Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Izajasz (także Jesaias ), gr. Ησαΐας, Esaias – patriarcha Konstantynopola od 11 listopada 1323 do 1334[1] .
Izajasz był mnichem na górze Atos . W wieku siedemdziesięciu lat, z woli cesarza Andronika II Paleologa , został dnia 11 listopada 1323 r. wybrany patriarchą Konstantynopola, po trwającym dwa lata, wywołanym wojną domową, wakacie na stolicy patriarszej[2] [3] . Prawdopodobnie z powodu poparcia wnuka cesarskiego Andronika III podczas wojen domowych w latach 1321–1328 cesarz ograniczył patriarsze prawo poruszania się do klasztoru Manganon w Konstantynopolu. Po ustąpieniu Andronika III, 23/24 maja 1328 nowy cesarz zdjął areszt z patriarchy. Wysłana naprzeciw Izajaszowi eskorta nie składała się jak zazwyczaj z duchownych, ale z trupy muzyków, tancerek i komików. Jeden z nich tak się śmiał, że prawie spadł z konia[4] .
Za jego patriarchatu doszło do próby porozumienia pomiędzy Kościołem Prawosławnym a Kościołem Ormiańskim , która jednak nie zakończyła się powodzeniem[2] .
↑ Za rokiem 1324 opowiada się J. Bonarek (Dzieje Grecji , s. 659). Venance Grumel podaje jako datę śmierci, a więc i końca patriarchatu 20 kwietnia 1332 (Traité d'études byzantines , s. 437).
↑ a b Izajasz . [dostęp 2012-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-10)]. (gr. ) .
↑ Venace Grumel, Traité d'études byzantines , s. 437
↑ J. Norwrwich, A Short History of Byzantium , s. 338.
J. Bonarek , T. Czekalski, S. Sprawski , S. Turlej : Historia Grecji . Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2005. ISBN 83-08-03816-6 . Brak numerów stron w książce
Venance Grumel, Traité d'études byzantines , « La Chronologie I. », Presses universitaires de France, Paryż, 1958, s. 437.
J. Norwrwich: A Short History of Byzantium . Alfred A. Knopf Pub., 1997. Brak numerów stron w książce
Do 1204
W Nicei 1204–1261
1261–1453
Po 1453
Gennadiusz II Scholar (1453–1456, 1458, 1462–1463, 1464)
Izydor II Ksantopulos (1456–1457)
Sofroniusz I Syropulos (1463–1464)
Joazaf (1464, 1464–1466)
Marek II Ksylokarawes (1466)
Symeon I z Trapezuntu (1466, 1471–1474, 1481–1486)
Dionizy I (1466–1471, 1489–1491)
Rafał I (1475–1476)
Maksym III Manasses (1476–1481)
Nefon II (1486–1488, 1497–1498, 1502)
Maksym IV (1491–1497)
Joachim I (1498–1502, 1504)
Pachomiusz I (1503–1504, 1504–1513)
Teolept I (1513–1522)
Jeremiasz I (1522–1546)
Joannik I (1524–1525)
Dionizy II (1546–1555)
Joazaf II (1555–1556)
Metrofan III (1565–1572, 1579–1580)
Jeremiasz II Tranos (1572–1579, 1580–1584, 1587–1595)
Pachomiusz II (1584–1585)
Teolept II (1585–1586)
Mateusz II (1596, 1598–1602, 1603)
Gabriel I (1596)
Teofan I Karikes (1596–1597)
Melecjusz I Pegas (1597–1598, 1601)
Neofit II (1602–1603, 1607–1612)
Rafał II (1603–1607)
Tymoteusz II (1612–1620)
Cyryl I Lukaris (1612, 1620–1623, 1623–1635, 1637–1638)
Grzegorz IV z Amasei (1623)
Antym II (1623)
Cyryl II Kontares (1633, 1635–1636, 1638–1639)
Atanazy III Patelaros (1634)
Neofit III Nicejski (1636–1637)
Parteniusz I (1639–1644)
Parteniusz II (1644–1646, 1648–1651)
Joannik II (1646–1648, 1651–1656)
Cyryl III (1652, 1654)
Paisjusz I (1652–1655)
Parteniusz III (1656–1657)
Gabriel II (1657)
Parteniusz IV (1657–1662, 1665–1667, 1671, 1675–1676, 1684–1685)
Dionizy III (1662–1665)
Klemens (1667)
Metody III (1668–1671)
Dionizy IV Muzułmanin (1671–1673, 1676–1679, 1682–1684, 1686–1687, 1693–1694)
Gerazym II (1673–1674)
Atanazy IV (1679)
Jakub (1679–1682, 1685–1688)
Kallinik II (1688, 1689–1693, 1694–1702)
Neofit IV (1688)
Gabriel III (1702–1707)
Neofit V (1707)
Cyprian I (1707–1709, 1713–1714)
Atanazy V (1709–1711)
Cyryl IV (1711–1713)
Kosma III (1714–1716)
Jeremiasz III (1716–1726, 1732–1733)
Paisjusz II (1726–1732, 1740–1743, 1744–1748)
Serafim I (1733–1734)
Neofit VI (1734–1740, 1743–1744)
Cyryl V (1748–1751, 1752–1757)
Kallinik III (1757)
Serafim II (1757–1761)
Joannik III (1761–1763)
Samuel I Chaceres (1763–1768, 1773–1774)
Melecjusz II (1768–1769)
Teodozjusz I (1769–1773)
Sofroniusz II (1774–1780)
Gabriel IV (1780–1785)
Prokopiusz I (1785–1789)
Neofit VII (1789–1794, 1798–1801)
Gerazym III (1794–1797)
Grzegorz V (1797–1798, 1806–1808, 1818–1821)
Kallinik IV (1801–1806, 1808–1809)
Jeremiasz IV (1809–1813)
Cyryl VI (1813–1818)
Eugeniusz II (1821–1822)
Antym III (1822–1824)
Chryzant I (1824–1826)
Agatangel (1826–1830)
Konstancjusz I (1830–1834)
Konstancjusz II (1834–1835)
Grzegorz VI (1835–1840, 1867–1871)
Antym IV (1840–1841, 1848–1852)
Antym V (1841–1842)
German IV (1842–1845, 1852–1853)
Melecjusz III (1845)
Antym VI (1845–1848, 1853–1855, 1871–1873)
Cyryl VII (1855–1860)
Joachim II (1860–1863, 1873–1878)
Sofroniusz III (1863–1866)
Joachim III (1878–1884, 1901–1912)
Joachim IV (1884–1886)
Dionizy V (1887–1891)
Neofit VIII (1891–1894)
Antym VII (1895–1897)
Konstantyn V (1897–1901)
German V (1913–1918)
Melecjusz IV Metaksakis (1921–1923)
Grzegorz VII (1923–1924)
Konstantyn VI (1924–1925)
Bazyli III (1925–1929)
Focjusz II (1929–1935)
Beniamin (1936–1946)
Maksym V (1946–1948)
Atenagoras I (1948–1972)
Dymitr I (1972–1991)
Bartłomiej I (od 1991)