Przejdź do zawartości

Hipokalcemia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hipokalcemia
Hypocalcaemia

Hipokalcemia – stan obniżonego poziomu wapnia we krwi. Rozpoznaje się go, gdy stężenie wapnia całkowitego w surowicy krwi nie przekracza 2,25 mmol/l[1][2], bądź stężenie wapnia zjonizowanego spada poniżej 0,95 mmol/l[2]. Gdy niedobór wapnia jest nieduży i stężenie wapnia zjonizowanego pozostaje w normie, choroba może przebiegać bezobjawowo[2]. Najczęstszą kliniczną manifestacją hipokalcemii jest tężyczka, jednak w przebiegu hipokalcemii często pojawia się wiele niespecyficznych objawów, określanych jako „równoważniki tężyczki”[2]. Mogą występować typowe dla hipokalcemii zmiany w EKG[1].

Najczęstszymi przyczynami niedoboru wapnia są niedobory wapnia w diecie, niedobory witaminy D, magnezu, zespoły upośledzonego wchłaniania, nadmierna utrata wapnia z moczem, nadmierne odkładanie się wapnia w tkankach miękkich lub kościach, niedoczynność przytarczyc[1][2].

Leczenie polega na doustnym bądź dożylnym podawaniu soli wapnia[1].

Hipokalcemia rzekoma jest spowodowana obecnością we krwi kontrastu radiologicznego zawierającego gadolin, który zaburza wynik badania biochemicznego krwi i zaniża rzeczywisty poziom wapnia[1].

Objawy hipokalcemii

[edytuj | edytuj kod]

Objawy nadpobudliwości nerwowo-ruchowej i tężyczki są wynikiem dodatniego efektu batmotropowego (zwiększenia pobudliwości komórek mięśniowych i nerwowych) wywoływanego przez niskie stężenia wapnia[3]. Wapń, łącząc się z kanałami sodowymi, podwyższa próg depolaryzacji komórek, utrudniając ich aktywację, dlatego przy jego niedoborze włókno mięśniowe staje się nadzwyczaj pobudliwe[3].

Ponadto hipokalcemia wywiera zupełnie odwrotny wpływ na komórki mięśnia sercowego. Ujemny efekt chronotropowy (spadek częstości akcji serca) i ujemny efekt inotropowy (spadek kurczliwości) w ciężkiej hipokalcemii może powodować bradykardię i spadki ciśnienia, a w konsekwencji nawet doprowadzić do zatrzymania akcji serca.

Tężyczka w przebiegu hipokalcemii może być jawna lub utajona, może też przebiegać pod postacią równoważników tężyczki[1].

Napad tężyczkowy rozpoczyna się od tonicznych, symetrycznych kurczów mięśni rąk i ich drętwienia; po kolei obejmuje przedramiona, ramiona, twarz ("usta karpia", skurcz powiek), klatkę piersiową i kończyny dolne, bez utraty świadomości[1].

Tężyczka utajona przebiega skrycie, są to niespecyficzne objawy mogące wskazywać na hipokalcemię jako przyczynę dolegliwości[1]. Zalicza się do nich:

Równoważniki tężyczki[1][2]:

Ponadto w ostrym przebiegu hipokalcemii pojawić się mogą zaburzenia psychiczne[2] (depresja, psychozy, nerwice) oraz objawy kardiologiczne[2]:

W EKG mogą być widoczne wydłużone odstępy QT[1]

Hipokalcemia przewlekła przyczynić się może do powstania[2]:

U dzieci i młodzieży niedobór wapnia prowadzi do demineralizacji tkanki kostnej, czego konsekwencją jest krzywica, deformacje kości długich, rozmiękanie kości, osłabiony rozwój motoryczny. Nieskutecznie leczone, mogą mieć charakter przetrwały[6]. U dorosłych hipokalcemia prowadzi do osteomalacji[6].

Przyczyny

[edytuj | edytuj kod]

Do najczęstszych przyczyn można zaliczyć:

Leczenie

[edytuj | edytuj kod]

Ostrą, objawową hipokalcemię leczy się podając dożylnie 20 ml 10% roztworu glukonolaktobionianu wapnia lub chlorku wapnia, co kilka godzin monitorując kalcemię. Równocześnie należy rozpocząć doustną suplementację wapnia i witaminy D. Oporna na leczenie hipokalcemia może być wynikiem hipomagnezemii[1].

Leczenie hipokalcemii przewlekłej, w której leczenie choroby podstawowej nie przynosi rezultatu, polega na podawaniu wapnia doustnie w dawce 1000–3000 mg/d jako węglan wapnia lub octan wapnia oraz witaminy D, zwykle pod postacią alfakalcydolu lub kalcytriolu. Okresowo należy monitorować kalcemię i kalciurię[1].

Gdy przyczyną hipokalcemii jest nadmierna utrata wapnia z moczem, w leczeniu stosuje się diuretyki tiazydowe[1].

Klasyfikacja ICD10

[edytuj | edytuj kod]
kod ICD10 nazwa choroby
ICD-10: E58 Niedobór pokarmowy wapnia
ICD-10: E64 Następstwa niedożywienia i innych niedoborów pokarmowych
ICD-10: P71 Przemijające zaburzenia przemiany wapnia i magnezu noworodków
ICD-10: P71.0 Hipokalcemia spowodowana karmieniem mlekiem krowim
ICD-10: P71.1 Inna hipokalcemia noworodków
ICD-10: P71.8 Inne przemijające zaburzenia przemiany wapnia i magnezu noworodków
ICD-10: P71.9 Przemijające zaburzenia przemiany wapnia i magnezu noworodków, nieokreślone

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p Piotr Gajewski, Interna Szczeklika 2016, Kraków: Medycyna Praktyczna, 2016, ISBN 978-83-7430-490-0, OCLC 958212590.
  2. a b c d e f g h i Wioletta Jakubas-Kwiatkowska, Anna Błachowicz, Edward Franek, Hipokalcemia w praktyce klinicznej — przyczyny, objawy i leczenie, „Choroby Serca i Naczyń”, 2 (4), 2005, s. 232-237 [dostęp 2020-04-08].
  3. a b Witold Kołłątaj i inni, Tężyczka utajona i pobudliwość nerwowo-mięśniowa, „Endokrynologia Praktyczna”, 17 (2), 2018, s. 97–106, DOI10.18544/EP-01.17.02.1696.
  4. a b Katarzyna Kądziela, Beata Pyrżak, Zaburzenia gospodarki wapniowo-fosforanowej. Krzywice witamino D-zależne i witamino D-niezależne [online], Klinika Pediatrii i Endokrynologii WUM [dostęp 2020-04-08].
  5. a b Świadczenia gwarantowane, obejmujące przeszczepienie komórek przytarczyc [online], Agencja Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji [dostęp 2020-04-08].
  6. a b Paweł Płudowski i inni, Krzywica niedoborowa – aktualne spojrzenie na epidemiologię, leczenie i zapobieganie, „Postępy Nauk Medycznych”, 10, 2016, s. 760-766 [dostęp 2020-04-08].