Przejdź do zawartości

Józef Kramczyński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Kramczyński
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data urodzenia

23 stycznia 1893

Data śmierci

12 czerwca 1956

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

Pułk KOP „Wilejka”

Stanowiska

dowódca pułku, dowódca brygady, zastępca dowódcy 7 DP(PSZ)

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Waleczności (Austro-Węgry) Medal Waleczności (Austro-Węgry) Krzyż Wojskowy Karola

Józef Kramczyński (ur. 23 stycznia 1893, zm. 12 czerwca 1956[1]) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Franciszka, Ksawerego i Wincenty.

W czasie I wojny światowej walczył jako strzelec w okresie od 1 sierpnia do 1 grudnia 1914 roku. Od 1 grudnia 1914 do 1 kwietnia 1915 r. w szkole podchorążych rezerwy, a następnie przez miesiąc w batalionie zapasowym, od 1 maja 1915 do 18 sierpnia 1916 jako dowódca plutonu na froncie wschodnim w szeregach cesarskiej i królewskiej armii. Jego oddziałem macierzystym był pułk piechoty nr 15[2]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 sierpnia 1916 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[3]. Od 18 sierpnia 1916 do 6 listopada 1918 roku jako dowódca kompanii na froncie włoskim z roczną przerwą na pobyt w szpitalu i batalionie zapasowym. Od 6 listopada do 20 grudnia 1918 w niewoli włoskiej. Od 20 grudnia 1918 do 10 lipca 1919 roku dowódca kompanii w 20 pułku strzelców polskich. W czasie od 10 lipca do 20 grudnia 1919 roku walczył na froncie ukraińskim w 144 pułku strzelców kresowych[4]. W czasie wojny z bolszewikami w okresie od 20 grudnia 1919 do 15 sierpnia 1920 roku walczył jako dowódca batalionu 144 psk. W kwietniu 1920, w czasie wyprawy kijowskiej, dowodzony przez niego III batalion wyróżnił się zajęciem stacji kolejowej Oratów, na której zdobył samochód pancerny i 16 karabinów maszynowych[5]. Kolejny raz wyróżnił się 9 lipca w boju pod Obhowem[6]. 2 sierpnia 1920 awansowany na stopień kapitana. Ranny 15 sierpnia w Bitwie Warszawskiej, w szpitalu do 10 października 1920 r.[4] Po zakończeniu wojny nadal 144 psk przemianowanym w lutym 1921 na 71 pułk piechoty.

Od 1 czerwca 1921 jego oddziałem macierzystym był 4 pułk strzelców podhalańskich w Cieszynie. W latach 1921–1924 był oddelegowany z macierzystego pułku do Centralnej Szkoły Karabinów Maszynowych i Broni Specjalnej w Chełmnie, a od 15 września 1922 do Centralnej Szkoły Strzelniczej w Toruniu[7][8][9]. W międzyczasie (3 maja 1922) został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 776. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10].

12 kwietnia 1927 został mianowany na stopień major ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 i 38. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11]. W następnym miesiącu został przeniesiony do 72 pułku piechoty w Radomiu na stanowisko dowódcy II batalionu[12][13]. W lipcu 1929 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[14][15]. W grudniu 1932 został przeniesiony do 55 pułku piechoty na stanowisko dowódcy III batalionu, detaszowanego w Rawiczu[16].

Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 i 14. lokatą w korpusie oficerów piechoty[17]. W latach 1937–1938 dowodził batalionem KOP „Ostróg”[1]. Od 1 sierpnia 1938 r. do 1 września 1939 r. pełnił służbę w pułku KOP „Wilejka” na stanowisku zastępcy dowódcy pułku[18]. Dowodził tym oddziałem w czasie kampanii wrześniowej w okresie od 1 do 20 września 1939 roku[19][20].

20 września 1939 został internowany na Litwie i osadzony w obozie Mejszagoła[21]. Następnie został przekazany sowieckim władzom i osadzony w obozie kozielskim (tzw. Kozielsk II)[21]. 2 lipca 1941 został przeniesiony do obozu jenieckiego NKWD w Griazowcu[21][22]. 3 września tego roku, po uwolnieniu, przybył do miejscowości Tatiszczewo, w obwodzie saratowskim[21], którą wybrano na jeden z ośrodków formowania Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. Od 21 października 1941 do 15 stycznia 1942 roku zastępca dowódcy 13 pułku piechoty. W okresie od 15 stycznia do 12 grudnia 1942 roku dowódca 23 pułku piechoty. Od 12 grudnia 1942 roku dowódca 7 Brygady Strzelców[19][23]. Od 11 stycznia do 30 kwietnia 1944 roku dowódca Ośrodka Zapasowego Piechoty następnie 7 Zapasowej Brygady Piechoty 7 Dywizji Zapasowej. 30 kwietnia wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 7 Dywizji Zapasowej. Od 20 czerwca do 7 października 1944 roku dowódca 7 Brygady Piechoty 7 Dywizji Piechoty. Od 7 października wyznaczony na p.o. zastępcy dowódcy 7 DP, p.o. dowódcy 7 Dywizji Piechoty[1] od 4 grudnia 1944 do 28 marca 1945 r. oraz od 3 do 26 lipca 1945 r.[24][23]

Został pochowany na Cmentarzu Brompton w Londynie[1].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Andrzej Suchcitz: "Non omnis moriar"... Polacy na londyńskim cmentarzu Brompton, wyd. OW Adiutor, Warszawa 1992, s. 51.
  2. ↑ a b c d e Ranglisten 1918 ↓, s. 493.
  3. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 314.
  4. ↑ a b Józef Kramczyński, Zeszyt ewidencyjny Józefa Kramczyńskiego str. 4, 1947.
  5. ↑ Mazaraki 1929 ↓, s. 10.
  6. ↑ Mazaraki 1929 ↓, s. 12.
  7. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 233, 712.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 385, 411, 1512.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 332, 355, 1374.
  10. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 50.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 119.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 145.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 86, 180.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 210.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 30, 600.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 415.
  17. ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 376.
  18. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 296.
  19. ↑ a b Józef Kramczyński, Zeszyt ewidencyjny Józefa Kramczyńskiego str. 1, 16 marca 1943.
  20. ↑ Grzegorz Gera, Militaria. Ilustrowany magazyn wojskowy - wydanie specjalne nr 63 5/2018. str. 68, 2019.
  21. ↑ a b c d Indeks ↓.
  22. ↑ Griazowiec ↓, s. 17.
  23. ↑ a b Grzegorz Gera, Militaria. Ilustrowany magazyn wojskowy-wydanie specjalne nr 63 5/2018. str. 68-69, 2019.
  24. ↑ Wniosek awansowy ppłk J. Kramczyńskiego z dnia 5 V 1946 r. str. 1 sygn. IPiMS nr A.XII.86/2/
  25. ↑ Mazaraki 1929 ↓, s. 26.
  26. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  27. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 15.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Kramczyński&oldid=74368786”