Język adzera
| Obszar |
prowincja Morobe (Papua-Nowa Gwinea) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
30 tys. (2000)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 4 edukacyjny↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | adz | ||
| IETF | adz | ||
| Glottolog | adze1240, adze1241 | ||
| Ethnologue | adz | ||
| WALS | adz | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język adzera (a. acira, atsera, atzera, azera)[1] – język austronezyjski używany w prowincji Morobe w Papui-Nowej Gwinei (dolina rzeki Markham)[2]. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 30 tys. osób[1].
Wyróżnia się odmiany dialektalne: centralna (sieć dialektów), amari, ngarowapum, yarus, guruf, tsumanggorun[2]. Jest znany wszystkim członkom społeczności. W użyciu jest również język tok pisin[1].
Został opisany w postaci szeregu publikacji z II poł. XX wieku (K.G. Holzknecht, B.A. Holey, S.C. Holzknecht)[2]. Jest stosowany w edukacji. Zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Adzera, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
- ↑ a b c Holzknecht 1995 ↓, s. 741.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Susanne C. Holzknecht: Adzera. W: Darrell T. Tryon (red.): Comparative Austronesian Dictionary: An Introduction to Austronesian Studies. Berlin–New York: Walter de Gruyter, 1995, s. 741–746, seria: Trends in Linguistics. Documentation 10. DOI: 10.1515/9783110884012.2.741. ISBN 978-3-11-088401-2. OCLC 868970232. [dostęp 2022-08-18]. (ang.).
Kontrola autorytatywna (język):