pawley, Harald Hammarström: The Trans New Guinea family. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 21–196, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-002. ISBN 978-3-11-029525-2. OCLC 1041880153. (ang.).
- Clemens L. Voorhoeve: Central and Western Trans-New Guinea Phylum Languages. W: Stephen A. Wurm (red.): New Guinea area languages and language study. T. 1: Papuan languages and the New Guinea linguistic scene. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1975, s. 345–460, seria: Pacific Linguistics C-38. DOI: 10.15144/PL-C38.345. ISBN 978-0-85883-131-5. OCLC 2565788. (ang.).
- Stephen A. Wurm: Australasia and the Pacific. W: Christopher Moseley (red.): Encyclopedia of the World’s Endangered Languages. Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 425–577. DOI: 10.4324/9780203645659. ISBN 978-0-2036-4565-9. OCLC 47983733. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Koneraw. Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. [dostęp 2024-09-02]. (ang.).